Tag Archives: Φυλακές

Μεξικό: Γράμμα του Μάριο Γκονσάλες σχετικά με την καταδίκη του

Sonora-Mexico

Την Παρασκευή, 10 Γενάρη 2014, καταδικάστηκα σε 5 χρόνια και 9 μήνες φυλάκισης χωρίς δικαίωμα καταβολής εγγύησης, ποινή που πρέπει να εκτίσω στη φυλακή της Σάντα Μάρτα Ακατίτλα. Όσον αφορά το νομικό σκέλος, θα πάω στο εφετείο με στόχο να τροποποιηθεί αυτή η καταδικαστική απόφαση, και είτε να απαλλαγώ των κατηγοριών, ή τουλάχιστον να πέσει η ποινή για να δικαιούμαι να βγω με εγγύηση.

Η ακροδεξιά στάση της δικαστή είναι οφθαλμοφανής, αφού μέσω των νόμων τους μας καταδικάζει σε εγκλεισμό με στοιχεία που προκαλούν γέλιο και μας εμπαίζει κατάμουτρα με τούτη τη γελοία διαδικασία. Αυτό το πολιτικό σύστημα, με τη θεσμική του «αριστερά», μας αποκόβει απ’ όλα τα μονοπάτια αγώνα, σφίγγοντας τις αλυσίδες και θωρακίζοντας τις πνευματικές φυλακές που μας κρατάνε δέσμιους. Τώρα, μέχρι και οι βαλβίδες εκτόνωσης στις οποίες στηρίζονται οι «δημοκρατικές», «ειρηνικές» και ρεφορμιστικές γκρούπες πάνε για σφράγισμα, και δεν έχω αμφιβολία ότι προκειμένου να αποφύγουν το νταβαντούρι, θα προτιμήσουν να σωπάσουν.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η επανάσταση αποτελεί δικαίωμα κόντρα στην καταπίεση, και για μένα αυτό ίσχυε ανέκαθεν. Οι ελευθερίες που κατέκτησε το ανθρώπινο είδος υπήρξαν πάντοτε έργο των παρανόμων, που πιάσανε τους νόμους στα χέρια τους και τους κάνανε κομματάκια, όπως έλεγε κι ο Ρικάρδο Φλόρες Μαγκόν. Αντιμέτωποι με τόσα σκατά και τόση μιζέρια μπορεί να γονατίσουμε, αλλά επίσης μπορούμε να μην παραδοθούμε ποτέ μας, και να ξεσηκωθούμε όσες φορές χρειάζεται.

Είναι αλήθεια πως είναι ζόρικη η ζωή, καταθλίβει τον κόσμο γύρω μας, τόσο ώστε μερικές φορές να μας οδηγεί στα κατασκότεινα βάθη, τα γεμάτα μοναξιά, φόβο και στεναχώρια, αλλά ακόμα κι έτσι, εγώ πιστεύω πως δεν πρέπει ποτέ να απελπιζόμαστε κι ότι όσο είμαστε ζωντανοί πρέπει να στεκόμαστε όρθιοι, μαχόμενοι, ακόμα κι αν είμαστε αιχμάλωτοι, στο έρεβος της μοναξιάς.

Μάριο Γκονσάλες
13 Γενάρη 2014

πηγή

Γράμμα από τον αναρχικό κρατούμενο Carlos López Martin

Με πολλή ενέργεια και οργή, γράφω αυτές τις λίγες γραμμές, για τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η απαγωγή μου από την κυβέρνηση της πόλης του Μεξικού, αλλά και για να φλυαρήσω για κάποια πράγματα που με απασχολούν αυτήν την περίοδο.

Η κατάστασή μου δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα και για προφανείς λόγους  δε θα μπω σε λεπτομέρειες κινδυνεύοντας να ακυρώσω τη νομική μου υπεράσπιση. Τη νύχτα της 5ης Ιανουαρίου, οι σύντροφοί μας Fallon και Amelie και εγώ συλληφθήκαμε από αστυνομικούς, ως οι υποτιθέμενοι δράστες επιθέσεων με βόμβες μολότοφ εναντίον της Γραμματείας Επικοινωνιών και Μεταφορών και αρκετών οχημάτων μιας αντιπροσωπείας της NISSAN.

Μέχρι σήμερα, 8 Ιανουαρίου, αντιμετωπίζουμε κατηγορίες για τρομοκρατία, οργανωμένη εγκληματική δράση και καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας.

Είμαστε καλά, δυνατοί και ενωμένοι και βρισκόμαστε στην τρίτη μέρα κράτησης, εν μέσω ανακρίσεων, απόπειρων εκφοβισμού και περίτεχνων τεχνασμάτων. Όπως εκείνη η περίεργη περίπτωση της ψεύτικης ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία σε κάποια φάση βρέθηκε μόνη της μαζί μου, μου είπε πως είχε σταλεί από κάποια συντρόφισσα, λέγοντάς μου το όνομά της και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της. Αρχικά τους πίστεψα και άρχισα να κουβεντιάζω με τον έναν από αυτούς, που φάνηκε να τον ενδιαφέρει πολύ η υπόθεση. Αλλά, είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τις μεθόδους ενός γουρουνιού (ζητώ συγγνώμη από τα γουρούνια) και κατάλαβα αμέσως πως πρόκειται για μπάτσο.

