Tag Archives: Εξεγερσιακός Αναρχισμός

Γράμμα από τον αναρχικό κρατούμενο Carlos López Martin

Με πολλή ενέργεια και οργή, γράφω αυτές τις λίγες γραμμές, για τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η απαγωγή μου από την κυβέρνηση της πόλης του Μεξικού, αλλά και για να φλυαρήσω για κάποια πράγματα που με απασχολούν αυτήν την περίοδο.

Η κατάστασή μου δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα και για προφανείς λόγους  δε θα μπω σε λεπτομέρειες κινδυνεύοντας να ακυρώσω τη νομική μου υπεράσπιση. Τη νύχτα της 5ης Ιανουαρίου, οι σύντροφοί μας Fallon και Amelie και εγώ συλληφθήκαμε από αστυνομικούς, ως οι υποτιθέμενοι δράστες επιθέσεων με βόμβες μολότοφ εναντίον της Γραμματείας Επικοινωνιών και Μεταφορών και αρκετών οχημάτων μιας αντιπροσωπείας της NISSAN.

Μέχρι σήμερα, 8 Ιανουαρίου, αντιμετωπίζουμε κατηγορίες για τρομοκρατία, οργανωμένη εγκληματική δράση και καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας.

Είμαστε καλά, δυνατοί και ενωμένοι και βρισκόμαστε στην τρίτη μέρα κράτησης, εν μέσω ανακρίσεων, απόπειρων εκφοβισμού και περίτεχνων τεχνασμάτων. Όπως εκείνη η περίεργη περίπτωση της ψεύτικης ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία σε κάποια φάση βρέθηκε μόνη της μαζί μου, μου είπε πως είχε σταλεί από κάποια συντρόφισσα, λέγοντάς μου το όνομά της και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της. Αρχικά τους πίστεψα και άρχισα να κουβεντιάζω με τον έναν από αυτούς, που φάνηκε να τον ενδιαφέρει πολύ η υπόθεση. Αλλά, είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τις μεθόδους ενός γουρουνιού (ζητώ συγγνώμη από τα γουρούνια) και κατάλαβα αμέσως πως πρόκειται για μπάτσο.

Με την υποτιθέμενη πρόθεση να μας υπερασπιστεί, μου έδειξε φωτογραφίες με εμένα και κάποιους φίλους και σε φιλικό κλίμα μου έκανε ερωτήσεις για τα πρόσωπα και τα μέρη και αμέσως σκέφτηκα “Πώς μπορεί  ένας μπάτσος να προσπαθεί να συμπεριφερθεί σα σύντροφος όταν στην καρδιά του δεν έχει αξιοπρέπεια;”. Λοιπόν, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, εξημερώνονται σαν κυνηγόσκυλα στην υπηρεσία του αφέντη τους, χωρίς να αμφισβητούν τίποτα, δρουν μόνο χωρίς να αισθάνονται, αποκτώντας μόνο έναν τρόπο συμπεριφοράς, το να τους τρέχουν τα σάλια και μια λάμψη μοχθηρής παρενόχλησης στα μάτια τους.

Όσον αφορά εμένα, είμαι εξεγερσιακός αναρχικός και με αυτό εννοώ τη ρήξη με κάθε μορφή κυριαρχίας μέσα από τον καθημερινό αγώνα, τη μελέτη και την επανεξέταση μεθόδων και στοχεύσεων, χρησιμοποιώντας ως σημείο εκκίνησης τη θέληση του ατόμου και την οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων σε οριζόντια βάση , το να είμαστε ικανοί να αποφασίζουμε μόνοι μας για τη ζωή μας, ξεκινώντας από την καταστροφή των δικών μας νοητικών παραδειγμάτων, που μας δένουν με την υπακοή και την υποτακτικότητα, περνώντας στη σύγκρουση με έναν διαρκή και άτυπο τρόπο.

Ξέρω πως η αναρχική αλληλεγγύη είναι δυνατή σα βελανιδιά και πως πάει πιο μακριά από τα απλά λόγια.

Αλληλεγγύη στους Gustavo Rodríguez, Mario González, Amelie Pelletier, Fallon Poisson, Gabriel Pombo. Felicity Ryder και σε όλους τους συντρόφους, που βρίσκονται αντιμέτωποι με την απέλαση, φυγοδικούν ή βρίσκονται στη φυλακή.

