Tag Archives: κρατικές δολοφονίες

Σαντιάγο, Χιλή: Εμπρηστική δράση στη μνήμη του Ματίας Κατριλέο

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=CkudaM3FoUM[/youtube]

Για την αντάρτικη και μαχητική μνήμη, κανένας δεν λησμονιέται.
Ματίας Κατριλέο παρών!

Απαντάμε στο κάλεσμα αγκιτάτσιας για τη μαχητική μνήμη του γουεϊτσάφε Ματίας Κατριλέο, με τον οποίο μας ενώνει η ζωή του ως επαναστάτη και η θέλησή του για αγώνα ενάντια στο χιλιανό κράτος και τους καταστροφείς της γης.

Πέρα από το αν ο Ματίας ήταν αναρχικός ή όχι, μνημονεύουμε την αντάρτικη ζωή του και δεν ξεχνάμε ποτέ με ποιον τρόπο σκοτώθηκε –δολοφονημένος από έναν μπάτσο κατά τη διάρκεια ανακατάληψης γης– όπως επίσης μνημονεύουμε τον αναρχικό σύντροφο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, ο οποίος έζησε κι αυτός μέσα στην εξέγερση και χάθηκε μαχόμενος – δολοφονημένος από ένα σεκιουριτά κατά την απόπειρα απαλλοτρίωσης μιας τράπεζας.

Ως αντεξουσιαστές, δεν στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο «λαό/έθνος» των Μαπούτσε στο σύνολό του. Απαξιώνουμε τους Μαπούτσε που αρνιούνται την αυτονομία τους δουλεύοντας από κοινού με τους κρατικούς θεσμούς, είμαστε εχθροί όλων των εθνών και συνδεόμαστε στον αγώνα με όσα άτομα και κοινότητες παραμένουν επί ποδός πολέμου ενάντια στο χιλιανό κράτος και στην καπιταλιστική παρουσία στην προγονική τους περιοχή. Αυτοί έχουν δείξει πώς μπορεί να κρατηθεί ενεργός ένας αγώνας, παρά τη στρατιωτικοποίηση της περιοχής από το κράτος, αν και αναγνωρίζουμε και ασκούμε κριτική στην έλλειψη της αμοιβαιότητας στην αλληλεγγύη από πλευράς των εμπόλεμων Μαπούτσε προς άλλες ομάδες που μάχονται με ριζοσπαστικό τρόπο ενάντια σε κράτος και Κεφάλαιο. Λόγω όμως των ιδανικών μας για αντεξουσιαστική αλληλεγγύη, δε θα σταματήσουμε να δείχνουμε κάποια στήριξη σε όσους και όσες, ακόμα κι αν δεν αγωνίζονται ενάντια σε κάθε εξουσία, μάχονται ωστόσο ενάντια στο κράτος και στο Κεφάλαιο.

Η αλληλεγγύη και η μνήμη είναι για μας όπλα που σαν ακονιστούν μπορούν να δείξουν ότι κουραστήκαμε να περιμένουμε, πως η εξέγερση δεν εντάσσεται στο πλαίσιο ενός τομεακού αγώνα, ούτε και στο εργάσιμο ή φοιτητικό έτος, πως δε μας ενδιαφέρει να πέσουμε σε μια μονότονη επίθεση, αλλά έχουμε την επιθυμία να εξερευνήσουμε τις ποικίλες μορφές σύγκρουσης μ’ αυτή την κοινωνία, έχοντας πάντα ως κινητήριες δυνάμεις τον αιφνιδιασμό και την επιμονή.

Χωρίς διάθεση να εντάξουμε στο ημερολόγιο τις μέρες σύγκρουσης κόντρα στην εξουσία, αποφασίσαμε ως αντεξουσιαστές να επιτεθούμε στην κανονικότητα της πόλης με ένα πύρινο οδόφραγμα που σηκώσαμε τη νύχτα της 2ας Γενάρη 2014 στη λεωφόρο Βεσπούκιο Σουρ, στην κοινότητα Λα Γκράνχα, κι είναι αυτή η απαντητική χειρονομία μας διαρκούς εξέγερσης στο κάλεσμα που απεύθυναν άλλα συντρόφια.

Ενόσω η κοινωνία ακόμα συνέρχεται από το μεθύσι και την ψευτοεορταστική ατμόσφαιρα, εμείς δρούμε με αυτονομία και οριζοντιότητα, μακριά από αρχηγούς ή σπεσιαλίστες της εξέγερσης, έχουμε φωτιά και βούληση, και το φόβο τον νικάμε πάνω στη δράση με τη δύναμη της μικρής μας ομάδας από συγγενικές ατομικότητες.

Καλούμε τα συντρόφια που είναι ενεργά στον κοινωνικό πόλεμο να εξερευνήσουν τις πιθανότητες δράσης, πέρα από την αναμονή της μάζας και ξεπερνώντας τα όρια που επιβάλλουν οι φοιτητικοί χώροι και τα ημερολόγια.

Αφιερώνουμε τις φλόγες της πράξης μας σε όλους τους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου.

Στέλνουμε τα χαιρετίσματά μας στους συντρόφους που συνελήφθησαν σε οδομαχίες: στον Φελίπε Αντάσμε, που κατηγορείται πως μαχαίρωσε έναν μπάσταρδο μπάτσο που επιχείρησε να τον συλλάβει μετά από εμπρηστικά μπάχαλα έξω απ’ το πανεπιστήμιο του Σαντιάγο στις 20 Δεκέμβρη 2013, και που τώρα βρίσκεται προφυλακισμένος μαζί με τον Νικολάς Σαντοβάλ στη φυλακή Σαντιάγο 1.

Χαιρετισμούς επίσης στο σύντροφο που κατηγορείται πως φόκαρε έναν μπάτσο με μια μολότοφ κατά τη διάρκεια της κουκουλωμένης ενέργειας της 17ης Δεκέμβρη στο λύκειο της Απλικασιόν, και που βρίσκεται υπό προφυλάκιση σε κέντρο κράτησης ανηλίκων.