Με την υποτιθέμενη πρόθεση να μας υπερασπιστεί, μου έδειξε φωτογραφίες με εμένα και κάποιους φίλους και σε φιλικό κλίμα μου έκανε ερωτήσεις για τα πρόσωπα και τα μέρη και αμέσως σκέφτηκα “Πώς μπορεί  ένας μπάτσος να προσπαθεί να συμπεριφερθεί σα σύντροφος όταν στην καρδιά του δεν έχει αξιοπρέπεια;”. Λοιπόν, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, εξημερώνονται σαν κυνηγόσκυλα στην υπηρεσία του αφέντη τους, χωρίς να αμφισβητούν τίποτα, δρουν μόνο χωρίς να αισθάνονται, αποκτώντας μόνο έναν τρόπο συμπεριφοράς, το να τους τρέχουν τα σάλια και μια λάμψη μοχθηρής παρενόχλησης στα μάτια τους.

Όσον αφορά εμένα, είμαι εξεγερσιακός αναρχικός και με αυτό εννοώ τη ρήξη με κάθε μορφή κυριαρχίας μέσα από τον καθημερινό αγώνα, τη μελέτη και την επανεξέταση μεθόδων και στοχεύσεων, χρησιμοποιώντας ως σημείο εκκίνησης τη θέληση του ατόμου και την οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων σε οριζόντια βάση , το να είμαστε ικανοί να αποφασίζουμε μόνοι μας για τη ζωή μας, ξεκινώντας από την καταστροφή των δικών μας νοητικών παραδειγμάτων, που μας δένουν με την υπακοή και την υποτακτικότητα, περνώντας στη σύγκρουση με έναν διαρκή και άτυπο τρόπο.

Ξέρω πως η αναρχική αλληλεγγύη είναι δυνατή σα βελανιδιά και πως πάει πιο μακριά από τα απλά λόγια.

Αλληλεγγύη στους Gustavo Rodríguez, Mario González, Amelie Pelletier, Fallon Poisson, Gabriel Pombo. Felicity Ryder και σε όλους τους συντρόφους, που βρίσκονται αντιμέτωποι με την απέλαση, φυγοδικούν ή βρίσκονται στη φυλακή.

Carlos López “El Chivo”

Κέντρο κράτησης της Γενικής Εισαγγελίας της Δημοκρατίας, Camarones, Πόλη του Μεξικού

Πηγή

Μια κριτική περί δημοσιεύσεων στο athens.indymedia.org

 

Μια κριτική περί δημοσιεύσεων στο athens.indymedia.org

6 Ιανουαρίου 2014 στείλαμε σε 2 site κείμενο σχετικά με τον «ξυλοδαρμό ναξάκη» , στο athens.indymedia.org και στο karmaniola.squat.gr. Το athens.indymedia.org επέλεξε να το βάλει στα κρυμμένα με την δικαιολογία , που έδωσε «κάποιος» στο irc, ότι χρησιμοποιείται σαν βασικό επιχείρημα το «φαινόμενο» φυλακή.

Από ότι φαίνεται οι διαχειριστές του athens indymedia αποφάσισαν να κάνουν πολύ επιλεκτικές δημοσιεύσεις σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους και την δική τους αντίληψη, πράγμα που δεν κατακρίνουμε σαν πρακτική, διότι σαφώς και δεν χρειάζεται να δημοσιεύουν ότι τους στέλνετε από τον οποιονδήποτε. Στο athens.indymedia.org, όμως, τον τελευταίο καιρό βλέπουμε, με μεγάλη μας λύπη, δημοσιεύσεις από ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΕΚ, δημοσιεύσεις οι οποίες δεν συνάδουν με την προσπάθεια για διάχυση του Αναρχικού λόγου. Προφανώς προτιμούν να δημιουργήσουν συντροφικές σχέσεις με την ρεφορμιστική αριστερά, παρά να ισχυροποιήσουν τους δεσμούς μαζί μας. Βάση αυτού του συμπεράσματος θλιβόμαστε για τον χρόνο που σπαταλήσαμε την περίοδο που το athens indymedia είχε δεχτεί καταστολή και τρέχαμε σε μικροφωνικές και βγάζαμε αφίσες σαν και αυτή που στέλνουμε μαζί με αυτό το κείμενο ( η οποία δεν τυπώθηκε ποτέ διότι επιλέχτηκαν άλλες αφίσες και δράσεις εκείνη την περίοδο ).

Δεν κρατάμε κακία αλλά μας δημιουργείτε ακόμα μια απορία, εμείς στείλαμε οικιοθελώς το κείμενό μας στο athens indymedia προκειμένου να εκφράσουμε και την δική μας άποψη επί του θέματος, το κείμενό μας μπήκε στα κριμένα την στιγμή που το κείμενο της ΣΠΦ είχε δημοσιευτεί ήδη κανονικά, ενώ η ίδια η οργάνωση έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν επιθυμεί την δημοσίευση κειμένων και οτιδήποτε έχει σχέση με αυτούς στο athens.indymedia.org.

Μάλλον το όνομά μας δεν είναι αρκετά ηχηρό για να δημοσιεύσουν κείμενό μας, το οποίο δεν συνάδει με την άποψη των διαχειριστών του athens.indymedia.org.

Πραγματικά ελπίζουμε τα «συντρόφια» του athens indymedia να μην βρεθούν προδομένα στο μέλλον από την ρεφορμιστική αριστερά, όπως η CNT από τους αντίστοιχους συνδικαλιστές και την UGT στην Ισπανία του 1936-1939.

Εμείς έχουμε επιλέξει να μην συνεργαζόμαστε με την αριστερά και με λοιπούς εν δυνάμει εξουσιαστές, διότι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η διάχυση της Αναρχίας και η εξάπλωση της Ελευθερίας, πράγματα ταυτόσημα για εμάς.