Carlos López “El Chivo”

Κέντρο κράτησης της Γενικής Εισαγγελίας της Δημοκρατίας, Camarones, Πόλη του Μεξικού

Πηγή

Αγγλία: Εμπρηστική επίθεση σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της ΚΙΑ (Μπρίστολ, 08/01/2014)

Στις 8 Ιανουαρίου, τοποθετήθηκε εμπρηστικός μηχανισμός με χρονοκαθυστέρηση στην αντιπροσωπεία της ΚΙΑ, στην οδό Lower Bristol, στο Bath. Προκλήθηκαν φθορές στην πρόσοψη. Ένα ολοκαίνουριο 4χ4 και τρία αυτοκίνητα τυλίχθηκαν, επίσης, στις φλόγες. Μια άμεση επίθεση στις εκμεταλλευτικές κατασκευαστικές βιομηχανίες, που κερδοφορούν, πνίγοντας τον κόσμο μας και που κατασκευάζουν σύμβολα κύρους για τους ταξικούς μας εχθρούς. Αυτός ο τομέας του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης και της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, τους έχει στο στόχαστρο.

Με καθαρούς τους μπάτσους της εκτέλεσης του Mark Duggan, που πυροδότησε τα μπάχαλα του 2011, είναι η καλύτερη στιγμή από ποτέ για να ξαναβάλουμε φωτιά στους δρόμους.

Δυστυχώς για τον εχθρό, ο 32άχρονος, που συνελήφθη για την ενέργεια, δεν έχει καμιά σχέση με την ομάδα μας.

Έμπρακτη αλληλεγγύη:

– Στους νέους αγώνες, που ξεκινούν εναντίον των προγραμμάτων κατασκευής δρόμων στην Αγγλία (ίχνη των οποίων είδαμε στο Combe Haven) και ειδικά σε εκείνους, που την επόμενη φορά δεν θα διαλέξουν το δρόμο των φιλελεύθερων και των πασιφιστών.

– Στον Ελβετό αναρχικό Marco Camenisch (που βρίσκεται σε απεργία πείνας και άρνηση εργασίας απ΄τις 30/12/2013) και τους αναρχικούς κρατουμένους της άτυπης οργάνωσης Alfredo Cospito και Nicola Gai, στην Ιταλία.

– Στον Henry Zegarrundo (τον οποίον αναγνωρίζουμε ως αδελφό πνεύμα μέσα από τα γράμματά του), που στοχοποιήθηκε από τους Βολιβιανούς εισαγγελείς, σε εκείνους που βρίσκονται στην παρανομία και στους αναρχικούς και τους ιθαγενικούς πληθυσμούς, που παλεύουν ακόμα εναντίον της ανάπτυξης των λεωφόρων.

Αιωνόβια Αντίσταση ELF – FAI, Μπρίστολ

-Τολούκα – Τζακάρτα – Μόσχα – Μπουένος Άιρες – Μελβούρνη, κρατήστε τις φωτιές αναμμένες.

Πηγή: Έρεβος

Κείμενο για την απελευθέρωση των ζώων

ALF-fence

Τη δεκαετία του 60, παρατηρείται μια άνθηση κινηματικών μορφωμάτων για τα δικαιώματα των ζώων. Κάποιοι κατάφεραν να μετατρέψουν την ευαισθησία τους σε βαθιά πολιτικές πρακτικές με απώτερο στόχο το γκρέμισμα των σπισιστικών αρχών που διέπουν τη σχέση των ανθρώπων-ζώων και άλλοι εγκλωβισμένοι στα πλαίσια της νομιμότητας ζητούσαν μεταρρυθμίσεις για τις συνθήκες ευζωίας.

Η ρεφορμιστική προσέγγιση του μεγαλύτερου κομματιού οδήγησε στη δημιουργία νομοθετημάτων για τη βελτίωση των συνθηκών σφαγής, μεταφοράς και κράτησης κυρίως για τα βοοειδή και τα πτηνά, στην πιο ανθρώπινη εκμετάλλευση ζώων που βρισκόταν σε καταφύγια και χώρους «διασκέδασης», στη μείωση του αριθμού ζώων για πειράματα ζωοτομίας σε εργαστήρια πολυεθνικών και σχολεία, την πτώση στις πωλήσεις γούνας και την υπεράσπιση ειδών που βρίσκονταν υπό εξαφάνιση. Η καθημερινότητα του κρατουμένου θα βρωμάει λιγότερο ανία, η γυναίκα θα ξεπιάνεται στον δρόμο για την κρεβατοκάμαρα και τα ζώα ευτυχισμένα από το φρέσκο σανό θα στριμώχνονται στα κλουβιά λιγότερο. Η ουσία παραμένει, εγκλεισμός, εξευτελισμός και η εκμετάλλευση σαν κεντρική ιδέα ενός ολόκληρου συστήματος .