Αλληλεγγύη στους Μόνικα Καμπαγέρο, Φρανσίσκο Σολάρ, Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες, Αλμπέρτο Ολιβάρες, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Κάρλος Γκουτιέρρες Κουϊδουλέο, Χουάν Αλίστε Βέγκα κι όλους τους κρατουμένους του κοινωνικού πολέμου στη Χιλή και στον κόσμο.

Μνήμη και δράση. Για τη διάχυση της αυτοοργανωμένης επίθεσης ενάντια σε μπάτσους, πολιτικούς, δεσμοφύλακες, επιχειρηματίες και κάθε τύπο εξουσίας.

Εξεγερτική μνήμη για το σύντροφο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ.


Ταξιαρχία Αντεξουσιαστικής Οργής

Πηγή

Χίλη: Προκήρυξη αντάρτικων ομάδων για το θάνατο του Sebastián Oversluij Seguel

Με δάκρυα στα μάτια μας, με σφιγμένες γροθιές

«Ο σιωπηλός αντάρτης βαδίζει με βήματα μεθοδικά και σχολαστικά μελετημένα, είναι η φωνή της συνοχής, της αντιμετώπισης του κόσμου της καθημερινής και συστηματοποιημένης βίας και της εκτίναξής μας μέσα στην εξαίσια ιδέα της ελευθερίας. Μυστικές συζητήσεις καταλήγουν στην προετοιμασία των ενεργειών μας. Δεν υπάρχει χρόνος να κοντοσταθούμε, είναι η αναγκαιότητα του να ζήσουμε ελεύθεροι, που μας σπρώχνει στο να πάρουμε λίγα και να ρισκάρουμε τα πάντα. Παίρνει μονάχα λίγα λεπτά, να τους κάνουμε να καταλάβουν πως είμαστε πάντα εδώ, κάτω από τις μύτες τους, με τα χέρια ιδρωμένα, με το μέταλλο, που θα ξεράσει το μίσος μας, έτοιμο, καλά προετοιμασμένο, κρυμμένο, πάντα κρυμμένο. Τα πάντα πρέπει να τους εκπλήσσουν, τους αιώνιους υπερασπιστές της αστικής ευταξίας, γιατί από τη μεριά μας τα πάντα είναι σχέδιο και οργάνωση. Τα ρούχα μας είναι προσαρμοσμένα στο χώρο και το χρόνο, τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη, η νευρικότητα του να αντιπετωπίζουμε τον εχθρό πρόσωπο με πρόσωπο και το να μην ξέρουμε αν αυτή τη φορά θα αποχωρήσουμε με επιτυχία. Είναι το μονοπάτι που διαλέξαμε πριν πολλά χρόνια, σμιλεμένο με το χέρι. Ο χρόνος φαίνεται νεκρός, τα πάντα μοιάζουν ανησυχητικά ήρεμα. Ξανακοιτάμε το σχέδιο, εσύ εκεί, εγώ εδώ, οι τσάντες μας άδειες, έτοιμες να γεμίσουν με λεφτά, τίποτα από αυτά που ήρθαμε να κλέψουμε από την εμπορική ροή μιας νεκρής ζωής δε θα γίνει ιδιοκτησία μας, ζούμε για μια ιδεά ελευθερίας που δεν παραδίνεται. Για ακόμη μια φορά, θα τους γνωστοποιήσουμε πως είμαστε εδώ, “Είναι ώρα να μπούμε μέσα!”»

«Ένας λαδί μουσαμάς μπλοκάρει την οπτική στο εσωτερικό του υποκαταστήματος της Banco Estado, που βρίσκεται στην οδό Avenida La Estrella, στην Pudahuel. Τα σημάδια από τις σφαίρες, που διαπέρασαν τα παράθυρα του διαχωριστικού και ένα πυροβόλο όπλο στο πάτωμα, συνθέτουν το σκηνικό της βίαιης ληστείας, που συνέβη στο υποκατάστημα εχθές.»

Έτσι πληροφορηθήκαμε κάποιοι από εμάς τις οδυνηρές λεπτομέρειες της ενέργειας, που εκτέλεσες την Τετάρτη 11 Δεκέμβρη 2013, όταν μαζί με άλλους ετοιμαζόσουν να πάρεις πίσω ένα κομμάτι του πλούτου, που κλέβουν οι πλούσιοι και ισχυροί αυτής της χώρας. Αντιλαμβανόσουν τη συνοχή μεταξύ λόγου και πράξης και ήξερες να μάχεσαι τις εξαιρετικά φτωχές συνθήκες μαζί με εκείνους, που τροφοδοτούν αυτά τα όνειρα. Η ληστεία, η απαλλοτρίωση, όχι μόνο χρημάτων, αλλά και του χρόνου από τη μισθωτή σκλαβιά, που επανακτούμε, είναι αυτό που μας καλεί να χρησιμοποιήσουμε ένα από τα πιο πολυχρησιμοποιημένα εργαλεία των επαναστατών στην ιστορία. Μοιραζόμαστε την απόφασή σου: Πρέπει να συνεισφέρεις στον αγώνα και να βάζεις τα δυνατά σου.

Νομίζουν πως τα όνειρα, στα οποία ήλπιζες, θάφτηκαν μαζί με το σώμα σου, κοσκινισμένα από τις μισθοφόρες σφαίρες ενός άθλιου υποτακτικού του Κράτους/Κεφαλαίου, αλλά κάνουν λάθος σε ένα πράγμα: Η ιδέα μας για την ελευθερία δεν πεθαίνει. Ενωνόμαστε με κάθε μορφή προπαγάνδας που χρησιμοποίησες, εκτιμούμε την απόλυτη και ολοκληρωμένη σου ακεραιότητα και αυτό είναι εκείνο, που δικαιώνουμε σήμερα.