Σύντροφοι από τον «έξω κόσμο»

Από e-mail που στάλθηκε στο Karmaniola blog

Λοιπόν, για να μπαίνουν κάποιες σκέψεις σε σειρά…

Λοιπόν, για να μπαίνουν κάποιες σκέψεις σε σειρά…

Όσοι νομίζουν πως η φυλακή είναι Εξάρχεια και ότι εκεί ο σεβασμός, από τους υπόλοιπους κρατούμενους, πολιτικούς ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΥΣ, κερδίζεται απλά και μόνο με το να δηλώνεις Αναρχικός καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν, διότι αν ποτέ μπουν μέσα ( πράγμα που σαφώς δεν ευχόμαστε σε κανέναν, αλλά δυστυχώς οι ευχές δεν αρκούν ) μάλλον δεν θα περάσει εύκολα το χρονικό διάστημα που θα τους αναλογεί!

Μετά τον «ξυλοδαρμό ναξάκη» άρχισαν διάφορες φαμφαρολογίες περί βίας και «χουλιγκανισμού» μέχρι και για τον «Νομικό πολιτισμό μιας αναρχικής κοινωνίας», λοιπόν πέραν του ότι δεν αντικρίσαμε ούτε μια αξιοσέβαστη ανάλυση των κειμένων 1ο του ναξάκη ( πριν τον ξυλοδαρμό ) 2ο της ΣΠΦ ( μετά τον ξυλοδαρμό ), δεν ειπώθηκε πουθενά το γεγονός ότι ακόμα και αν ήταν ( έστω ότι ήταν ) κατακριτέα αυτή η συμπεριφορά ( ακόμα και μετά την γλοιώδη στάση του ναξάκη ) στον «έξω κόσμο», εδώ έχουμε, στην περίπτωση μας, το «φαινόμενο» ΦΥΛΑΚΗ, όπου τον σεβασμό τον κερδίζεις μέσα από την στάση και τις πράξεις σου και για να τον διατηρήσεις σε καμιά των περιπτώσεων δεν μπορείς να ανεχτείς λασπολογίες. Οι φυλακές δεν είναι καφενεία, δεν είναι πλατείες, δεν είναι παιδότοποι!

Αν ήταν δεν θα είχαμε τόση μεγάλη κάψα να δούμε τα συντρίμμια τους να φλέγονται.

Και πριν αρχίσουν να κελαηδάνε διάφοροι «και τι ξέρεται εσείς από φυλακή;» και «πότε πήγατε εσείς φυλακή και τα μάθατε;», ας συλλογιστούν πρώτα για την εμπειρία, πάνω στο θέμα της φυλακής, όλων αυτών που άξαφνα άρχισαν να πλατειάζουν τα πράγματα με τα λεγόμενά τους και να αναπτύσσουν θεωρίες μέσα από το εγκεφαλικό τους κενό.

Σύντροφοι από τον «έξω κόσμο»

Από e-mail που στάλθηκε στο Karmaniola blog

Ανακοίνωση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς σχετικά με τον ξυλοδαρμό του Γ.Ναξάκη

images1

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται μία επίθεση λάσπης και συκοφαντίας εναντίον της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Κάποιοι, λέγοντας ψέματα εναντίον μας, θέλουν να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα και να ξεγελάσουν την ανυπαρξία τους. Αυτό έκανε ο Γιάννης Ναξάκης. Ο Γιάννης Ναξάκης είναι ένας τιποτένιος συκοφάντης και τίποτα παραπάνω. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για αυτό το υποκείμενο.

Αντιγράφοντας τσιτάτα αντιδικαστικού λόγου και προσθέτοντας λίγο ματσό ύφος, προσπαθεί να φτιάξει την εικόνα ενός δήθεν αναρχικού. Στην πραγματικότητα, κινείται πάντα στα όρια του προσωπικού οφέλους και της καβάντζας.

Όπως γράφει και ο ίδιος, «για μένα μέχρι ένα πρώτο δίχρονο πειθαρχικό είναι αναλήψιμο γιατί δεν μου κοστίζει ουσιαστικά τίποτα εκτός ακραίου απροόπτου σε σχέση με την έκβαση της δίκης».

Πουλάει, λοιπόν, επαναστατικότητα εκεί που τον συμφέρει. Για να φτιάξει και λίγο την εικόνα του στους συντρόφους στο εξωτερικό, που δεν γνωρίζουν πόσο ανύπαρκτος είναι, γράφει ότι στηρίζει τις άτυπες ομαδοποιήσεις. Τι σχέση, όμως, μπορεί να έχει ένας ψεύτης και συκοφάντης με την εξεγερτικότητα μιας άτυπης αναρχικής οργάνωσης;

Στην συνέχεια, κάνει κριτική στους συντρόφους του για τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, με απώτερο σκοπό, πίσω απ’ την επίπλαστη πολιτική προσέγγιση του γεγονότος, να αποστασιοποιηθεί. Η συμπεριφορά του μέσα στη φυλακή ήταν άκρως ειρωνική απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις (εκτός υπηρεσίας), εκμεταλλευόμενος την άτυπη ασυλία, που του προσφέραμε.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που με δικιά μας παρέμβαση γλίτωσε το ξύλο και το ξεφτίλισμα (όχι απ’ την υπηρεσία, αλλά από άλλους κρατούμενους).

Του είχαμε εξηγήσει επανειλημμένως ότι η φυλακή δεν είναι τσίρκο για να παίζεις και να πουλάς πνεύμα. Έγιναν αγώνες με αίμα και φωτιά για να κερδηθούν πράγματα μέσα στις φυλακές και οι κρατούμενοι σέβονται τους αναρχικούς, ενώ η υπηρεσία τους φοβάται για τα αντίποινα, που μπορεί να συμβούν εκτός των τειχών. Ο ίδιος, όμως, φερόταν πιο πολύ σαν κακομαθημένο παιδάκι παρά σαν «εξεγερμένος κρατούμενος», όπως θέλει να αυτοπαρουσιάζεται.