Στα μέσα του 16ου αιώνα, γίνεται η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας νόμων που θα ορίζουν την εύρυθμη λειτουργία μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Οι νόμοι αυτοί εξυπηρετούσαν κυρίως τη γεωργία και την κτηνοτροφία και περιλάμβαναν κανονισμούς και άδειες για κτηνοτροφικές μονάδες, το κυνήγι, το ψάρεμα, τη σφαγή, τη μεταφορά, τη βυρσοδεψία και τις αγορές. Ακόμη περιείχε και την απομάκρυνση των σφαγείων από τις κατοικημένες περιοχές, πρακτικές υγιεινής και διαχείρισης ζωικών αποβλήτων. Τα νομοθετήματα του μεσαίωνα το πόσα ζώα, ποιά είδη και ποιά κομμάτια τους οι πολιτισμένοι άνθρωποι θα φορούν και θα καταναλώνουν. Έξω τα σφαγεία από τις κατοικημένες περιοχές, η οσμή του ψόφιου και οι κραυγές μας κόβουν την όρεξη, η μπουρζουαζία υποφέρει σιωπηλά.

Τώρα η σύγχρονη κοινωνία, που με την παρακαταθήκη του μεσαίωνα ξέρεις τι θα φοράς και τι θα τρως, φώτισε αυτήν την σκοτεινή εποχή της ιστορίας και φώναξε συντονισμένα «Ζήτω η ιερά εξέταση!». Αφήνοντας το μεσαιωνικό έμεσμα, φτάνουμε στη σύγχρονη εγκληματολογία και την εισαγωγή του ζητήματος της κακοποίησης ζώων σε αυτήν μετά από τόσους αγώνες των νομοταγών ζωόφιλων. Όλες οι ειρηνιστικές τους προσπάθειες δεν κατέληξαν άκαρπες. Κατάφεραν την αστική δικαιοσύνη να συμπεριλάβει και την κακοποίηση και επιτέλους να «πληρώσουν» οι βασανιστές για τα εγκλήματα τους. Έτσι, χάρη στις «πιέσεις» το κράτος κατάφερε να ενισχύσει το κοινωνικό του προσωπείο, δείχνοντας την ευαισθησία του και στεκούμενο αμείλικτα μπροστά σε ακραίες συμπεριφορές. Αυτό που δεν έγινε ξεκάθαρο είναι ότι τα ζώα εισήχθησαν στην εγκληματολογία σαν αντικείμενα, των οποίων η ταυτότητα ιδιοκτησίας κλάπηκε, φθάρθηκε και καταστράφηκε. Η κακοποίηση των ζώων δεν έχει καμία σημασία διότι δεν είναι αντιληπτή ως «πραγματικό» έγκλημα, αλλά σαν προσβολή της ιδιοκτησίας κάποιου ανθρώπου.

Συμπερασματικά, οποιαδήποτε πρακτική που ακούει στη νομιμότητα δεν αλλάζει την πραγματικότητα κανενός εκμεταλλευόμενου, αλλά συντηρεί την κρατική αντίληψη ότι οι άνθρωποι, τα ζώα και η φύση είναι ιδιοκτησία του. Όπως ούτε η κοινωνιολατρική νόσος των ρεφορμιστών θα προκαλέσει καμία ρήξη και συνειδητοποίηση κανενός, αντιθέτως διαιωνίζει της σχέσεις εξουσίας. Απέναντι στον κρατικό μηχανισμό και την κοινωνική σαπίλα στήριξης του εξουσιαστικού συμπλέγματος, προτάσσουμε την ολική απελευθέρωση ζώων, ανθρώπων και φύσης και την ολική καταστροφή του υπάρχοντος. Κάθε βιτρίνα που ραγίζει, κάθε κολαστήριο που καίγεται, είναι ένα βήμα στον δύσβατο δρόμο της ουτοπίας, είναι μία σύμπραξη για την αναρχία.

εν δυνάμει
(κείμενο από εξωτερικό)

Πηγή: Diskordia

μέσω : Inter Arma

Ανοιχτή επιστολή στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα ( Ιταλία 2003 )

Το πρώτο δημόσιο γράμμα της FAI, προς το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα

Ιταλία 2003

επιστολή-κίνημα

PDF

πηγή

Ανακοίνωση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς σχετικά με τον ξυλοδαρμό του Γ.Ναξάκη

images1

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται μία επίθεση λάσπης και συκοφαντίας εναντίον της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Κάποιοι, λέγοντας ψέματα εναντίον μας, θέλουν να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα και να ξεγελάσουν την ανυπαρξία τους. Αυτό έκανε ο Γιάννης Ναξάκης. Ο Γιάννης Ναξάκης είναι ένας τιποτένιος συκοφάντης και τίποτα παραπάνω. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για αυτό το υποκείμενο.

Αντιγράφοντας τσιτάτα αντιδικαστικού λόγου και προσθέτοντας λίγο ματσό ύφος, προσπαθεί να φτιάξει την εικόνα ενός δήθεν αναρχικού. Στην πραγματικότητα, κινείται πάντα στα όρια του προσωπικού οφέλους και της καβάντζας.

Όπως γράφει και ο ίδιος, «για μένα μέχρι ένα πρώτο δίχρονο πειθαρχικό είναι αναλήψιμο γιατί δεν μου κοστίζει ουσιαστικά τίποτα εκτός ακραίου απροόπτου σε σχέση με την έκβαση της δίκης».