Ο Sebastián Oversluij Seguel πέθανε όρθιος, πολεμιστής, χαρούμενος, μαχόμενος τις δυστυχίες αυτού του κόσμου, επιτιθέμενος στο κέντρο της συσσώρευσης πλούτου και εμείς, παρά τον βαθύ πόνο που μας προκαλεί ο θάνατός του, είμαστε χαρούμενοι, που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε στη ζωή, να συναντηθούν οι δρόμοι μας και να ανταλλάξουμε χαμόγελα.

Σήμερα, μπορούμε να δούμε ολόκληρο το μηχανισμό του Κράτους. Ο τύπος, πάντα πειθήνιος στις εντολές των ισχυρών, μαζί με την αστυνομία και τους εισαγγελείς, χτυπούν ο ένας την πλάτη του άλλου, συγχαίροντας ο ένας τον άλλον για την καλή δουλειά, κάνοντας αγενείς δηλώσεις από κοινού με εκείνους, που θέλουν να συντρίψουν τους κοντινούς κύκλους του συντρόφου. Το κυνήγι ξεκίνησε, επιδρομές σε σπίτια, ψαχτικές σε συντρόφους και έρευνες για άλλα άτομα. Γι’ αυτό, η στιγμή μας καλεί να επιδείξουμε το ύψιστο επίπεδο αφοσίωσης σε θέληση και δέσμευση, πράξη και συνοχή.

Χαιρετίζουμε τη μαχητική ζωή του Sebastián, τη γενναιόδωρη αφοσίωσή του, το μόνιμο αγώνα του, για τον οποίον πολλοί θα μιλήσουν (για κακό ή για καλό, λίγη σημασία έχει), αλλά λίγοι θα τολμήσουν να ακολουθήσουν. Χαιρετίζουμε, επίσης, τους κοντινούς του, που κατανοούν πως κομμάτι του εξεγερτικού δρόμου είναι, παραδόξως, το να πεθάνεις μαχόμενος. Δικαιώνουμε, από εδώ και πέρα, τα επικίνδυνα ελεύθερα βήματά σου.

 Για εκείνους που έπεσαν στο παρελθόν, για εκείνους που έπεσαν σήμερα, για εκείνους που θα πέσουν στο μέλλον.

 Πόλεμος σε Κράτος και Κεφάλαιο!

 Ζήτω η Προπαγάνδα με την Πράξη!

 Sebastian Oversluij: Presente!

Αυτοκίνητα για οδοφράγματα Μαυροπράσινη Εξεγερτική Ίλη

 Αντικληρικός Πυρήνας “Hortensia Quinio”

 Εικονοκλαστικός Κύκλος “Michele Angiolillo

 Ανταγωνιστικοί Πυρήνες του Νέου Αντάρτικου Πόλης

 Ανώνυμοι για την Καταστροφή

 Φίλοι της Πυρίτιδας

 Ετερογενής φράξια Ελευθεριακών Μαχητών

 Εξεγερτικός Αντιεξουσιαστικός Πυρήνας “Παναγιώτης Αργυρού” – FAI/IRF

 Πυρήνας “Ζήτω ο Ilya Romanov”

 Εξεγερτικό Συμβούλιο Αντάρτικου Πόλης “Ο Claudio Lavazza πετάει πανκοτρικάκια”

Πηγή: War on Society

Μετάφραση: Έρεβος

“Αθήνα – Λαύριο 6 συνθήματα δρόμος”

Από e-mail που μας στάλθηκε:

“Αθήνα – Λαύριο 6 συνθήματα δρόμος”

Το ξημέρωμα της Κυριακής 29-12-2013 κάποιες λίγες ατομικότητες ξεχυθήκαμε στους δρόμους και αποφασίσαμε να δράσουμε κόντρα στην απάθεια που επιβάλει η κοινωνία.
Αφορμή ήταν η δολοφονία του 26χρονου συντρόφου μας Sebastián Oversluij Seguel, ο οποίος έπεσε μαχόμενος σε απόπειρα ληστείας τράπεζας, στις 11-12-2013 στο Σαντιάγο της Χιλής.
Στην εξόρμησή μας αυτή γράψαμε συνθήματα σε τείχους, σε Αθήνα, Κερατέα και Λαύριο, τις φωτογραφίες των οποίων στέλνουμε για να τις αφιερώσουμε αρχικά, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον αδικοχαμένο σύντροφό μας Sebastián, του οποίου ο θάνατος θα φροντίσουμε να μην είναι μάταιος και σε καμιά των περιπτώσεων δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί (και) αυτή η κρατική δολοφονία.

Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε. Τα δουλικά των κρατών θα πληρώσουν για τον χαμό όλων των συντρόφων μας ανά τον κόσμο.
Σε δεύτερο φάση, αφιερώνουμε την δράση μας αυτή σε όλα τα αναρχικά αδέρφια μας εκεί έξω που με κάθε τους βήμα ωθούν την αναρχία χιλιόμετρα, τρομοκρατώντας τους εχθρούς μας.

Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τα φυλακισμένα αδέρφια μας, τον Χρήστο Τσάκαλο και τα υπόλοιπα μέλη της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, τον Σπύρο Μάνδυλα, τον Ανδρέα Τσαβδαρίδη, τον Θεόφιλο Μαυρόπουλο και όλους τους Αναρχικούς αιχμαλώτους διεθνώς, στους οποίου φωνάζουμε πως ο πόλεμος για την Αναρχία δεν τελειώνει με τον εγκλεισμό κανενός συντρόφου μας και να ξέρουν ότι με κάθε μας πνοή στέλνουμε μήνυμα στους νοικοκυραίους και τους υποταγμένους αυτού του κόσμου που λέει :

Ανοίξτε τους τάφους σας, εσείς μελλοθάνατοι,μιας και αυτή θα είναι η τελική σας κατοικία, όσο για εμάς, θα ζούμε αιώνια, γιατί ζούμε μέσα από την Ελευθερία και η Ελευθερία είναι αθάνατη.

Για την Ελευθερία, για την Αναρχία
Ως την ολοκληρωτική καταστροφή των καθεστώτων.