Ο τσαμπουκάς και η εξεγερτικότητα φαίνεται πάντα στις πράξεις και όχι στα λόγια.

Η κριτική, λοιπόν, που κάνει σε εμάς, είναι βασισμένη σε ψευτιές και φαντασιοπληξίες. Αυτό το υποκείμενο θέλησε, εν όψει της δίκης του, να δημιουργήσει θόρυβο γύρω απ’ το όνομά του και να ενδυναμώσει την αντι-ΣΠΦ υστερία, που ευδοκιμεί στις μέρες μας. Άλλωστε, δεν είναι αδιάφορο στους δικαστές και στους μπάτσους, όταν κάποιος, λίγο πριν τη δίκη του, βρίζει την άτυπη οργάνωση, για την οποία τον κατηγορούν. Ιδιαίτερα, όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας συκοφάντης με ονοματεπώνυμο Γιάννης Ναξάκης.

Χρησιμοποιώντας μέσα στο γράμμα του μια επιθετική γλώσσα αοριστίας και σύγχυσης (αναφορά σε κάποια ανυπόγραφα ιντερνετικά σχόλια, χωρίς να λέει ποια είναι αυτά, λέγοντας απλά «αυτοί που χρειάζεται ξέρουν τι εννοώ…»), καταλήγει να εξαπολύει έναν χείμαρρο προσβολών και ύβρεων εναντίον μας (αηδία, ξεφτίλα, εξουσιαστικές συμπεριφορές και στυλάκι). Καμιά αναφορά σε κανένα πραγματικό γεγονός.

Κι αν η αφορμή για αυτό το ρεσιτάλ ψευτιάς ήταν τα τελευταία γεγονότα με τη μεταφορά του στην Δ’ πτέρυγα, ποια είναι τα πραγματικά περιστατικά και κυρίως, πού ξεκίνησε η ΣΠΦ να «στέκεται αντιθετικά με την αντιεξουσιαστική (τους) στάση»; Γεγονότα και όχι υπονοούμενα βρωμιάς και λάσπης. Όλοι γνωρίζουν, φίλοι και εχθροί, πως όταν θέλουμε να πούμε κάτι, το λέμε ανοιχτά και δημόσια. Ίσως για αυτό συχνά να είμαστε δυσάρεστοι σε κάποιους, αλλά ποτέ ψεύτες.

Είναι αστείο, ακόμα και ο μεγαλύτερος συκοφάντης, να διανοηθεί ότι διαφωνούμε γενικά και αόριστα με τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, δηλαδή κάποιου που κλειδώνει ανθρώπους. Το έχουμε κάνει ήδη μια φορά (στην απόπειρα απόδρασης) και σύντομα, θα ξεκινήσει μια νέα δίκη εναντίον μας για όλην αυτήν την υπόθεση. Δεν μιλήσαμε, λοιπόν, για το αυτονόητο (για την ομορφιά του τσαλακώματος μιας στολής) γιατί θα έπρεπε να μιλήσουμε και για τις διαφορετικές στρατηγικές. Για τη στρατηγική του να χτυπήσεις τον αντίπαλο για να καταφέρεις να αποδράσεις και για τη στρατηγική να τον χτυπήσεις γιατί «παραβιάζει την ιδιωτικότητα του χώρου σου (του κελιού σου)». Δεν θέλουμε να συγκρίνουμε αυτές τις 2 στρατηγικές με κριτήρια ανωτερότητας, θεωρώντας τη μία πιο σημαντική από την άλλη, αλλά τις τοποθετούμε σε απόσταση. Αυτήν την απόσταση τη δηλώσαμε με τη στάση μας. Άλλωστε, το πιο σημαντικό είναι πως γνωρίζαμε πως δεν πειράχθηκε ούτε μια τρίχα από τους εμπλεκόμενους στο περιστατικό και είχαμε ξεκαθαρίσει προς την υπηρεσία πως σε αντίθετη περίπτωση θα υπήρχε πρόβλημα. Ποιο είναι, λοιπόν, το γαμημένο ζήτημα;

Ο εμπαθής και συκοφαντικός κατήφορος του Ναξάκη φτάνει στο σημείο να επινοεί ακόμα «βρώμικες» στρατηγικές μεταξύ της αρχηγοφάσης των κρατουμένων (στις οποίες ξεκάθαρα έλεγε πως μας συγκαταλέγει) και την υπηρεσία, σχετικά με ασυλία σε έρευνες στα κελιά. Είναι γνωστό σε όλους πως μας έχουν γίνει επανειλημμένες έρευνες, τόσο από δεσμοφύλακες, όσο και από ΕΚΑΜ. Εδώ φαίνεται πως τα όρια της ηλιθιότητας και της ασυνείδητης κατάδοσης μπλέκονται.

Αν κάποιος φτάνει στο σημείο να θεωρεί ότι η στρατηγική του απέτυχε, καλά θα κάνει να κάτσει να σκεφτεί με τον εαυτό του και όχι να βρίσκει φανταστικούς εχθρούς για να ρίξει το χρέωμα. Επίσης, δε βλάπτει και η αυτοκριτική για το φαντασιακό της παραβατικής κοινότητας των κρατουμένων, που μπορεί να είχε κάποιος στο μυαλό του. Κι αν πάλι θεωρεί ότι η στρατηγική του είναι πετυχημένη, ας την διατηρήσει συνεχίζοντας τον δρόμο του μακριά από αυτούς που διαφωνεί ή δε γουστάρει για τους δικούς του λόγους.