Πουλάει, λοιπόν, επαναστατικότητα εκεί που τον συμφέρει. Για να φτιάξει και λίγο την εικόνα του στους συντρόφους στο εξωτερικό, που δεν γνωρίζουν πόσο ανύπαρκτος είναι, γράφει ότι στηρίζει τις άτυπες ομαδοποιήσεις. Τι σχέση, όμως, μπορεί να έχει ένας ψεύτης και συκοφάντης με την εξεγερτικότητα μιας άτυπης αναρχικής οργάνωσης;

Στην συνέχεια, κάνει κριτική στους συντρόφους του για τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, με απώτερο σκοπό, πίσω απ’ την επίπλαστη πολιτική προσέγγιση του γεγονότος, να αποστασιοποιηθεί. Η συμπεριφορά του μέσα στη φυλακή ήταν άκρως ειρωνική απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις (εκτός υπηρεσίας), εκμεταλλευόμενος την άτυπη ασυλία, που του προσφέραμε.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που με δικιά μας παρέμβαση γλίτωσε το ξύλο και το ξεφτίλισμα (όχι απ’ την υπηρεσία, αλλά από άλλους κρατούμενους).

Του είχαμε εξηγήσει επανειλημμένως ότι η φυλακή δεν είναι τσίρκο για να παίζεις και να πουλάς πνεύμα. Έγιναν αγώνες με αίμα και φωτιά για να κερδηθούν πράγματα μέσα στις φυλακές και οι κρατούμενοι σέβονται τους αναρχικούς, ενώ η υπηρεσία τους φοβάται για τα αντίποινα, που μπορεί να συμβούν εκτός των τειχών. Ο ίδιος, όμως, φερόταν πιο πολύ σαν κακομαθημένο παιδάκι παρά σαν «εξεγερμένος κρατούμενος», όπως θέλει να αυτοπαρουσιάζεται.

Ο τσαμπουκάς και η εξεγερτικότητα φαίνεται πάντα στις πράξεις και όχι στα λόγια.

Η κριτική, λοιπόν, που κάνει σε εμάς, είναι βασισμένη σε ψευτιές και φαντασιοπληξίες. Αυτό το υποκείμενο θέλησε, εν όψει της δίκης του, να δημιουργήσει θόρυβο γύρω απ’ το όνομά του και να ενδυναμώσει την αντι-ΣΠΦ υστερία, που ευδοκιμεί στις μέρες μας. Άλλωστε, δεν είναι αδιάφορο στους δικαστές και στους μπάτσους, όταν κάποιος, λίγο πριν τη δίκη του, βρίζει την άτυπη οργάνωση, για την οποία τον κατηγορούν. Ιδιαίτερα, όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας συκοφάντης με ονοματεπώνυμο Γιάννης Ναξάκης.

Χρησιμοποιώντας μέσα στο γράμμα του μια επιθετική γλώσσα αοριστίας και σύγχυσης (αναφορά σε κάποια ανυπόγραφα ιντερνετικά σχόλια, χωρίς να λέει ποια είναι αυτά, λέγοντας απλά «αυτοί που χρειάζεται ξέρουν τι εννοώ…»), καταλήγει να εξαπολύει έναν χείμαρρο προσβολών και ύβρεων εναντίον μας (αηδία, ξεφτίλα, εξουσιαστικές συμπεριφορές και στυλάκι). Καμιά αναφορά σε κανένα πραγματικό γεγονός.

Κι αν η αφορμή για αυτό το ρεσιτάλ ψευτιάς ήταν τα τελευταία γεγονότα με τη μεταφορά του στην Δ’ πτέρυγα, ποια είναι τα πραγματικά περιστατικά και κυρίως, πού ξεκίνησε η ΣΠΦ να «στέκεται αντιθετικά με την αντιεξουσιαστική (τους) στάση»; Γεγονότα και όχι υπονοούμενα βρωμιάς και λάσπης. Όλοι γνωρίζουν, φίλοι και εχθροί, πως όταν θέλουμε να πούμε κάτι, το λέμε ανοιχτά και δημόσια. Ίσως για αυτό συχνά να είμαστε δυσάρεστοι σε κάποιους, αλλά ποτέ ψεύτες.