Άναρχοι λύκοι πόλεων

01 02 03 04 05 06

Σαντιάγο, Χιλή: Ο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ ζει μες στην εξέγερση

san2

Απαλλοτριώσεις τραπεζών μέχρι να λευτερωθούμε απ’ τις αλυσίδες του Κεφαλαίου… Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ παρών!

san4

Ας είναι η επίθεση μόνιμη, ωσότου καταστρέψουμε και το τελευταίο προπύργιο των φυλακών.

san6 san3 san5 san1

Την Πέμπτη, 19 Δεκέμβρη 2013, στην περιοχή της πανεπιστημιούπολης Χουάν Γκόμες Μίγιας, μια τριαντάρα μαχόμενοι και ανατρεπτικοί νεολαίοι θελήσαμε να δώσουμε το παρών στο πλαίσιο της εβδομάδας αγκιτάτσιας για τα συντρόφια Φρανσίσκο και Μόνικα, απαχθέντες του φασιστικού ισπανικού κράτους με τη συνέργεια των χιλιανών αρχών, αλλά και να στηρίξουμε τη συμβολική απεργία πείνας των κρατούμενων συντρόφων Μαρσέλο Βιγιαροέλ Σεπούλβεδα, Φρέντυ Φουεντεβίγια Σάα, Χουάν Αλίστε Βέγκα και Χανς Νιεμέγερ.

Όπως συνηθίζουμε να πράττουμε σε οδομαχίες, αποφασίσαμε για άλλη μια φορά να παραμείνουμε στην πλήρη ανωνυμία, έχοντας παρέα την καλή μας φίλη την κουκούλα. Αυτήν τη δόση, χωριστήκαμε σε δυο ομάδες με μαύρα και κόκκινα διακριτικά, μοστράροντας στους διώκτες της λευτεριάς ότι και καλύτερα οργανωμένοι είμαστε, και τον αγώνα μας παίρνουμε στα σοβαρά, αλλά κι ότι τα έγκλειστα συντρόφια δεν είναι μόνα τους.

Βγήκαμε αλληλέγγυα, με φωτιά και μίσος στα χέρια μας, πετώντας τρικάκια και μπλοκάροντας τη λεωφόρο Γκρέσια κατά τις 18:30, αναμένοντας την αντίδραση των σκυλιών της εξουσίας. Γι’ άλλη μια φορά βάλαμε μπροστά τον εξεγερτικό μας αγώνα, ξεπροβάλλοντας από την άλλη πύλη της πανεπιστημιούπολης, οπλισμένοι με ασπίδες και καταιγισμό από μολότοφ, αλυχτώντας συνθήματα από τα κατάβαθα του είναι μας, σπάζοντας την καθημερινότητα…

Δικαιώνουμε τη μνήμη του συντρόφου μας Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, δολοφονημένου από ένα φύλακα του Κεφαλαίου και της ιδιωτικής περιουσίας στις 11 Δεκέμβρη 2013 κατά τη διάρκεια απόπειρας απαλλοτρίωσης ενός υποκαταστήματος της BancoEstado στη γειτονιά του Πουδαουέλ. Το αιματοκύλισμα να μην περάσει ατιμώρητο, να συνεχίσουμε τη μάχη!

Δεν παραβλέπουμε επίσης την κρατική σκευωρία εναντίον του Βίκτορ Ούγκο Μοντόγια, ούτε και τον εγκλεισμό των συντρόφων μας που αγωνίζονται κόντρα σε κάθε εξουσία. Η φλόγα της καταστροφής δε σβήνει – συνεχίζουμε να παλεύουμε μέχρι να ρημάξουμε και το τελευταίο κλουβί, κι ωσότου διαρρήξουμε την καθημερινότητα της σκλάβας κοινωνίας. Ας σπάσουμε τα σχήματα της εξουσίας, κι ας βγούμε στη μάχη, αναγνωρίζοντας τις αλυσίδες που μας κρατάν τιθασευμένους σε κάθε τόπο αιχμαλωσίας… Λευτεριά στους κρατουμένους του αγώνα.

Επιπλέον, πετάξαμε τρικάκια σχετικά με τα 14 συντρόφια που συνελήφθησαν πριν από 3 μήνες στην κοινότητα της Βίγια Φράνσια, στο πλαίσιο των συγκρούσεων για την επέτειο των 40 χρόνων από το πραξικόπημα και τη στρατιωτική χούντα. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των αγωνιζόμενων συντρόφων μας. Να ξέρετε ότι δεν πρόκειται να ξαποστάσουμε μέχρι να ξεκάνουμε κάθε προπύργιο καταπίεσης, κι ότι όσο το σύστημα των φυλακών κρατά αιχμάλωτους συντρόφους θα μας βρίσκετε συνέχεια στο δρόμο.

Δίχως φόβο, η μαχητική μας νιότη τραβά για τη συνολική απελευθέρωση! Μέχρι να στείλουμε στον αγύριστο την κοινωνία του εγκλεισμού που φυλακίζει αγωνιστές! Οι πεσόντες σύντροφοι δε λησμονιούνται, αλλά ζουν στην κάθε δράση! Και μια, και δυο, και δέκα φορές θα νικήσουμε!

«Άνγκρυ, ο εξεγερτικός σου σπόρος ανθεί σε κάθε άτομο που θέλει να επιτεθεί σε αυτή την καθημερινότητα και σ’ όλα τα μοντέλα που επιβάλλει η κοινωνία ανά τον κόσμο»

Αιχμάλωτοι πολέμου στο δρόμο!

πηγή

Μετάφραση: Contra Info

Τολούκα, Μεξικό: Σχέδιο Φοίνικας, Πράξη Μοναδική (αρ. 9)

bi

Ορμώμενοι από πρωτοβουλία ατομική, χωρίς βάσεις βοηθείας μήτε πολύπλοκες γλωσσολογίες/επαναστατικές θεωρίες, αλλά ούτε και περίπλοκους μηχανισμούς καταστροφής, εφορμούμε! Ντου μοναδικό μηδενιστικού εξαγνισμού, ταυτόσημο και δίχως ηθικές, ιδεολογικές ή υλικές περιστροφές.