Δεν έχουμε πρόβλημα με τη δημόσια κριτική. Κι ας είναι κακή, ψυχρή κι ανάποδη. Προϋποθέτει, όμως, την ύπαρξη επιχειρημάτων, ακόμα κι αν διαφωνούμε με αυτά. Στα κείμενα, απαντάμε με κείμενο. Όπως πράξαμε στην περίπτωση του Μιχαηλίδη και του Πολίτη, στην άστοχη (κατ’ εμάς) κριτική, που μας έκαναν και στη σωστή επισήμανση τους για την αοριστία, που χρησιμοποιήθηκε σε κείμενο μας (χωρίς ποτέ, βέβαια, να τους βρίσουμε ή να τους συκοφαντήσουμε, όπως έκανε ο Ναξάκης). Άλλωστε, γι’ αυτό, ενώ ο Μιχαηλίδης ήταν παρόν στον ξυλοδαρμό του Ναξάκη, δεν τον ακουμπήσαμε, παρά μόνο τον απωθήσαμε για να μην παρέμβει.

Ακόμα, έχει σημασία η στιγμή που κάνεις την κριτική σου, ακόμα κι αν αυτή είναι πολεμική και υβριστική, όπως στην περίπτωση που επιτεθήκαμε εμείς (στα λόγια) στον ΚΣ και στην «απεργία πείνας» του. Το κείμενο βγήκε, όταν τελείωσε η όλη διαδικασία και αποφυλακίστηκε το συγκεκριμένο άτομο και ό,τι γράφτηκε, είτε συμφωνεί είτε δε συμφωνεί κάποιος, ήταν πάνω σε συγκεκριμένα γεγονότα. Όταν, όμως, κάποιος φτάνει στο κατάπτυστο σημείο να συκοφαντεί ανθρώπους δημόσια, αποκαλώντας τους με αισχρούς χαρακτηρισμούς, χωρίς να παραθέτει ούτε ένα πραγματικό γεγονός, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως εναντίον μας έχουν εφαρμοστεί όλα τα δικαστικά πραξικοπήματα (προφυλακίσεις αορίστου χρόνου για 36 και 38 μήνες, ηθικές αυτουργίες, διώξεις στο εξωτερικό, δεκάδες χρόνια καταδίκη), όταν όλοι γνωρίζουν πως τα χρόνια, που είμαστε στη φυλακή, τίποτα δε μας χαρίστηκε, αλλά φτύσαμε αίμα και μοναξιά με πειθαρχικές μεταγωγές σε όλες τις φυλακές (ο σύντροφος Γιώργος Πολύδωρος σε έξι μήνες είχε μεταχθεί σε 5 διαφορετικές φυλακές λόγω πειθαρχικών και αρκετοί από εμάς σε 2-3), με εμπλοκές με δεσμοφύλακες (περίπτωση Δομοκού), με απομονώσεις (η Όλγα είχε βγάλει πενήντα μέρες απομόνωσης στις φυλακές Διαβατών), με απεργίες πείνας, με κινητοποιήσεις (έστω και γραφικές), με απόπειρα απόδρασης.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως σχεδόν κάθε αναρχικό, που μπήκε στη φυλακή όσο είμαστε μέσα, ποτέ δεν τον αφήσαμε μόνο του, ακόμα κι αν ήταν σε άλλη φυλακή (ας το διαψεύσουν ακόμα κι αυτοί που πλεόν δε μας γουστάρουν) και πάντα φροντίζαμε να μην έχει προβλήματα, φέρνοντάς τον σε επαφή με άλλους κρατουμένους για να τον βοηθήσουν και να μην του λείψει τίποτα.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως μπορεί να μην είμαστε και οι πιο ευγενικοί και να μην έχουμε τους καλύτερους τρόπους, αλλά σχεδόν καθημερινά έχουμε βοηθήσει άπειρους κρατουμένους σε ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την υπηρεσία και με τις υλικές δυσκολίες, που υπάρχουν στην καθημερινή ζωή στη φυλακή.

Όταν όλοι ξέρουν πως το σεβασμό εδώ μέσα και κάποιες φιλίες τα κερδίσαμε γι΄αυτό που είμαστε και όχι γιατί προσποιούμαστε ή το παίζουμε αρχηγοί.

Όταν ούτε οι χειρότεροι εχθροί μας (μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι) δεν έχουν τολμήσει να μας συκοφαντήσουν έτσι όπως μας συκοφάντησε ο Ναξάκης, τότε η διαλεκτική ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ και υπάρχει χώρος μόνο για ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΙΑ.

Δεν έχουμε απολογηθεί στα δικαστήρια του εχθρού και φτάσαμε στο σημείο να απολογούμαστε για τις βρωμιές αυτού του ξεφτίλα.

Είχαμε επιλέξει να συγκρατούμε τη βία μας μέσα στη φυλακή και να την εκφράζουμε μόνο στον εχθρό και στους τυράννους της ζωής μας. Αυτή είναι η επιθυμία μας.

Όμως, ο Ναξάκης, με αυτό το σιχαμερό σκατόχαρτο που έγραψε, φρόντισε να παραβιάσουμε τη συμφωνία, που είχαμε κάνει με τον εαυτό μας. Μας συκοφάντησε, μας έβρισε και διέδωσε δημόσια απίστευτες ψευτιές για εμάς. Γι’ αυτό, του σπάσαμε το κεφάλι στο διάδρομο των φυλακών. Για να τελειώνει, λοιπόν, η δημόσια κατρακύλα. Οι επιλογές και οι στρατηγικές, που δεν ταιριάζουν, ας κρατήσουν τις αποστάσεις τους. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, τα πάντα είναι υποκειμενικά. Το ίδιο ισχύει και με την κριτική. Όμως, όποιος επιλέγει τη λάσπη, την ψευτιά και την προσβολή, για να λερώσει την ιστορία μας, τις αξίες μας, τις προσωπικότητές μας και τη διαδρομή του αγώνα μας, δεν θα έχει την ίδια κατάληξη με το Ναξάκη.