Είναι αστείο, ακόμα και ο μεγαλύτερος συκοφάντης, να διανοηθεί ότι διαφωνούμε γενικά και αόριστα με τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, δηλαδή κάποιου που κλειδώνει ανθρώπους. Το έχουμε κάνει ήδη μια φορά (στην απόπειρα απόδρασης) και σύντομα, θα ξεκινήσει μια νέα δίκη εναντίον μας για όλην αυτήν την υπόθεση. Δεν μιλήσαμε, λοιπόν, για το αυτονόητο (για την ομορφιά του τσαλακώματος μιας στολής) γιατί θα έπρεπε να μιλήσουμε και για τις διαφορετικές στρατηγικές. Για τη στρατηγική του να χτυπήσεις τον αντίπαλο για να καταφέρεις να αποδράσεις και για τη στρατηγική να τον χτυπήσεις γιατί «παραβιάζει την ιδιωτικότητα του χώρου σου (του κελιού σου)». Δεν θέλουμε να συγκρίνουμε αυτές τις 2 στρατηγικές με κριτήρια ανωτερότητας, θεωρώντας τη μία πιο σημαντική από την άλλη, αλλά τις τοποθετούμε σε απόσταση. Αυτήν την απόσταση τη δηλώσαμε με τη στάση μας. Άλλωστε, το πιο σημαντικό είναι πως γνωρίζαμε πως δεν πειράχθηκε ούτε μια τρίχα από τους εμπλεκόμενους στο περιστατικό και είχαμε ξεκαθαρίσει προς την υπηρεσία πως σε αντίθετη περίπτωση θα υπήρχε πρόβλημα. Ποιο είναι, λοιπόν, το γαμημένο ζήτημα;

Ο εμπαθής και συκοφαντικός κατήφορος του Ναξάκη φτάνει στο σημείο να επινοεί ακόμα «βρώμικες» στρατηγικές μεταξύ της αρχηγοφάσης των κρατουμένων (στις οποίες ξεκάθαρα έλεγε πως μας συγκαταλέγει) και την υπηρεσία, σχετικά με ασυλία σε έρευνες στα κελιά. Είναι γνωστό σε όλους πως μας έχουν γίνει επανειλημμένες έρευνες, τόσο από δεσμοφύλακες, όσο και από ΕΚΑΜ. Εδώ φαίνεται πως τα όρια της ηλιθιότητας και της ασυνείδητης κατάδοσης μπλέκονται.

Αν κάποιος φτάνει στο σημείο να θεωρεί ότι η στρατηγική του απέτυχε, καλά θα κάνει να κάτσει να σκεφτεί με τον εαυτό του και όχι να βρίσκει φανταστικούς εχθρούς για να ρίξει το χρέωμα. Επίσης, δε βλάπτει και η αυτοκριτική για το φαντασιακό της παραβατικής κοινότητας των κρατουμένων, που μπορεί να είχε κάποιος στο μυαλό του. Κι αν πάλι θεωρεί ότι η στρατηγική του είναι πετυχημένη, ας την διατηρήσει συνεχίζοντας τον δρόμο του μακριά από αυτούς που διαφωνεί ή δε γουστάρει για τους δικούς του λόγους.

Δεν έχουμε πρόβλημα με τη δημόσια κριτική. Κι ας είναι κακή, ψυχρή κι ανάποδη. Προϋποθέτει, όμως, την ύπαρξη επιχειρημάτων, ακόμα κι αν διαφωνούμε με αυτά. Στα κείμενα, απαντάμε με κείμενο. Όπως πράξαμε στην περίπτωση του Μιχαηλίδη και του Πολίτη, στην άστοχη (κατ’ εμάς) κριτική, που μας έκαναν και στη σωστή επισήμανση τους για την αοριστία, που χρησιμοποιήθηκε σε κείμενο μας (χωρίς ποτέ, βέβαια, να τους βρίσουμε ή να τους συκοφαντήσουμε, όπως έκανε ο Ναξάκης). Άλλωστε, γι’ αυτό, ενώ ο Μιχαηλίδης ήταν παρόν στον ξυλοδαρμό του Ναξάκη, δεν τον ακουμπήσαμε, παρά μόνο τον απωθήσαμε για να μην παρέμβει.