Σε αυτόν τον αναπόδραστο πόλεμο ριχνόμαστε μέσω της εγγύτητας και εξασκούμε τον αφορμαλισμό από την μπάντα της ατομικής πρωτοβουλίας. Οι εμπρησμοί και οι εκρήξεις αυτής της πράξης είναι απότοκο της εικονοκλαστικής επιθυμίας κάθε αγριεμένου που συσχετίστηκε εγωιστικά μαζί τους. Είναι η μονάδα που συγκρούεται με τον πολιτισμό και το τεχνοβιομηχανικό σύστημα, κι είναι μέσα απ’ τη μοναδικότητα που αναδύεται η συγγένεια με κάθε σπάστη.

Ακολουθούν μερικές στροφές και δράσεις που τις εντάσσουμε στο Σχέδιο Φοίνικας και τις αφιερώνουμε σε συγκεκριμένες ατομικότητες με τις οποίες συμμεριζόμαστε όσα πράττουν και δικαιώνουν, παρά τις παθιασμένες διαφορές που ίσως να προκύπτουν. Τούτο ’δώ πάει εξαιρετικά αφιερωμένο, σαν κολασμένη πυρά γιομάτη βούληση, στους Αλφρέντο Κόσπιτο και Νικόλα Γκάι του Πυρήνα Όλγα/ΑΑΟ, στον Ανδρέα Τσαβδαρίδη, μέλος της ΑΑΟ και χωμένο στο Σχέδιο Φοίνικας, στον αντιπολιτισμικό πολεμιστή Αντριάν Μαγνταλένο (κρατούμενο σ’ αυτές τις γαίες), καθώς και στον εξεγερμένο ληστή Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, προσφάτως πεσόντα στη μάχη.

Αδέρφια, εδώ είμαστε!

Χαράζει!
Μι’ απόπειρα γραφής η οποία δεν ξεφορτώνει
Το κακόφωνο αβίωτο που ζούμε
Κάθε ανατολή το κάνει υποχρεωτικό
Άλλο ξημέρωμα!
Φουμάροντας λιγάκι, δίχως ντελίριο
Κρυστάλλινη αλήθεια, δεν ξεγελάς τις πράξεις
Η μέρα δεν είναι άλλο παρά καρουζέλ με ώρες
Θε’ μου χρόνε! Πατέρα μου πολιτισμέ!
Άλλο ξημέρωμα!
Ρουτίνα πρωινή, απογεματινή ή και νυχτόφωτη
Τεχνολογία/βιομηχανία, τα μπινιάρια που ’ναι πάντοτε παρόντα
Άλλο ξημέρωμα!
Κι είπε η φαντασία:
Πού θα πάει το σκοινί;
Κι Εγώ το πάθος ασυγκράτητο
Κάτι θα κάνει κρακ
όπου να ’ναι
Σημείο τιλτ, θριαμβολογεί πικρά το Εγώ
Σαν κατακάθι ζωής
Αφού τρόπος άλλος δεν μπορεί να υπάρχει
για τους αλήτες της πράξης
Άλλο ξημέρωμα!
Τ’ αντέχεις;
Ύμνος ζωής, και μην τυχόν τον κακομεταφράσεις!
Όχι βιονικοί
Ούτε κομμούνια/χριστιανοί
Γέλα, τραγούδα, χόρεψε σαν νιότη αγριεμένη
Ανέμελοι, κυνικοί και εικονοκλάστες
Άλλο ξημέρωμα!
Ξημέρωμα;
Να τα πάρει πρόσωπο η δρεπάνη!

Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για τις επιθέσεις με εκρηκτικούς μηχανισμούς το ξημέρωμα της 18ης Νοέμβρη (του 2013) σε μια εκκλησία και μια τράπεζα στη συνοικία Σαν Σεμπαστιάν της Τολούκα, στο Μεξικό, όπως και για την τοποθέτηση του εμπρηστικού/εκρηκτικού μηχανισμού που ’σκασε σε άλλη τράπεζα στις 21 Δεκέμβρη (του αυτού έτους) κοντά στο αεροδρόμιο της Τολούκα.

Για το θρίαμβο του Εγώ!
Κόντρα στο τεχνοσύστημα και στον πολιτισμό!

Αντιπολιτισμική Φράξια του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης
προσκείμενη στην Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FA/FLT/FAI)

ΠΗΓΗ

Ισπανικά κάτεργα: Γράμμα της Μόνικα Καμπαγέρο και του Φρανσίσκο Σολάρ, μετά το πέρας του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης

fuego

Εδώ βρισκόμαστε και πάλι, ανάμεσα σε τοίχους από μπετό και κάγκελα, ανάμεσα σε κάμερες επιτήρησης κι ανθρωποφύλακες. Εδώ βρισκόμαστε και πάλι, δίχως να σκύβουμε το κεφάλι, περήφανοι γι’ αυτό που είμαστε. Περήφανοι που είμαστε κομμάτι των άξαφνων αγέρηδων που αποζητάνε να ξεκάνουν κάθε πλέγμα εξουσίας. Μιας εξουσίας που γι’ άλλη μια φορά βγάζει τη μάσκα και φανερώνει τι είναι στ’ αλήθεια, σε όλη της τη βαρβαρότητα αλλά και σ’ όλη της την αδυναμία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η συνεργασία ανάμεσα στο ισπανικό και στο χιλιανό κράτος ώστε να επιτευχθεί η αιχμαλωσία μας, αποδεικνύει το επίπεδο συντονισμού που έχουν αναπτύξει προκειμένου να αποκρούσουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως απειλή. Κι όμως, η σημασία που μας αποδίδουν αυτοί οι κύριοι δεν αντανακλά παρά το πόσο εύθραυστοι είναι. Τα τρύπια λογύδριά τους περί ασφάλειας είναι μονάχα το σάβανο που σκεπάζει το φόβο της επίγνωσης πως μια τυχαιότητα μπορεί να προκαλέσει το γενικευμένο μπάχαλο. Τα χτυπήματα και οι δαγκωματιές τους δεν κάνουν άλλο απ’ το να μας θωρακίζουν στο ακόνισμα των ιδεών και της ζωής μας, ώστε να βελτιωθούμε στο πεδίο της μόνιμης σύγκρουσης.