Αυτήν τη φορά, θα τον τελειώσουμε οριστικά… Για να μπει τέλος στη σύφιλη της εσωστρέφειας, που μας δηλητηριάζει, απομακρύνοντάς μας από την πραγματική επίθεση.

ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΠΙΣΩ ΨΕΥΤΕΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF (Πυρήνας Φυλακής)

———

Σημείωση του εγχειρήματος: Οι σύντροφοι της ΣΠΦ-Πυρήνας Φυλακής δεν επιθυμούν τα κείμενά τους να αναδημοσιεύονται στο athens.indymedia

πηγή

Γράμμα του αναρχικού Σπύρου Μάνδυλα με αφορμή την προθεσμία εξέτασης του εξαμήνου

σπύρος-2

Γράμμα του αναρχικού Σπύρου Μάνδυλα, προφυλακισμένου για το σχέδιο Φοίνικας με αφορμή την προθεσμία εξέτασης του εξαμήνου.

Το κείμενο αυτό περιέχει κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις με αφορμή την εξέταση του εξαμήνου που θα γίνει την Τρίτη 7 Γενάρη στο εφετείο στη Λουκάρεως.

Η σύλληψη, η προφυλάκιση και η παράταση, της προφυλάκισης μου, έχουν όλες τους ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Αν κάποιος μελετήσει τη δικογραφία και την απόφαση της προσφυγής μου θα δει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο που να “δικαιολογήσει “ την προφυλάκιση μου.

Αυτό βέβαια δεν είναι ανεξήγητο. Το κράτος αντιλαμβανόμενο τη δύναμη και τη διάχυση της Νέας Αναρχίας θα κάνει τα πάντα για να την καταστείλει σε κάθε έκφανση.

Το τι είδους προσχήματα θα βρει δε φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία. Όπως έχω ξαναγράψει το κράτος έχει θέσει σε σημαντικό βαθμό προτεραιότητας την επιθυμία του να γκρεμίσει τη γέφυρα ανάμεσα στο “δημόσιο” και το “παράνομο”.

Τα προσχήματα στη δικιά μου περίπτωση, για την προηγούμενη παράταση της προφυλάκισης μου ήταν , όσο και αν φαίνεται γελοίο, τα εξής:

i) Πρώτο στοιχείο αποτελεί η πεποίθηση του αντιεισαγγελέα εφετείου Απόστολου Μακρόπουλου ότι “φέρεται ότι ήταν συνδετικός κρίκος μεταξύ των εντολών των κρατουμένων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς στα πλαίσια των πράξεων του Σχεδίου Φοίνικας και της εκτελεστικής δράσης έξω από το χώρο της φυλακής”. Αυτό το συμπέρασμα το βγάζει εξαιτίας των επισκεπτηρίων που έκανα τον τελευταίο χρόνο, με τον φίλο και σύντροφο μέλος της ΣΠΦ Χρήστο Τσάκαλο, στις φυλακές του Κορυδαλλού…

ii) Το δεύτερο πρόσχημα ήταν με αφορμή τη δημόσια επιστολή μου. Αναφέρει λοιπόν ο ειδικός εφέτης ανάκρισης Ευτύχης Νικόπουλος ότι στην επιστολή μου δεν περιγράφω το περιεχόμενο των συνομιλιών μου στο επισκεπτήριο της φυλακής… Επίσης, θεωρεί ιδιαίτερο στοιχείο ότι επικροτώ αντάρτικες ενέργειες.

Εγώ από τη μεριά μου έχω να πω να εξής: Δεν προτίθεμαι σε καμία περίπτωση να απαντήσω στις εικασίες και τα προσχήματα του κάθε εισαγγελέα, αφού αυτά τα “στοιχεία” της δικογραφίας δεν τα θεωρώ ικανά όχι για σύλληψη και προφυλάκιση αλλά ούτε καν για προσαγωγή.

Η σύλληψη μου μπορεί να ερμηνευτεί και στα πλαίσια μιας στρατηγικής που φαίνεται να υιοθετεί το ελληνικό κράτος το τελευταίο διάστημα απέναντι στον εσωτερικό εχθρό: τους αναρχικούς και συγκεκριμένα το ρεύμα της Νέας Αναρχίας. Και αυτή η στρατηγική είναι το να αντιγράφει κατασταλτικές επιχειρήσεις και τακτικές άλλων χωρών. Έτσι, όπως είχαμε στην Ιταλία τα τελευταία 2 χρόνια την επιχείρηση Ardire (Ευτολμία) με τις διώξεις μεταξύ άλλων ατόμων για μεταφραστικά και εκδοτικά εγχειρήματα ή για διαχείριση ιστοσελίδων, έτσι και στην Ελλάδα φαίνεται κάποιοι να σχεδιάζουν κάτι αντίστοιχο. Το κράτος γνωρίζει καλά πως τέτοια μέσα και δομές δεν αποτελούν το φτωχό συγγενή της άμεσης δράσης αλλά έχουν τη δικιά τους τεράστια ιδιαίτερα σημαντική συμβολή στη διαρκή αναρχική εξέγερση.

Η περίπτωση μου πέρα από την ομηρία μου έχει και μία δεύτερη ανάγνωση. Δημιουργεί μία παρακαταθήκη φόβου για όποιον στο μέλλον κινηθεί ανάλογα προωθώντας μέσα από δημόσια εγχειρήματα την αναρχική διαρκή εξέγερση, την αδιαμεσολάβητη πρακτική θεωρία, την έμπρακτη αλληλεγγύη.