Ακόμα, έχει σημασία η στιγμή που κάνεις την κριτική σου, ακόμα κι αν αυτή είναι πολεμική και υβριστική, όπως στην περίπτωση που επιτεθήκαμε εμείς (στα λόγια) στον ΚΣ και στην «απεργία πείνας» του. Το κείμενο βγήκε, όταν τελείωσε η όλη διαδικασία και αποφυλακίστηκε το συγκεκριμένο άτομο και ό,τι γράφτηκε, είτε συμφωνεί είτε δε συμφωνεί κάποιος, ήταν πάνω σε συγκεκριμένα γεγονότα. Όταν, όμως, κάποιος φτάνει στο κατάπτυστο σημείο να συκοφαντεί ανθρώπους δημόσια, αποκαλώντας τους με αισχρούς χαρακτηρισμούς, χωρίς να παραθέτει ούτε ένα πραγματικό γεγονός, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως εναντίον μας έχουν εφαρμοστεί όλα τα δικαστικά πραξικοπήματα (προφυλακίσεις αορίστου χρόνου για 36 και 38 μήνες, ηθικές αυτουργίες, διώξεις στο εξωτερικό, δεκάδες χρόνια καταδίκη), όταν όλοι γνωρίζουν πως τα χρόνια, που είμαστε στη φυλακή, τίποτα δε μας χαρίστηκε, αλλά φτύσαμε αίμα και μοναξιά με πειθαρχικές μεταγωγές σε όλες τις φυλακές (ο σύντροφος Γιώργος Πολύδωρος σε έξι μήνες είχε μεταχθεί σε 5 διαφορετικές φυλακές λόγω πειθαρχικών και αρκετοί από εμάς σε 2-3), με εμπλοκές με δεσμοφύλακες (περίπτωση Δομοκού), με απομονώσεις (η Όλγα είχε βγάλει πενήντα μέρες απομόνωσης στις φυλακές Διαβατών), με απεργίες πείνας, με κινητοποιήσεις (έστω και γραφικές), με απόπειρα απόδρασης.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως σχεδόν κάθε αναρχικό, που μπήκε στη φυλακή όσο είμαστε μέσα, ποτέ δεν τον αφήσαμε μόνο του, ακόμα κι αν ήταν σε άλλη φυλακή (ας το διαψεύσουν ακόμα κι αυτοί που πλεόν δε μας γουστάρουν) και πάντα φροντίζαμε να μην έχει προβλήματα, φέρνοντάς τον σε επαφή με άλλους κρατουμένους για να τον βοηθήσουν και να μην του λείψει τίποτα.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως μπορεί να μην είμαστε και οι πιο ευγενικοί και να μην έχουμε τους καλύτερους τρόπους, αλλά σχεδόν καθημερινά έχουμε βοηθήσει άπειρους κρατουμένους σε ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την υπηρεσία και με τις υλικές δυσκολίες, που υπάρχουν στην καθημερινή ζωή στη φυλακή.

Όταν όλοι ξέρουν πως το σεβασμό εδώ μέσα και κάποιες φιλίες τα κερδίσαμε γι΄αυτό που είμαστε και όχι γιατί προσποιούμαστε ή το παίζουμε αρχηγοί.

Όταν ούτε οι χειρότεροι εχθροί μας (μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι) δεν έχουν τολμήσει να μας συκοφαντήσουν έτσι όπως μας συκοφάντησε ο Ναξάκης, τότε η διαλεκτική ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ και υπάρχει χώρος μόνο για ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΙΑ.

Δεν έχουμε απολογηθεί στα δικαστήρια του εχθρού και φτάσαμε στο σημείο να απολογούμαστε για τις βρωμιές αυτού του ξεφτίλα.

Είχαμε επιλέξει να συγκρατούμε τη βία μας μέσα στη φυλακή και να την εκφράζουμε μόνο στον εχθρό και στους τυράννους της ζωής μας. Αυτή είναι η επιθυμία μας.

Όμως, ο Ναξάκης, με αυτό το σιχαμερό σκατόχαρτο που έγραψε, φρόντισε να παραβιάσουμε τη συμφωνία, που είχαμε κάνει με τον εαυτό μας. Μας συκοφάντησε, μας έβρισε και διέδωσε δημόσια απίστευτες ψευτιές για εμάς. Γι’ αυτό, του σπάσαμε το κεφάλι στο διάδρομο των φυλακών. Για να τελειώνει, λοιπόν, η δημόσια κατρακύλα. Οι επιλογές και οι στρατηγικές, που δεν ταιριάζουν, ας κρατήσουν τις αποστάσεις τους. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, τα πάντα είναι υποκειμενικά. Το ίδιο ισχύει και με την κριτική. Όμως, όποιος επιλέγει τη λάσπη, την ψευτιά και την προσβολή, για να λερώσει την ιστορία μας, τις αξίες μας, τις προσωπικότητές μας και τη διαδρομή του αγώνα μας, δεν θα έχει την ίδια κατάληξη με το Ναξάκη.

Αυτήν τη φορά, θα τον τελειώσουμε οριστικά… Για να μπει τέλος στη σύφιλη της εσωστρέφειας, που μας δηλητηριάζει, απομακρύνοντάς μας από την πραγματική επίθεση.

ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΠΙΣΩ ΨΕΥΤΕΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF (Πυρήνας Φυλακής)

———

Σημείωση του εγχειρήματος: Οι σύντροφοι της ΣΠΦ-Πυρήνας Φυλακής δεν επιθυμούν τα κείμενά τους να αναδημοσιεύονται στο athens.indymedia

πηγή

Βερολίνο: Ανάληψη ευθύνης για πυρπόληση διπλωματικών οχημάτων της τουρκικής πρεσβείας

autonome-gruppen

Την παραμονή της πρωτοχρονιάς βάλαμε φωτιά σε δυο οχήματα της τουρκικής πρεσβείας στο Βερολίνο ως ελάχιστη ένδειξη της αλληλεγγύης μας. Έτσι στηρίζουμε εμείς τις μάχες στην Ιστάνμπουλ και σ’ άλλες τουρκικές και κουρδικές πόλεις ενάντια στους φασίστες μπάτσους. Το πάθος για τη λευτεριά, όπως εκφράστηκε μέσα από την αντίσταση στην πλατεία Ταξίμ, στο πάρκο Γκεζί και σε διάφορες γειτονιές, μας κινητοποίησε εν μέσω κίνησης και φασαρίας την παραμονή του νέου έτους να πυρπολήσουμε τ’ αυτοκίνητα που ανήκουν στα τσιράκια των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.