Χαιρετίζουμε με μια δυνατή αγκαλιά όλες τις εκφράσεις στήριξης· για μας είναι μια ώθηση που λυγίζει τα σίδερα. Αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη ως τη διαρκή εφαρμογή των αναρχικών μας ιδεών, σε κάθε τους μορφή, που δίνουν στον εχθρό να καταλάβει πως τίποτα δεν τελειώνει εδώ, πως όλα συνεχίζονται, είτε στη φυλακή είτε στο δρόμο. Όπου κι αν βρεθούμε: ούτε ένα λεπτό σιωπής, και μια ζωή στη μάχη. Εκτιμάμε ιδιαίτερα την απέραντη αλληλεγγύη των συντρόφων που βάλανε μπροστά για όπλο το σώμα τους ξεκινώντας απεργία πείνας [αναφορά στους φυλακισμένους Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Χουάν Αλίστε, Χανς Νιεμέγερ και Κάρλος Γκουτιέρρες Κουϊδουλέο, οι οποίοι προχώρησαν σε συμβολική απεργία πείνας ενόσω διαρκούσε η βδομάδα δράσεων αλληλεγγύης].

Χαιρετίζουμε όσους συνεχίζουν να εξυφαίνουν συνωμοσίες, όσους ρίχνονται περιπετειωδώς στο άγνωστο, όσους τους τσιγκλάει η αβεβαιότητα, όσους επιμένουν για την αναρχία. Στέλνουμε σ’ όλους αυτούς το σεβασμό και τη στοργή μας.

Πληροφορηθήκαμε με μεγάλη μας θλίψη το χαμό του Σεμπαστιάν, αλλά την ίδια στιγμή μάς γέμισε χαρά η γνώση πως η ζωή του συντρόφου υπήρξε συνεπής προς τα ιδανικά του – ένας ολάκερος μαχητής. Θα θέλαμε να ’μαστε πλάι στα συντρόφια κλαίγοντας το θάνατο του πεσόντα μας, αλλά μπορούμε μονάχα να τους στείλουμε από ’δώ μέσα όλη μας τη δύναμη και μια υπόσχεση πως «σύντομα θ’ ανταμώσουμε».

Μόνικα Καμπαγέρο
Φρανσίσκο Σολάρ

στα ισπανικά

Πηγή

Σαντιάγο, Χιλή: Προφυλάκιση συντρόφου για απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον καραμπινιέρου

arb

Κατά τις 23:40 της Παρασκευής, 20 Δεκέμβρη 2013, μια ομάδα περίπου 20 κουκουλωμένων πραγματοποίησε ένα μπλοκάρισμα δρόμου έξω από το Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο (USACH), συγκεκριμένα στην είσοδο από την πλευρά της διασταύρωσης Ματουκάνα με Ρομέρο. Με το που άρχισαν να αναπτύσσουν τις δυνάμεις τους οι μπάτσοι, ένα γκρουπ κινήθηκε προς την κεντρική πύλη του πανεπιστημίου, στη συμβολή της Αλαμέδα με Ματουκάνα, όπου διέκοψαν την κυκλοφορία και εκτόξευσαν κάμποσες μολότοφ στο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχει στηθεί στο εμπορικό κέντρο Paseo Estación.

Η δράση έγινε στο πλαίσιο της επίθεσης ενάντια στη μαζική κατανάλωση που παίρνει τα πάνω της κατά τη διάρκεια των αποκαλούμενων «εορτασμών για το τέλος του έτους». Επίσης έγινε ως ένδειξη αλληλεγγύης σε πολιτικούς κρατουμένους και στη μνήμη συντρόφων που έπεσαν στον αγώνα, ανάμεσα στους οποίους και ο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, μια ομάδα των Ειδικών Δυνάμεων των καραμπινιέρων επιχείρησε εναντίον των κουκουλωμένων, κατορθώνοντας να αιχμαλωτίσει εννέα άτομα.

Την επόμενη μέρα, κατά τις 14:00 και εντός μιας δικαστικής αίθουσας τίγκα στην μπατσαρία (6 από αυτούς ένστολοι) και στους δημοσιογράφους, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για πρόκληση σοβαρών ταραχών εναντίον των εννέα συντρόφων (στην πλειονότητά τους 19χρονοι). Τη νομική υπεράσπιση των συλληφθέντων ανέλαβαν η Ουάσιγκτον Λισάνα και η Μαρία Ριβέρα, μέλη της οργάνωσης δικηγόρων και φοιτητών νομικής Λαϊκή Υπεράσπιση. Στους 8 από τους 9 συλληφθέντες επιβλήθηκε το μέτρο της παρουσίας ενώπιον των Αρχών κάθε 15 μέρες, ενώ ο 19χρονος σύντροφος Φελίπε Αντάσμε Τρονκόζο, φοιτητής του χημικού στο USACH, προφυλακίστηκε.

Ο Φελίπε κατηγορείται για πρόκληση σοβαρών ταραχών, παραβίαση του νόμου περί όπλων και εκρηκτικών (για την υποτιθέμενη κατοχή 12 μολότοφ και ενός μαχαιριού), καθώς και για απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον ενός καραμπινιέρου. Η τελευταία κατηγορία βασίζεται στις καταθέσεις των ίδιων των μπάτσων, οι οποίοι ισχυρίζονται πως ο Φελίπε μαχαίρωσε ένα κάθαρμα των Ειδικών Δυνάμεων τη στιγμή που εκείνος επιχειρούσε να τον συλλάβει, προκαλώντας του επιπόλαια τραύματα. Ο σύντροφος παραμένει σε προφυλάκιση για όσο διάστημα διαρκούν οι έρευνες.