Όλα αυτά τα περιγράφω ώστε να δημιουργηθεί μια δημόσια παρακαταθήκη για τον τρόπο σκέψης και δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών. Σε καμιά περίπτωση δε ζητιανεύω την αλληλεγγύη ούτε της αριστεράς ούτε ενός “χώρου” που τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετήσει μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά κινημάτων κοινωνικής ανυπακοής, που έκανε πάρτι και “ανακουφίστηκε” με τη σύλληψη μου.

Υ.Γ. Αυτούς τους έξι μήνες διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης (άμεσες δράσεις, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις με σπρέι, πανό, αφίσες, τρικάκια κ.ά.) γίναν για να εκφραστεί η αλληλεγγύη προς το πρόσωπο μου και προς τον σύντροφο και φίλο Αντρέα Τσαβδαρίδη. Αυτή η αλληλεγγύη μου έδωσε πολύ δύναμη και γκρέμισε την απομόνωση που το κράτος ορθώνει στους αναρχικούς αιχμαλώτους πολέμου.

 ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΔΥΛΑΣ

ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Α’ ΠΤΕΡΥΓΑ

4 Ιανουαρίου 2014

Αποσπάσματα από την απόρριψη της προηγούμενης αίτησης:

spyros_-_Copy

πηγή

Σκέψεις πάνω στην απεργία πείνας και δίψας και τα όσα ακολούθησαν

Κείμενο που μας στάλθηκε ανώνυμα μέσω mail στο Inter Arma:icon-report-fundraising-Direct-Mail

 

Ως ένας «απλός» σύντροφος παρακολουθώ τα τεκταινόμενα εντός των φυλακών Κορυδαλλού με σχετική έκπληξη και απορία.

Και να εξηγήσω τι εννοώ…

Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν μετά τον ξυλοδαρμό του ανθρωποφύλακα Μυλωνά. Ακολούθησε λοιπόν ο διασκορπισμός των εμπλεκομένων συντρόφων σε διαφορετικές πτέρυγες, απομόνωση 5 εξ αυτών, απεργία πείνας και δίψας 7 εξ αυτών και τελικώς την μερική υποχώρηση τόσο των δεσμοφυλάκων (παραμένουν όλοι μαζί) όσο και των ίδιων (βρίσκονται πλέον στην Δ’ πτέρυγα αντί για την Α’ όπου απαιτούσαν να επιστρέψουν).

Μέχρι εδώ όλα καλά…

Αλλά ξαφνικά σε όλα τους τα κείμενα (και τα 2 που βγήκαν μετά την λήξη της απεργίας) αφήνονται αιχμές κατά άλλων κρατουμένων προνομιούχων, ελίτ και κουμανταδόρων στην φυλακή. Τις οποίες αιχμές δεν θα θεωρούσα προπαγανδιστικό τρικ (ναι υπάρχουν ιεραρχίες, ελίτ, έμποροι πρέζας και ότι θες) αν προ λίγων μηνών δεν είχε δημοσιευθεί κείμενο από τους συντρόφους Γ. Μιχαηλίδη και Δ. Πολίτη (Μία κριτική στην Ε.Ο ΣΠΦ) με το οποίο θεωρούσαν τα υπονοούμενα και τις αιχμές σκόπιμη τακτική δημιουργίας αμφιβολιών και λανθασμένων εντυπώσεων για την ακρίβεια θεωρούσαν την αοριστία στον λόγο της Ε.Ο ΣΠΦ «λόγο της σύγχυσης». Επειδή δεν έχουμε όλοι κοντή μνήμη σύντροφοι αν έχετε να πείτε κάτι πείτε το ξεκάθαρα και όχι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Αλλιώς μην μας κουράζετε αδίκως με τέτοια δημόσια κείμενα αλλά να τα στείλετε σε όσους για κάποιον λόγο καταλαβαίνουν.

Υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο βέβαια. Είναι δύσκολο να αποδεχτεί κάποιος την ήττα του πόσω δε μάλλον όταν βρίσκεται εκτεθειμένος στους συντρόφους ανά την ελλάδα. Πέρα από ένα απλό «θα δούμε τι θα γίνει από δω και πέρα» ο σύντροφος Γ. Ναξάκης κάνοντας μια καταγραφή των γεγονότων το μοναδικό συμπέρασμα που βγάζει είναι σε σχέση με την Ε.Ο ΣΠΦ. Για την ακρίβεια εξεπλάγη με τη μη συμμετοχή της στα γεγονότα. Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι και ο ίδιος ως μέλος της «μοναδικής κοινότητας κρατουμένων στον Κορυδαλλό» παίρνει θέση 15 μέρες αργότερα από τη λήξη της κινητοποίησης. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά εξεπλάγην που ένα μέλος της κοινότητας δεν είχε πάρει καν θέση επί των γεγονότων όταν αυτά συνέβαιναν. Αυτό που δυστυχώς συμπεραίνω είναι πως υπάρχει μια αγωνιώδης προσπάθεια μετατόπισης ευθυνών ή αλλαγή αιχμής στο γεγονός.