Ζήτω η αναρχία!

αυτόνομες ομάδες

ΠΗΓΗ

Σαντιάγο, Χιλή: Προφυλάκιση συντρόφου για απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον καραμπινιέρου

arb

Κατά τις 23:40 της Παρασκευής, 20 Δεκέμβρη 2013, μια ομάδα περίπου 20 κουκουλωμένων πραγματοποίησε ένα μπλοκάρισμα δρόμου έξω από το Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο (USACH), συγκεκριμένα στην είσοδο από την πλευρά της διασταύρωσης Ματουκάνα με Ρομέρο. Με το που άρχισαν να αναπτύσσουν τις δυνάμεις τους οι μπάτσοι, ένα γκρουπ κινήθηκε προς την κεντρική πύλη του πανεπιστημίου, στη συμβολή της Αλαμέδα με Ματουκάνα, όπου διέκοψαν την κυκλοφορία και εκτόξευσαν κάμποσες μολότοφ στο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχει στηθεί στο εμπορικό κέντρο Paseo Estación.

Η δράση έγινε στο πλαίσιο της επίθεσης ενάντια στη μαζική κατανάλωση που παίρνει τα πάνω της κατά τη διάρκεια των αποκαλούμενων «εορτασμών για το τέλος του έτους». Επίσης έγινε ως ένδειξη αλληλεγγύης σε πολιτικούς κρατουμένους και στη μνήμη συντρόφων που έπεσαν στον αγώνα, ανάμεσα στους οποίους και ο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, μια ομάδα των Ειδικών Δυνάμεων των καραμπινιέρων επιχείρησε εναντίον των κουκουλωμένων, κατορθώνοντας να αιχμαλωτίσει εννέα άτομα.

Την επόμενη μέρα, κατά τις 14:00 και εντός μιας δικαστικής αίθουσας τίγκα στην μπατσαρία (6 από αυτούς ένστολοι) και στους δημοσιογράφους, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για πρόκληση σοβαρών ταραχών εναντίον των εννέα συντρόφων (στην πλειονότητά τους 19χρονοι). Τη νομική υπεράσπιση των συλληφθέντων ανέλαβαν η Ουάσιγκτον Λισάνα και η Μαρία Ριβέρα, μέλη της οργάνωσης δικηγόρων και φοιτητών νομικής Λαϊκή Υπεράσπιση. Στους 8 από τους 9 συλληφθέντες επιβλήθηκε το μέτρο της παρουσίας ενώπιον των Αρχών κάθε 15 μέρες, ενώ ο 19χρονος σύντροφος Φελίπε Αντάσμε Τρονκόζο, φοιτητής του χημικού στο USACH, προφυλακίστηκε.

Ο Φελίπε κατηγορείται για πρόκληση σοβαρών ταραχών, παραβίαση του νόμου περί όπλων και εκρηκτικών (για την υποτιθέμενη κατοχή 12 μολότοφ και ενός μαχαιριού), καθώς και για απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον ενός καραμπινιέρου. Η τελευταία κατηγορία βασίζεται στις καταθέσεις των ίδιων των μπάτσων, οι οποίοι ισχυρίζονται πως ο Φελίπε μαχαίρωσε ένα κάθαρμα των Ειδικών Δυνάμεων τη στιγμή που εκείνος επιχειρούσε να τον συλλάβει, προκαλώντας του επιπόλαια τραύματα. Ο σύντροφος παραμένει σε προφυλάκιση για όσο διάστημα διαρκούν οι έρευνες.

Αλληλεγγύη στους αιχμαλώτους των οδομαχιών!
Λευτεριά στους συλληφθέντες της 11ης Σεπτέμβρη στη Βίγια Φράνσια!
Κρατούμενοι στο δρόμο!