Αλληλεγγύη στους αιχμαλώτους των οδομαχιών!
Λευτεριά στους συλληφθέντες της 11ης Σεπτέμβρη στη Βίγια Φράνσια!
Κρατούμενοι στο δρόμο!

στα ισπανικά

ΠΗΓΗ

ΗΠΑ: Πέσιμο σε περιπολικά έξω απ’ το Δικαστικό Μέγαρο της Ολύμπια

jesushuertaΧεσούς Ουέρτα, 17 ετών, έχασε τη ζωή του υπό αστυνομική κράτηση, στις 19 Νοέμβρη 2013

Τη νύχτα της 16ης Δεκέμβρη 2013 σπάστηκαν τα παράθυρα τριών περιπολικών που ήτανε σταθμευμένα έξω από το Δικαστικό Μέγαρο του Κρέιτον (έδρα της δημοτικής φυλακής και του τοπικού δικαστηρίου) στην πόλη της Ολύμπια.

Η μέρα της δράσης επιλέχτηκε σε συνάρτηση με το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης στους 5 της Βαρκελώνης, που κατηγορούνται για τη βομβιστική επίθεση στον ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό της Θαραγόθα στην Ισπανία. Δύο εξ αυτών, η Μόνικα Καμπαγέρο και ο Φρανσίσκο Σολάρ, βρίσκονται σε καθεστώς προφυλάκισης, και σχετικά πρόσφατα είχανε επίσης μπει στο στόχαστρο της εισαγγελίας στο πλαίσιο της «υπόθεσης βόμβες» εναντίον αναρχικών στη Χιλή (2010-2012). Και οι δυο τους αντιμετώπισαν τη δίκη και τους προηγούμενους 9 μήνες εγκλεισμού τους μ’ αξιοπρέπεια. Ενέπνευσαν τη διεθνή αναρχική κοινότητα, γι’ αυτό κι εμείς θέλουμε μέσω αυτής της πράξης ανταρσίας να δείξουμε τη στήριξή μας στα πρόσωπά τους, αλλά και το μίσος μας για τις κατασταλτικές δυνάμεις. Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!

Η αστυνομία της Ολύμπια αποτελεί μία απ’ τις εκφράσεις του ίδιου μηχανισμού καταστολής που επιχειρεί να ελέγξει τα συντρόφια μας στο εξωτερικό. Ο έλεγχος και η καταστολή αφθονούν και στις ΗΠΑ. Ένα παράδειγμα αποτελεί η άγρια αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Τσούυ Ουέρτα στις 19 Νοέμβρη 2013 στο Ντούραμ, στη Βόρεια Καρολίνα, ενόσω κρατούνταν στο πίσω κάθισμα ενός περιπολικού της μπατσαρίας. Με τη δράση μας στέλνουμε ένα εγκάρδιο μήνυμα αλληλεγγύης σε όλους εκείνους που υπέστησαν το χαμό ενός αγαπημένου τους προσώπου από τα χέρια των μπάτσων, και ιδίως σε όσους βρίσκονται στο Ντούραμ.

Το μόνο που παίζει απόψε στα πίσω καθίσματα αυτών των περιπολικών είναι τα τσακισμένα εγώ των οργάνων της αστυνομίας της Ολύμπια, στους οποίους βροντοφωνάζουμε ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ!

πηγή

Ο Θεός είναι νεκρός

Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης στον Francisco Solar και τη Monica Caballero που συνελήφθησαν απ’ το ισπανικό κράτος κατηγορούμενοι για την ανατίναξη βόμβας σε εκκλησιαστικό ναό, συνεισφέρουμε κάποιες σκόρπιες σκέψεις για την τυραννία των θεών τους.

“Ποτέ πια καλοί, μέτριοι πιστοί, ενός μέτριου Θεού, κακέκτυπο ανθρώπου. Προσδοκούμε ανάσταση ζωντανών…”
(απόσπασμα από προκήρυξη της ΣΠΦ για την τοποθέτηση τεσσάρων ωρολογιακών μηχανισμών σε ισάριθμους εκκλησιαστικούς ναούς- Απρίλης του 2009)

Εκκλησιαστικοί ναοί υψώνονται σαν σκιάχτρα για να φοβίσουν τη ζωή. Καθετί όμορφο, παθιασμένο, ανυπότακτο, ανεξερεύνητο καταδικάζεται ως αμαρτία. Η ζωή γεμίζει απαγορεύσεις και η δουλικότητα υμνείται. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες για να μας θυμίζουν ότι η θρησκεία σκοτώνει τη ζωή.

Ο Θεός που κατασκεύασαν είναι ο αιώνιος δικτάτορας. Επιβλέπει κάθε στιγμή της ζωής μας και μας κρίνει ανελέητα. Δεν μας ανήκουν ούτε καν τα μυστικά μας. Η αγάπη του είναι οπλισμένη με απειλές αιώνιας τιμωρίας σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει τις εντολές του. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες για να μας θυμίζουν ότι ο Θεός τους είναι ματαιόδοξος φασίστας. Οι ιερείς είναι οι ρασοφόροι στρατιωτικοί συνταγματάρχες της δικτατορίας του Θεού. Πιο μικροί και πιο σκληροί απ’ τον Θεό τους. Πονηροί, φιλοχρήματοι, υποκριτές και παιδόφιλοι… Συνεργάζονται με πολιτικούς, επιχειρηματίες, στρατιωτικούς ευλογώντας τους με χρυσούς σταυρούς σε πολυτελείς δεξιώσεις. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες γιατί αποκαλύπτουν την ασχήμια των λειτουργών τους.