Ο σύντροφος Γ. Ναξάκης περιγράφει απλά τα γεγονότα (άγαρμπα κατ’ εμέ, τι σημαίνει κόντρα, κόντρα, κόντρα; Ήταν δηλαδή μια απονοηματοδοτημένη και χωρίς πολιτικό υπόβαθρο κίνηση, μια κόντρα στην κόντρα ή αγώνας για την αξιοπρέπεια των εμπλεκόμενων συντρόφων;)

Για άλλη μια φορά λοιπόν τα προπαγανδιστικά τρικ και ο λόγος της σύγχυσης θριαμβεύει. Σε ποια τους κινητοποίηση στάθηκε η ΣΠΦ αντιθετικά; Παρακαλώ η απάντηση να είναι σαφής, τεκμηριωμένη και χωρίς αοριστίες γιατί αποτελεί σοβαρή κατηγορία τουλάχιστον στη δική μου αναρχική αντίληψη. Σας εμπόδισε η ΣΠΦ να αγωνιστείτε για κάτι σύντροφε ή δεν μπορούσατε να «σηκώσετε» κάποια κινητοποίηση μόνοι σας και χρεώνετε τη ΣΠΦ για την μη κινητοποίηση σας;

Αυτή η αόριστη, εντελώς αόριστη το τονίζω κατηγορία αποκτά άλλη βαρύτητα διαβάζοντας παρακάτω το κείμενο. Υπάρχει ένα μεταφυσικό συμπέρασμα. Η ΣΠΦ έκανε κάπου κάποια σχόλια δημόσια (άρα στο ίντερνετ) και ο Γ. Νάξακης ξέρει ότι ήταν αυτοί επειδή «ήταν καρμπόν με αυτά που τους έλεγαν τον τελευταίο καιρό»; Και λόγω αυτών τον σχολίων αηδίασε και σιχάθηκε και κλείνει το μάτι συνωμοτικά ότι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Για όποιον δεν κατάλαβε σας το λέω εγώ για σχόλια σε αναρτήσεις στο ίντερνετ λέει. Αλλά και τα (ανώνυμα πάντα) σχόλια τα χρεώνονται και όλοι τους (όλη η ΣΠΦ εννοεί). Ξαναλέω ότι τυχαίνει ή μάλλον επέλεξα να έχω παρακολουθήσει την δημόσια αλληλογραφία και τοποθετήσεις των πολιτικών κρατουμένων και θέλω να πω πως ευτυχώς ή δυστυχώς, καλώς ή κακώς μέχρι στιγμής η ΣΠΦ όταν θέλει να τοποθετηθεί το κάνει δημόσια και δεν κρύβει τις θέσεις τις όποιες κι αν είναι αυτές και μπορεί να τις στηρίζει.

Καλώ τον σύντροφο λοιπόν αν θέλει να διατηρήσει έστω ίχνος από την σοβαρότητα του να ανακαλέσει την αστεία αυτή τοποθέτηση και αν τον ενδιαφέρει να δει την ουσία των πραγμάτων, που είναι και ο λόγος που ασχολήθηκα να γράψω αυτό το κείμενο. Το σημείο που πρέπει να προβληματίσει τους συντρόφους, ίσως και εμάς έξω, είναι ότι πρώτη φορά κρατούμενοι διώχνουν από την πτέρυγα αναρχικούς. Πάντα υπήρχαν κλίκες, μαφιόζοι, ντίλερ, μπράβοι, ιεραρχίες, πρεζάκια κλπ στις φυλακές και δυστυχώς πάντα υπήρχαν και αναρχικοί. Ο καθένας, πάντα με τον δικό του τρόπο δημιουργούσε και δημιουργεί γεγονότα μεγαλύτερα ή μικρότερα και εστίες έντασης.

Ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί ή ο καθένας ξεχωριστά για τα ουσιαστικά προβλήματα και τις αδυναμίες που συλλογικά ή ατομικά έχουμε, και να γίνει ένας σοβαρός απολογισμός της πορείας μας συλλογικής ή ατομικής, εντός και εκτός των τειχών και ας αφήσουμε τις μικρότητες, τις αβάσιμες λασπολογίες και τις πονηρές αοριστίες γιατί κάθε φορά χάνουμε όλοι μας (σε όποια τάση κι αν ανήκουμε) ένα ίχνος από την σοβαρότητά μας και ώρες από τη ζωή μας που σίγουρα δεν έχουμε για πέταμα.

Y.Γ Διάβασα ότι τουλάχιστον μέχρι και χθες ο Στέφανος Αμίλητος βρισκόταν στην Α πτέρυγα και όχι στην Δ’ όπως ανακοινώθηκε από τον ίδιο και τους συντρόφους του. Ας μας ενημερώσουν οι σύντροφοι που γνωρίζουν αν υπάρχει πρόβλημα στο να μεταφερθούν τα μέλη της αναρχικής κοινότητας μαζί ή τέλος πάντων τι συμβαίνει γιατί επικρατεί ένα χάος.

Ανώνυμο

Ελλάδα: Ανακοίνωση κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού

prison

Στις 3 Γενάρη ξυλοκοπήθηκε, από μερικούς κρατούμενους της Α’ πτέρυγας, ο Αμίλητος Στέφανος για τα ψέματα που διέδιδε εις βάρος φυλακισμένων.

Η βία που του ασκήθηκε ήταν η ελάχιστη ποσότητα απέναντι στα ψέματά του, καθώς δε ξεχνάμε ότι ο πραγματικός εχθρός είναι οι σωφρονιστικοί, οι μπάτσοι και οι δικαστές… Γνωστοποιούμε το γεγονός καθώς η συκοφαντία που διαδίδεται εις βάρος κρατουμένων (“ποινικών” και πολιτικών),που έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν πραγματικό αγώνα ενάντια στη φυλακή, προσβάλει τη μνήμη και την αξιοπρέπειά μας.

Κάθε φορά που ανοίγει κάποιος το στόμα του για να εκτοξεύσει τις ψευτιές του θα πρέπει να το σκέφτεται δύο φορές. Τα ψέματα φέρνουν αντίποινα.

Κάποιοι κρατούμενοι της Α’ πτέρυγας Κορυδαλλού