στα ισπανικά

ΠΗΓΗ

Φωτιά

check-this-out… ΑΡΧΗ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ… 18-12-2013… ΣΤΟΠ… επί της πλατείας Αμπιορίξ 32, στις Βρυξέλλες… ΣΤΟΠ… εμπρησμός της Μπεεμβέ του Γεώργιου Παπαστάμκου… ΣΤΟΠ… αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου… ΣΤΟΠ… μέλους της Νέας Δημοκρατίας, Ελλάδα… ΣΤΟΠ… αλληλεγγύη στους αναρχικούς απαχθέντες του κράτους… ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ…

πηγή

ΗΠΑ: Πέσιμο σε περιπολικά έξω απ’ το Δικαστικό Μέγαρο της Ολύμπια

jesushuertaΧεσούς Ουέρτα, 17 ετών, έχασε τη ζωή του υπό αστυνομική κράτηση, στις 19 Νοέμβρη 2013

Τη νύχτα της 16ης Δεκέμβρη 2013 σπάστηκαν τα παράθυρα τριών περιπολικών που ήτανε σταθμευμένα έξω από το Δικαστικό Μέγαρο του Κρέιτον (έδρα της δημοτικής φυλακής και του τοπικού δικαστηρίου) στην πόλη της Ολύμπια.

Η μέρα της δράσης επιλέχτηκε σε συνάρτηση με το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης στους 5 της Βαρκελώνης, που κατηγορούνται για τη βομβιστική επίθεση στον ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό της Θαραγόθα στην Ισπανία. Δύο εξ αυτών, η Μόνικα Καμπαγέρο και ο Φρανσίσκο Σολάρ, βρίσκονται σε καθεστώς προφυλάκισης, και σχετικά πρόσφατα είχανε επίσης μπει στο στόχαστρο της εισαγγελίας στο πλαίσιο της «υπόθεσης βόμβες» εναντίον αναρχικών στη Χιλή (2010-2012). Και οι δυο τους αντιμετώπισαν τη δίκη και τους προηγούμενους 9 μήνες εγκλεισμού τους μ’ αξιοπρέπεια. Ενέπνευσαν τη διεθνή αναρχική κοινότητα, γι’ αυτό κι εμείς θέλουμε μέσω αυτής της πράξης ανταρσίας να δείξουμε τη στήριξή μας στα πρόσωπά τους, αλλά και το μίσος μας για τις κατασταλτικές δυνάμεις. Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!

Η αστυνομία της Ολύμπια αποτελεί μία απ’ τις εκφράσεις του ίδιου μηχανισμού καταστολής που επιχειρεί να ελέγξει τα συντρόφια μας στο εξωτερικό. Ο έλεγχος και η καταστολή αφθονούν και στις ΗΠΑ. Ένα παράδειγμα αποτελεί η άγρια αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Τσούυ Ουέρτα στις 19 Νοέμβρη 2013 στο Ντούραμ, στη Βόρεια Καρολίνα, ενόσω κρατούνταν στο πίσω κάθισμα ενός περιπολικού της μπατσαρίας. Με τη δράση μας στέλνουμε ένα εγκάρδιο μήνυμα αλληλεγγύης σε όλους εκείνους που υπέστησαν το χαμό ενός αγαπημένου τους προσώπου από τα χέρια των μπάτσων, και ιδίως σε όσους βρίσκονται στο Ντούραμ.

Το μόνο που παίζει απόψε στα πίσω καθίσματα αυτών των περιπολικών είναι τα τσακισμένα εγώ των οργάνων της αστυνομίας της Ολύμπια, στους οποίους βροντοφωνάζουμε ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ!

πηγή

Mauricio Morales Presente

mauricio-morales

Mauricio Morales Presente | Εκδόσεις «Μαύρη Διεθνής», 112 σελ.

Καμία εμπειρία δεν μπορεί να συνοψιστεί με λίγο μελάνι και χαρτί· ακόμα λιγότερο η εμπειρία κάποιου που αποφάσισε να προκαλέσει τους εξουσιαστές με κάθε δυνατό τρόπο και σε κάθε τόπο. Δεν υπάρχουν σελίδες που να μπορούν να επεξηγήσουν αποτελεσματικά κάποιον που πέθανε πολεμώντας ενάντια στην εξουσία. Μέσα λοιπόν σ’ αυτές τις σελίδες δε θα βρεθεί ολόκληρη η ζωή του Μάουρι. Δε συμπυκνώνουμε όλες τις εμπειρίες του και τις στιγμές όπου διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας. Επιθυμούμε ειλικρινά να μην είναι αυτή η τελευταία συλλογή των γραπτών του. Δεν είμαστε ιδιοκτήτες των σκέψεών του, των σκηνικών που έζησε ή των αναλύσεών του. Ελπίζουμε να βγει στο φως περισσότερο υλικό που έχει σχέση με αυτόν, όχι ως φετίχ, όχι ως μια μέρα στο ημερολόγιο, αλλά μάλλον ως ανάμνηση που λαχταρά τη στιγμή της υλοποίησης.

ΜΑΟΥΡΙ, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΔΕ ΣΕ ΞΕΧΝΑΝΕ

Εξώφυλλο | Διαβάστε το βιβλίο ως PDF

Επικοινωνία με τη συνέλευση αλληλεγγύης και παραλαβή αντιτύπων: sal.spf@gmail.com

Επικοινωνία με τα φυλακισμένα μέλη της Ε.Ο. ΣΠΦ: sinomosiapf@riseup.net