Οι πιστοί είναι το κοπάδι της άβουλης μάζας που σταυροκοπιέται ρυθμικά κάτω απ’ το άγρυπνο μάτι του Θεού τους. Όσο πιο μεγάλους σταυρούς κάνουν τόσο πιο υποκριτές είναι. Τα πλήθη των πιστών μοιάζουν με τους δούλους στη ρωμαϊκή αρένα. “Χαίρε Θεέ, οι μελλοθάνατοι σε δοξάζουν…”. Ταπεινοί και μνησίκακοι απορρίπτουν κάθε διαφορετικότητα, κάθε υπέρβαση, κάθε απόλαυση που δεν προσκυνάει τα εικονίσματά τους. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες γιατί αποδεικνύουν πως οι μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στηρίζονται στην πίστη των υπηκόων τους.

Ο χριστιανισμός είναι η διδασκαλία του θανάτου. Υπόσχεται το ψέμα της αιώνιας ζωής για να καταργήσει το παρόν, το εδώ και τώρα. Η ζωή που ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο από μια δοκιμασία πίστης. Ένα κακόγουστο αστείο του Θεού τους για να μας δοκιμάσει… “Αγάπα τον πλησίον σου” λένε οι γραφές τους και οι αρχιερείς τους αγαπάνε την εξουσία και τον πλούτο. Η θρησκεία είναι μια επικερδής επιχείρηση. Παλιά ήταν οι σταυροφορίες, τώρα η Εκκλησία έχει επιχειρήσεις, τράπεζες, τηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες, εκτάσεις γης και συγκροτήματα κτηρίων. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες για να μας θυμίζουν πως η ελευθερία πρέπει να περάσει πάνω απ’ τα συντρίμμια και τα χαλάσματα των ναών τους.

Monica και Francisco μας συνδέει αλληλεγγύη και αναρχική συγγένεια που είναι πιο δυνατή απ’ τον Θεό τους. Υπάρχουν άλλωστε τα γράμματα. Γράμματα που δραπέτευσαν απ’ τα κελιά της Χιλής και της Ελλάδας. Άλλα έφτασαν στον προορισμό τους και άλλα χάθηκαν χωρίς να διαβαστούν ποτέ(από εμάς). Κάπως έτσι ξεκίνησε η επικοινωνία μας με τη Monica, τους συντρόφους από την υπόθεση “Βόμβες” στη Χιλή, και δεκάδες ακόμα αδέρφια της πράξης που βρίσκονται αιχμάλωτοι της εξουσίας. Αυτά λοιπόν που ειπώθηκαν αλλά και αυτά που δεν πρόλαβαν να γραφτούν σε κάποιο γράμμα εξακολουθούν να ισχύουν. Μέχρι την απελευθέρωση του καθενός μας.

“Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν χρειαζόντουσαν τις λέξεις. Άλλωστε που να βρεις λέξεις που να ταιριάζουν στο ανάστημα της ελευθερίας. Ο χρόνος είχε παγώσει, αυτές ήταν οι δικές τους στιγμές. Η απόδραση σχεδιαζόταν μήνες. Όλες οι αγωνίες, οι στεναχώριες, οι αναποδιές της τύχης, τα γέλια, οι ανησυχίες, τα όνειρα, τώρα έπρεπε να στηριχτούν σε τρία λεπτά που θα κρατούσε η επίθεση. Κοιτούσε τον γεμιστήρα. Δεκαπέντε σφαίρες- δεκαπέντε ανάσες ελευθερίας. Και μια ακόμα… η δικιά του καθώς άκουσε τη φωνή του να λέει “Πάμε… ελευθερία ή θάνατος…”.”

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ FRANCISCO SOLAR ΚΑΙ MONICA CABALLERO

Η ΜΑΥΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ 10, 100, 1000 ΠΥΡΗΝΕΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς-FAI/IRF
πυρήνας φυλακής

Υ.Γ. Το πρωινό της Τετάρτης 11 Δεκεμβρίου 2013 ο σύντροφος Sebastian Oversluij Seguel πέφτει νεκρός από τις σφαίρες ενός φρουρού κατά τη διάρκεια απόπειρας ληστείας τράπεζας. Μετά από καταδίωξη οι μπάτσοι συλλαμβάνουν άλλους δύο συντρόφους, τον Alfonso Alvial Sanchez και τον Hermes Gonzalez Henriquez. Η ληστεία μιας τράπεζας από αναρχικούς της πράξης είναι μια υπαρξιακή και εξεγερτική πρακτική απόρριψης του εξαναγκασμού και της ηθικής της μισθωτής σκλαβιάς που επιβάλλουν τα αφεντικά.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ALFONSO ΚΑΙ HERMES

ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ SEBASTIAN

Για το νεκρό αναρχικό μαχητή Sebastián Oversluij Seguel και τους 2 συλληφθέντες συντρόφους

Το πρωινό της Τετάρτης, 11 Δεκεμβρίου 2013, ο σύντροφος Sebastián Oversluij Seguel πέφτει νεκρός από τα πυρά ενός φρουρού, κατά τη διάρκεια απόπειρας ληστείας ενός υποκαταστήματος της τράπεζας Banco Estado στην περιοχή Πουδαουέλ, στο Σαντιάγο της Χιλής. Οι μπάτσοι, μετά από καταδίωξη, συλλαμβάνουν τους  συντρόφους  Alfonso Alvial Sánchez και Hermes González Henríquez.

Η αναρχική πρακτική της ληστείας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολύμορφου εξεγερτικού αγώνα, καθώς χτυπάει το σύστημα στις ρίζες του.  Οι επιθέσεις και οι απαλλοτριώσεις στους ναούς του χρήματος, εξυπηρετούν τόσο τις υπαρξιακές όσο και τις πρακτικές ανάγκες των εξεγερμένων ατομικοτήτων. Οι μπάτσοι, οι σεκιουριτάδες και οι νομοταγείς ρουφιάνοι, έχουν ήδη διαλέξει στρατόπεδο. Το ίδιο έχουμε κάνει και εμείς.

Λευτεριά στους αιχμαλώτους συντρόφους Alfonso και Hermes!

Εκδίκηση για τους νεκρούς και τα φυλακισμένα αδέρφια μας!

Μια σφαίρα για κάθε φρουρό της Τάξης!

Sebastián Presente!

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού