Tag Archives: προκηρύξεις

Μια κριτική περί δημοσιεύσεων στο athens.indymedia.org

 

Μια κριτική περί δημοσιεύσεων στο athens.indymedia.org

6 Ιανουαρίου 2014 στείλαμε σε 2 site κείμενο σχετικά με τον «ξυλοδαρμό ναξάκη» , στο athens.indymedia.org και στο karmaniola.squat.gr. Το athens.indymedia.org επέλεξε να το βάλει στα κρυμμένα με την δικαιολογία , που έδωσε «κάποιος» στο irc, ότι χρησιμοποιείται σαν βασικό επιχείρημα το «φαινόμενο» φυλακή.

Από ότι φαίνεται οι διαχειριστές του athens indymedia αποφάσισαν να κάνουν πολύ επιλεκτικές δημοσιεύσεις σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους και την δική τους αντίληψη, πράγμα που δεν κατακρίνουμε σαν πρακτική, διότι σαφώς και δεν χρειάζεται να δημοσιεύουν ότι τους στέλνετε από τον οποιονδήποτε. Στο athens.indymedia.org, όμως, τον τελευταίο καιρό βλέπουμε, με μεγάλη μας λύπη, δημοσιεύσεις από ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΕΚ, δημοσιεύσεις οι οποίες δεν συνάδουν με την προσπάθεια για διάχυση του Αναρχικού λόγου. Προφανώς προτιμούν να δημιουργήσουν συντροφικές σχέσεις με την ρεφορμιστική αριστερά, παρά να ισχυροποιήσουν τους δεσμούς μαζί μας. Βάση αυτού του συμπεράσματος θλιβόμαστε για τον χρόνο που σπαταλήσαμε την περίοδο που το athens indymedia είχε δεχτεί καταστολή και τρέχαμε σε μικροφωνικές και βγάζαμε αφίσες σαν και αυτή που στέλνουμε μαζί με αυτό το κείμενο ( η οποία δεν τυπώθηκε ποτέ διότι επιλέχτηκαν άλλες αφίσες και δράσεις εκείνη την περίοδο ).

Δεν κρατάμε κακία αλλά μας δημιουργείτε ακόμα μια απορία, εμείς στείλαμε οικιοθελώς το κείμενό μας στο athens indymedia προκειμένου να εκφράσουμε και την δική μας άποψη επί του θέματος, το κείμενό μας μπήκε στα κριμένα την στιγμή που το κείμενο της ΣΠΦ είχε δημοσιευτεί ήδη κανονικά, ενώ η ίδια η οργάνωση έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν επιθυμεί την δημοσίευση κειμένων και οτιδήποτε έχει σχέση με αυτούς στο athens.indymedia.org.

Μάλλον το όνομά μας δεν είναι αρκετά ηχηρό για να δημοσιεύσουν κείμενό μας, το οποίο δεν συνάδει με την άποψη των διαχειριστών του athens.indymedia.org.

Πραγματικά ελπίζουμε τα «συντρόφια» του athens indymedia να μην βρεθούν προδομένα στο μέλλον από την ρεφορμιστική αριστερά, όπως η CNT από τους αντίστοιχους συνδικαλιστές και την UGT στην Ισπανία του 1936-1939.

Εμείς έχουμε επιλέξει να μην συνεργαζόμαστε με την αριστερά και με λοιπούς εν δυνάμει εξουσιαστές, διότι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η διάχυση της Αναρχίας και η εξάπλωση της Ελευθερίας, πράγματα ταυτόσημα για εμάς.

Σύντροφοι από τον «έξω κόσμο»

Από e-mail που στάλθηκε στο Karmaniola blog

Κείμενο από τη ΣΠΦ για το Χριστόδουλο Ξηρό

ξηρός

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΕΡΑ…

Ο αντάρτης πόλης Χριστόδουλος Ξηρός διασχίζει αμετανόητα την χώρα της ελευθερίας. Μία χώρα μακρινή για εκείνους που λησμόνησαν την επίθεση και λύγισαν από την ελπίδα μίας αλλαγής δίχως να βάλουν τα δικά τους χέρια στην φωτιά.

Μια χώρα κοντινή για αυτούς που έδωσαν τόσα πολλά στον αγώνα κι όμως ζούνε με την επιθυμία να δώσουν ακόμη περισσότερα.

Εκεί γεννιέται η ζωή, η συντροφικότητα και η εξέγερση… στις μεγάλες αρνήσεις και στις δύσκολες αποφάσεις.

Σύντροφε καλό δρόμο…

Δύναμη στους αμετανόητους φυλακισμένους της 17 Νοέμβρη.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ

Υ.Γ. Κοράκια δημοσιογράφοι, τα ψέματά σας θα σας θάψουν. Κρατήστε μακριά τις διχαλωτές σας γλώσσες απ’ τον σύντροφο.

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF (Πυρήνας Φυλακής)

πηγή

Κείμενο για την απελευθέρωση των ζώων

ALF-fence

Τη δεκαετία του 60, παρατηρείται μια άνθηση κινηματικών μορφωμάτων για τα δικαιώματα των ζώων. Κάποιοι κατάφεραν να μετατρέψουν την ευαισθησία τους σε βαθιά πολιτικές πρακτικές με απώτερο στόχο το γκρέμισμα των σπισιστικών αρχών που διέπουν τη σχέση των ανθρώπων-ζώων και άλλοι εγκλωβισμένοι στα πλαίσια της νομιμότητας ζητούσαν μεταρρυθμίσεις για τις συνθήκες ευζωίας.

Η ρεφορμιστική προσέγγιση του μεγαλύτερου κομματιού οδήγησε στη δημιουργία νομοθετημάτων για τη βελτίωση των συνθηκών σφαγής, μεταφοράς και κράτησης κυρίως για τα βοοειδή και τα πτηνά, στην πιο ανθρώπινη εκμετάλλευση ζώων που βρισκόταν σε καταφύγια και χώρους «διασκέδασης», στη μείωση του αριθμού ζώων για πειράματα ζωοτομίας σε εργαστήρια πολυεθνικών και σχολεία, την πτώση στις πωλήσεις γούνας και την υπεράσπιση ειδών που βρίσκονταν υπό εξαφάνιση. Η καθημερινότητα του κρατουμένου θα βρωμάει λιγότερο ανία, η γυναίκα θα ξεπιάνεται στον δρόμο για την κρεβατοκάμαρα και τα ζώα ευτυχισμένα από το φρέσκο σανό θα στριμώχνονται στα κλουβιά λιγότερο. Η ουσία παραμένει, εγκλεισμός, εξευτελισμός και η εκμετάλλευση σαν κεντρική ιδέα ενός ολόκληρου συστήματος .

Στα μέσα του 16ου αιώνα, γίνεται η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας νόμων που θα ορίζουν την εύρυθμη λειτουργία μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Οι νόμοι αυτοί εξυπηρετούσαν κυρίως τη γεωργία και την κτηνοτροφία και περιλάμβαναν κανονισμούς και άδειες για κτηνοτροφικές μονάδες, το κυνήγι, το ψάρεμα, τη σφαγή, τη μεταφορά, τη βυρσοδεψία και τις αγορές. Ακόμη περιείχε και την απομάκρυνση των σφαγείων από τις κατοικημένες περιοχές, πρακτικές υγιεινής και διαχείρισης ζωικών αποβλήτων. Τα νομοθετήματα του μεσαίωνα το πόσα ζώα, ποιά είδη και ποιά κομμάτια τους οι πολιτισμένοι άνθρωποι θα φορούν και θα καταναλώνουν. Έξω τα σφαγεία από τις κατοικημένες περιοχές, η οσμή του ψόφιου και οι κραυγές μας κόβουν την όρεξη, η μπουρζουαζία υποφέρει σιωπηλά.

Τώρα η σύγχρονη κοινωνία, που με την παρακαταθήκη του μεσαίωνα ξέρεις τι θα φοράς και τι θα τρως, φώτισε αυτήν την σκοτεινή εποχή της ιστορίας και φώναξε συντονισμένα «Ζήτω η ιερά εξέταση!». Αφήνοντας το μεσαιωνικό έμεσμα, φτάνουμε στη σύγχρονη εγκληματολογία και την εισαγωγή του ζητήματος της κακοποίησης ζώων σε αυτήν μετά από τόσους αγώνες των νομοταγών ζωόφιλων. Όλες οι ειρηνιστικές τους προσπάθειες δεν κατέληξαν άκαρπες. Κατάφεραν την αστική δικαιοσύνη να συμπεριλάβει και την κακοποίηση και επιτέλους να «πληρώσουν» οι βασανιστές για τα εγκλήματα τους. Έτσι, χάρη στις «πιέσεις» το κράτος κατάφερε να ενισχύσει το κοινωνικό του προσωπείο, δείχνοντας την ευαισθησία του και στεκούμενο αμείλικτα μπροστά σε ακραίες συμπεριφορές. Αυτό που δεν έγινε ξεκάθαρο είναι ότι τα ζώα εισήχθησαν στην εγκληματολογία σαν αντικείμενα, των οποίων η ταυτότητα ιδιοκτησίας κλάπηκε, φθάρθηκε και καταστράφηκε. Η κακοποίηση των ζώων δεν έχει καμία σημασία διότι δεν είναι αντιληπτή ως «πραγματικό» έγκλημα, αλλά σαν προσβολή της ιδιοκτησίας κάποιου ανθρώπου.

Συμπερασματικά, οποιαδήποτε πρακτική που ακούει στη νομιμότητα δεν αλλάζει την πραγματικότητα κανενός εκμεταλλευόμενου, αλλά συντηρεί την κρατική αντίληψη ότι οι άνθρωποι, τα ζώα και η φύση είναι ιδιοκτησία του. Όπως ούτε η κοινωνιολατρική νόσος των ρεφορμιστών θα προκαλέσει καμία ρήξη και συνειδητοποίηση κανενός, αντιθέτως διαιωνίζει της σχέσεις εξουσίας. Απέναντι στον κρατικό μηχανισμό και την κοινωνική σαπίλα στήριξης του εξουσιαστικού συμπλέγματος, προτάσσουμε την ολική απελευθέρωση ζώων, ανθρώπων και φύσης και την ολική καταστροφή του υπάρχοντος. Κάθε βιτρίνα που ραγίζει, κάθε κολαστήριο που καίγεται, είναι ένα βήμα στον δύσβατο δρόμο της ουτοπίας, είναι μία σύμπραξη για την αναρχία.

εν δυνάμει
(κείμενο από εξωτερικό)

Πηγή: Diskordia

μέσω : Inter Arma

Λοιπόν, για να μπαίνουν κάποιες σκέψεις σε σειρά…

Λοιπόν, για να μπαίνουν κάποιες σκέψεις σε σειρά…

Όσοι νομίζουν πως η φυλακή είναι Εξάρχεια και ότι εκεί ο σεβασμός, από τους υπόλοιπους κρατούμενους, πολιτικούς ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΥΣ, κερδίζεται απλά και μόνο με το να δηλώνεις Αναρχικός καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν, διότι αν ποτέ μπουν μέσα ( πράγμα που σαφώς δεν ευχόμαστε σε κανέναν, αλλά δυστυχώς οι ευχές δεν αρκούν ) μάλλον δεν θα περάσει εύκολα το χρονικό διάστημα που θα τους αναλογεί!

Μετά τον «ξυλοδαρμό ναξάκη» άρχισαν διάφορες φαμφαρολογίες περί βίας και «χουλιγκανισμού» μέχρι και για τον «Νομικό πολιτισμό μιας αναρχικής κοινωνίας», λοιπόν πέραν του ότι δεν αντικρίσαμε ούτε μια αξιοσέβαστη ανάλυση των κειμένων 1ο του ναξάκη ( πριν τον ξυλοδαρμό ) 2ο της ΣΠΦ ( μετά τον ξυλοδαρμό ), δεν ειπώθηκε πουθενά το γεγονός ότι ακόμα και αν ήταν ( έστω ότι ήταν ) κατακριτέα αυτή η συμπεριφορά ( ακόμα και μετά την γλοιώδη στάση του ναξάκη ) στον «έξω κόσμο», εδώ έχουμε, στην περίπτωση μας, το «φαινόμενο» ΦΥΛΑΚΗ, όπου τον σεβασμό τον κερδίζεις μέσα από την στάση και τις πράξεις σου και για να τον διατηρήσεις σε καμιά των περιπτώσεων δεν μπορείς να ανεχτείς λασπολογίες. Οι φυλακές δεν είναι καφενεία, δεν είναι πλατείες, δεν είναι παιδότοποι!

Αν ήταν δεν θα είχαμε τόση μεγάλη κάψα να δούμε τα συντρίμμια τους να φλέγονται.

Και πριν αρχίσουν να κελαηδάνε διάφοροι «και τι ξέρεται εσείς από φυλακή;» και «πότε πήγατε εσείς φυλακή και τα μάθατε;», ας συλλογιστούν πρώτα για την εμπειρία, πάνω στο θέμα της φυλακής, όλων αυτών που άξαφνα άρχισαν να πλατειάζουν τα πράγματα με τα λεγόμενά τους και να αναπτύσσουν θεωρίες μέσα από το εγκεφαλικό τους κενό.

Σύντροφοι από τον «έξω κόσμο»

Από e-mail που στάλθηκε στο Karmaniola blog

Ανοιχτή επιστολή στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα ( Ιταλία 2003 )

Το πρώτο δημόσιο γράμμα της FAI, προς το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα

Ιταλία 2003

επιστολή-κίνημα

PDF

πηγή

Αλληλεγγύη στην Κέρκυρα σε Αντρέα Τσαβδαρίδη – Σπύρο Μάνδυλα

Αλληλεγγύη στην Κέρκυρα σε Αντρέα Τσαβδαρίδη – Σπύρο Μάνδυλα

1388994781537
Βαδίζουμε μαζί με τις μάζες μα τα μυαλά μας κινούνται σε διαφορετικές ταχύτητες. Είμαστε τα παιδιά μιας σάπιας κοινωνίας που παραπαίει. Μια σαπίλα που διαχέεται από το κάθε μικροαστικό σκουπίδι μέχρι τον τελευταία ΄΄επαναστάτη΄΄ που αναλώνεται στην σούπα του εναλλακτισμού. Η επίσημη αναρχία του Σύριζα, των αριστερών μικρο-κομμάτων και του φοιτητοαναρχικού lifestyle σιωπά. Οτιδήποτε έξω από τα πλαίσια που έχει βάλει ο ως επί το πλείστον ρεφορμιστικός χώρος καταβαραθρώνεται, θάβεται στην ποιο σκοτεινή γωνιά του δωματίου. Προσπαθούν να το θάψουν τόσο καλά ώστε να μην ακούγονται εκείνες οι κραυγές που κλονίζουν το βόλεμά τους σε μια συμβιβασμένη επιβίωση τόσο για τους ίδιους όσο και για το κράτος. Ο σκοτεινός ήλιος της νέας αναρχίας έχει ξεκινήσει να ανατέλλει και οι μαύρες του ακτίνες καίνε τα πάντα στο πέρασμά τους. Εμείς δεν έχουμε παρά να πάρουμε εκείνες τις αχτίδες φωτός και να τις διασπείρουμε με κάθε τρόπο και μέσο σε κάθε σημείο του ορίζοντα. Γιατί είμαστε ιδέες και οι ιδέες είναι η καύσιμη ύλη για όλες εκείνες τις φωτιές που είναι έτοιμες να ανάψουν. Με αφορμή αυτήν την μικρής κλίμακας παρέμβαση θέλουμε να καλέσουμε όλες τις αναρχομηδενιστικές ομάδες, συλλογικότητες και ατομικότητες να λειτουργήσουν διασκορπίζοντας την ιδέα της νέας αναρχίας και του αναρχομηδενισμού με κάθε δυνατό μέσω και τρόπο δημιουργώντας ομάδες και υποομάδες τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα όσο και σε μικρότερες περιοχές. Σκοπός αυτών των ομάδων θα είναι η διάχυση της νέας αναρχίας και η διασπορά της πραγματικής ιδέας της σύγκρουσης και της ρήξης με το σύστημα. Έχοντας σταθερή δομή η κάθε ομάδα θα μπορεί να λειτουργεί ατομικά αλλά και όλες μαζί σαν σύνολο με σκοπό την προπαγάνδιση και τον διασκορπισμό της νέα αναρχίας και του μηδενισμού. Σκοπός είναι η δημιουργία αυτόνομων ομάδων όπου πάνω σε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό ρεύμα θα λειτουργούν συντονισμένα με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη διάχυση της αναρχίας. Έτσι στα πλαίσια αυτής της ιδέας για τον διασκορπισμό του αναρχομηδενισμού έγινε (παρά τις δυσκολίες που προέκυψαν) παρέμβαση στην Κέρκυρα αφιερωμένη στους συντρόφους μας Αντρέα Τσαβδαρίδη και Σπύρο Μάνδυλα. Πραγματοποιήθηκε αφισοκόλληση που αναφέρεται στους συντρόφους και στο σχέδιο φοίνικας ενώ κολλήθηκαν και αυτοκόλλητα αναφερόμενα στα φυλακισμένα αδέρφια μας αλλά και στους κουραμπιέδες της Χρυσής Αυγής που ανοίξανε προ ημερών γραφεία στο νησί. Πάλι φυσικά προστατευμένοι από όλες τις αστυνομικές δυνάμεις του νησιού. Στα πλαίσια της προπαγάνδας μέρος του υλικού κολλήθηκε στις τζαμαρίες των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας ενώ στο γραμματοκιβώτιο τους τοποθετήσαμε αφίσες αφιερωμένες στους συντρόφους Αντρέα Τσαβδαρίδη (μέλος της FAI – IRF) και Σπύρο Μάνδυλα (μέλος από το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ).

Σύντροφοι θα σας τιμούμε με κάθε μέσο και τρόπο ανάλογα με τις εκάστοτε δυνάμεις μας μέχρι να σπάσουν τα δεσμά τς φυλακής και να ανταμώσουμε πάλι.
Υστ. Θα θέλαμε να ενημερώσουμε ότι για οποιεσδήποτε περίεργες ιδέες οι αφίσες τοποθετήθηκαν στα γραφεία με γαντάκια. Επίσης λόγο των ημερών βγήκαν καλικάντζαροι και ξηλώσανε κάμερα παρακολούθησης από ρουφιανοπολικατοικεία. Καλύτερα να μην αφήνουν τα γλυκά κοντά στα παράθυρα γιατί στο τέλος θα γίνει παράδοση…

Αντικοινωνικές συμπεριφορές

Ανακοίνωση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς σχετικά με τον ξυλοδαρμό του Γ.Ναξάκη

images1

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται μία επίθεση λάσπης και συκοφαντίας εναντίον της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Κάποιοι, λέγοντας ψέματα εναντίον μας, θέλουν να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα και να ξεγελάσουν την ανυπαρξία τους. Αυτό έκανε ο Γιάννης Ναξάκης. Ο Γιάννης Ναξάκης είναι ένας τιποτένιος συκοφάντης και τίποτα παραπάνω. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για αυτό το υποκείμενο.

Αντιγράφοντας τσιτάτα αντιδικαστικού λόγου και προσθέτοντας λίγο ματσό ύφος, προσπαθεί να φτιάξει την εικόνα ενός δήθεν αναρχικού. Στην πραγματικότητα, κινείται πάντα στα όρια του προσωπικού οφέλους και της καβάντζας.

Όπως γράφει και ο ίδιος, «για μένα μέχρι ένα πρώτο δίχρονο πειθαρχικό είναι αναλήψιμο γιατί δεν μου κοστίζει ουσιαστικά τίποτα εκτός ακραίου απροόπτου σε σχέση με την έκβαση της δίκης».

Πουλάει, λοιπόν, επαναστατικότητα εκεί που τον συμφέρει. Για να φτιάξει και λίγο την εικόνα του στους συντρόφους στο εξωτερικό, που δεν γνωρίζουν πόσο ανύπαρκτος είναι, γράφει ότι στηρίζει τις άτυπες ομαδοποιήσεις. Τι σχέση, όμως, μπορεί να έχει ένας ψεύτης και συκοφάντης με την εξεγερτικότητα μιας άτυπης αναρχικής οργάνωσης;

Στην συνέχεια, κάνει κριτική στους συντρόφους του για τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, με απώτερο σκοπό, πίσω απ’ την επίπλαστη πολιτική προσέγγιση του γεγονότος, να αποστασιοποιηθεί. Η συμπεριφορά του μέσα στη φυλακή ήταν άκρως ειρωνική απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις (εκτός υπηρεσίας), εκμεταλλευόμενος την άτυπη ασυλία, που του προσφέραμε.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που με δικιά μας παρέμβαση γλίτωσε το ξύλο και το ξεφτίλισμα (όχι απ’ την υπηρεσία, αλλά από άλλους κρατούμενους).

Του είχαμε εξηγήσει επανειλημμένως ότι η φυλακή δεν είναι τσίρκο για να παίζεις και να πουλάς πνεύμα. Έγιναν αγώνες με αίμα και φωτιά για να κερδηθούν πράγματα μέσα στις φυλακές και οι κρατούμενοι σέβονται τους αναρχικούς, ενώ η υπηρεσία τους φοβάται για τα αντίποινα, που μπορεί να συμβούν εκτός των τειχών. Ο ίδιος, όμως, φερόταν πιο πολύ σαν κακομαθημένο παιδάκι παρά σαν «εξεγερμένος κρατούμενος», όπως θέλει να αυτοπαρουσιάζεται.

Ο τσαμπουκάς και η εξεγερτικότητα φαίνεται πάντα στις πράξεις και όχι στα λόγια.

Η κριτική, λοιπόν, που κάνει σε εμάς, είναι βασισμένη σε ψευτιές και φαντασιοπληξίες. Αυτό το υποκείμενο θέλησε, εν όψει της δίκης του, να δημιουργήσει θόρυβο γύρω απ’ το όνομά του και να ενδυναμώσει την αντι-ΣΠΦ υστερία, που ευδοκιμεί στις μέρες μας. Άλλωστε, δεν είναι αδιάφορο στους δικαστές και στους μπάτσους, όταν κάποιος, λίγο πριν τη δίκη του, βρίζει την άτυπη οργάνωση, για την οποία τον κατηγορούν. Ιδιαίτερα, όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας συκοφάντης με ονοματεπώνυμο Γιάννης Ναξάκης.

Χρησιμοποιώντας μέσα στο γράμμα του μια επιθετική γλώσσα αοριστίας και σύγχυσης (αναφορά σε κάποια ανυπόγραφα ιντερνετικά σχόλια, χωρίς να λέει ποια είναι αυτά, λέγοντας απλά «αυτοί που χρειάζεται ξέρουν τι εννοώ…»), καταλήγει να εξαπολύει έναν χείμαρρο προσβολών και ύβρεων εναντίον μας (αηδία, ξεφτίλα, εξουσιαστικές συμπεριφορές και στυλάκι). Καμιά αναφορά σε κανένα πραγματικό γεγονός.

Κι αν η αφορμή για αυτό το ρεσιτάλ ψευτιάς ήταν τα τελευταία γεγονότα με τη μεταφορά του στην Δ’ πτέρυγα, ποια είναι τα πραγματικά περιστατικά και κυρίως, πού ξεκίνησε η ΣΠΦ να «στέκεται αντιθετικά με την αντιεξουσιαστική (τους) στάση»; Γεγονότα και όχι υπονοούμενα βρωμιάς και λάσπης. Όλοι γνωρίζουν, φίλοι και εχθροί, πως όταν θέλουμε να πούμε κάτι, το λέμε ανοιχτά και δημόσια. Ίσως για αυτό συχνά να είμαστε δυσάρεστοι σε κάποιους, αλλά ποτέ ψεύτες.

Είναι αστείο, ακόμα και ο μεγαλύτερος συκοφάντης, να διανοηθεί ότι διαφωνούμε γενικά και αόριστα με τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, δηλαδή κάποιου που κλειδώνει ανθρώπους. Το έχουμε κάνει ήδη μια φορά (στην απόπειρα απόδρασης) και σύντομα, θα ξεκινήσει μια νέα δίκη εναντίον μας για όλην αυτήν την υπόθεση. Δεν μιλήσαμε, λοιπόν, για το αυτονόητο (για την ομορφιά του τσαλακώματος μιας στολής) γιατί θα έπρεπε να μιλήσουμε και για τις διαφορετικές στρατηγικές. Για τη στρατηγική του να χτυπήσεις τον αντίπαλο για να καταφέρεις να αποδράσεις και για τη στρατηγική να τον χτυπήσεις γιατί «παραβιάζει την ιδιωτικότητα του χώρου σου (του κελιού σου)». Δεν θέλουμε να συγκρίνουμε αυτές τις 2 στρατηγικές με κριτήρια ανωτερότητας, θεωρώντας τη μία πιο σημαντική από την άλλη, αλλά τις τοποθετούμε σε απόσταση. Αυτήν την απόσταση τη δηλώσαμε με τη στάση μας. Άλλωστε, το πιο σημαντικό είναι πως γνωρίζαμε πως δεν πειράχθηκε ούτε μια τρίχα από τους εμπλεκόμενους στο περιστατικό και είχαμε ξεκαθαρίσει προς την υπηρεσία πως σε αντίθετη περίπτωση θα υπήρχε πρόβλημα. Ποιο είναι, λοιπόν, το γαμημένο ζήτημα;

Ο εμπαθής και συκοφαντικός κατήφορος του Ναξάκη φτάνει στο σημείο να επινοεί ακόμα «βρώμικες» στρατηγικές μεταξύ της αρχηγοφάσης των κρατουμένων (στις οποίες ξεκάθαρα έλεγε πως μας συγκαταλέγει) και την υπηρεσία, σχετικά με ασυλία σε έρευνες στα κελιά. Είναι γνωστό σε όλους πως μας έχουν γίνει επανειλημμένες έρευνες, τόσο από δεσμοφύλακες, όσο και από ΕΚΑΜ. Εδώ φαίνεται πως τα όρια της ηλιθιότητας και της ασυνείδητης κατάδοσης μπλέκονται.

Αν κάποιος φτάνει στο σημείο να θεωρεί ότι η στρατηγική του απέτυχε, καλά θα κάνει να κάτσει να σκεφτεί με τον εαυτό του και όχι να βρίσκει φανταστικούς εχθρούς για να ρίξει το χρέωμα. Επίσης, δε βλάπτει και η αυτοκριτική για το φαντασιακό της παραβατικής κοινότητας των κρατουμένων, που μπορεί να είχε κάποιος στο μυαλό του. Κι αν πάλι θεωρεί ότι η στρατηγική του είναι πετυχημένη, ας την διατηρήσει συνεχίζοντας τον δρόμο του μακριά από αυτούς που διαφωνεί ή δε γουστάρει για τους δικούς του λόγους.

Δεν έχουμε πρόβλημα με τη δημόσια κριτική. Κι ας είναι κακή, ψυχρή κι ανάποδη. Προϋποθέτει, όμως, την ύπαρξη επιχειρημάτων, ακόμα κι αν διαφωνούμε με αυτά. Στα κείμενα, απαντάμε με κείμενο. Όπως πράξαμε στην περίπτωση του Μιχαηλίδη και του Πολίτη, στην άστοχη (κατ’ εμάς) κριτική, που μας έκαναν και στη σωστή επισήμανση τους για την αοριστία, που χρησιμοποιήθηκε σε κείμενο μας (χωρίς ποτέ, βέβαια, να τους βρίσουμε ή να τους συκοφαντήσουμε, όπως έκανε ο Ναξάκης). Άλλωστε, γι’ αυτό, ενώ ο Μιχαηλίδης ήταν παρόν στον ξυλοδαρμό του Ναξάκη, δεν τον ακουμπήσαμε, παρά μόνο τον απωθήσαμε για να μην παρέμβει.

Ακόμα, έχει σημασία η στιγμή που κάνεις την κριτική σου, ακόμα κι αν αυτή είναι πολεμική και υβριστική, όπως στην περίπτωση που επιτεθήκαμε εμείς (στα λόγια) στον ΚΣ και στην «απεργία πείνας» του. Το κείμενο βγήκε, όταν τελείωσε η όλη διαδικασία και αποφυλακίστηκε το συγκεκριμένο άτομο και ό,τι γράφτηκε, είτε συμφωνεί είτε δε συμφωνεί κάποιος, ήταν πάνω σε συγκεκριμένα γεγονότα. Όταν, όμως, κάποιος φτάνει στο κατάπτυστο σημείο να συκοφαντεί ανθρώπους δημόσια, αποκαλώντας τους με αισχρούς χαρακτηρισμούς, χωρίς να παραθέτει ούτε ένα πραγματικό γεγονός, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως εναντίον μας έχουν εφαρμοστεί όλα τα δικαστικά πραξικοπήματα (προφυλακίσεις αορίστου χρόνου για 36 και 38 μήνες, ηθικές αυτουργίες, διώξεις στο εξωτερικό, δεκάδες χρόνια καταδίκη), όταν όλοι γνωρίζουν πως τα χρόνια, που είμαστε στη φυλακή, τίποτα δε μας χαρίστηκε, αλλά φτύσαμε αίμα και μοναξιά με πειθαρχικές μεταγωγές σε όλες τις φυλακές (ο σύντροφος Γιώργος Πολύδωρος σε έξι μήνες είχε μεταχθεί σε 5 διαφορετικές φυλακές λόγω πειθαρχικών και αρκετοί από εμάς σε 2-3), με εμπλοκές με δεσμοφύλακες (περίπτωση Δομοκού), με απομονώσεις (η Όλγα είχε βγάλει πενήντα μέρες απομόνωσης στις φυλακές Διαβατών), με απεργίες πείνας, με κινητοποιήσεις (έστω και γραφικές), με απόπειρα απόδρασης.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως σχεδόν κάθε αναρχικό, που μπήκε στη φυλακή όσο είμαστε μέσα, ποτέ δεν τον αφήσαμε μόνο του, ακόμα κι αν ήταν σε άλλη φυλακή (ας το διαψεύσουν ακόμα κι αυτοί που πλεόν δε μας γουστάρουν) και πάντα φροντίζαμε να μην έχει προβλήματα, φέρνοντάς τον σε επαφή με άλλους κρατουμένους για να τον βοηθήσουν και να μην του λείψει τίποτα.

Όταν όλοι γνωρίζουν πως μπορεί να μην είμαστε και οι πιο ευγενικοί και να μην έχουμε τους καλύτερους τρόπους, αλλά σχεδόν καθημερινά έχουμε βοηθήσει άπειρους κρατουμένους σε ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την υπηρεσία και με τις υλικές δυσκολίες, που υπάρχουν στην καθημερινή ζωή στη φυλακή.

Όταν όλοι ξέρουν πως το σεβασμό εδώ μέσα και κάποιες φιλίες τα κερδίσαμε γι΄αυτό που είμαστε και όχι γιατί προσποιούμαστε ή το παίζουμε αρχηγοί.

Όταν ούτε οι χειρότεροι εχθροί μας (μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι) δεν έχουν τολμήσει να μας συκοφαντήσουν έτσι όπως μας συκοφάντησε ο Ναξάκης, τότε η διαλεκτική ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ και υπάρχει χώρος μόνο για ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΙΑ.

Δεν έχουμε απολογηθεί στα δικαστήρια του εχθρού και φτάσαμε στο σημείο να απολογούμαστε για τις βρωμιές αυτού του ξεφτίλα.

Είχαμε επιλέξει να συγκρατούμε τη βία μας μέσα στη φυλακή και να την εκφράζουμε μόνο στον εχθρό και στους τυράννους της ζωής μας. Αυτή είναι η επιθυμία μας.

Όμως, ο Ναξάκης, με αυτό το σιχαμερό σκατόχαρτο που έγραψε, φρόντισε να παραβιάσουμε τη συμφωνία, που είχαμε κάνει με τον εαυτό μας. Μας συκοφάντησε, μας έβρισε και διέδωσε δημόσια απίστευτες ψευτιές για εμάς. Γι’ αυτό, του σπάσαμε το κεφάλι στο διάδρομο των φυλακών. Για να τελειώνει, λοιπόν, η δημόσια κατρακύλα. Οι επιλογές και οι στρατηγικές, που δεν ταιριάζουν, ας κρατήσουν τις αποστάσεις τους. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, τα πάντα είναι υποκειμενικά. Το ίδιο ισχύει και με την κριτική. Όμως, όποιος επιλέγει τη λάσπη, την ψευτιά και την προσβολή, για να λερώσει την ιστορία μας, τις αξίες μας, τις προσωπικότητές μας και τη διαδρομή του αγώνα μας, δεν θα έχει την ίδια κατάληξη με το Ναξάκη.

Αυτήν τη φορά, θα τον τελειώσουμε οριστικά… Για να μπει τέλος στη σύφιλη της εσωστρέφειας, που μας δηλητηριάζει, απομακρύνοντάς μας από την πραγματική επίθεση.

ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΠΙΣΩ ΨΕΥΤΕΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF (Πυρήνας Φυλακής)

———

Σημείωση του εγχειρήματος: Οι σύντροφοι της ΣΠΦ-Πυρήνας Φυλακής δεν επιθυμούν τα κείμενά τους να αναδημοσιεύονται στο athens.indymedia

πηγή

Να γίνουμε επικίνδυνοι …για τη διάχυση της Μαύρης Διεθνούς

lobo

Κείμενο των φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF (Ελλάδα) που πρωτοπαρουσιάστηκε στα ισπανικά στο διεθνές αναρχικό συμπόσιο στην Πόλη του Μεξικού: pdf για διάβασμα εδώ.

πηγή

Γράμμα του αναρχικού Σπύρου Μάνδυλα με αφορμή την προθεσμία εξέτασης του εξαμήνου

σπύρος-2

Γράμμα του αναρχικού Σπύρου Μάνδυλα, προφυλακισμένου για το σχέδιο Φοίνικας με αφορμή την προθεσμία εξέτασης του εξαμήνου.

Το κείμενο αυτό περιέχει κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις με αφορμή την εξέταση του εξαμήνου που θα γίνει την Τρίτη 7 Γενάρη στο εφετείο στη Λουκάρεως.

Η σύλληψη, η προφυλάκιση και η παράταση, της προφυλάκισης μου, έχουν όλες τους ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Αν κάποιος μελετήσει τη δικογραφία και την απόφαση της προσφυγής μου θα δει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο που να “δικαιολογήσει “ την προφυλάκιση μου.

Αυτό βέβαια δεν είναι ανεξήγητο. Το κράτος αντιλαμβανόμενο τη δύναμη και τη διάχυση της Νέας Αναρχίας θα κάνει τα πάντα για να την καταστείλει σε κάθε έκφανση.

Το τι είδους προσχήματα θα βρει δε φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία. Όπως έχω ξαναγράψει το κράτος έχει θέσει σε σημαντικό βαθμό προτεραιότητας την επιθυμία του να γκρεμίσει τη γέφυρα ανάμεσα στο “δημόσιο” και το “παράνομο”.

Τα προσχήματα στη δικιά μου περίπτωση, για την προηγούμενη παράταση της προφυλάκισης μου ήταν , όσο και αν φαίνεται γελοίο, τα εξής:

i) Πρώτο στοιχείο αποτελεί η πεποίθηση του αντιεισαγγελέα εφετείου Απόστολου Μακρόπουλου ότι “φέρεται ότι ήταν συνδετικός κρίκος μεταξύ των εντολών των κρατουμένων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς στα πλαίσια των πράξεων του Σχεδίου Φοίνικας και της εκτελεστικής δράσης έξω από το χώρο της φυλακής”. Αυτό το συμπέρασμα το βγάζει εξαιτίας των επισκεπτηρίων που έκανα τον τελευταίο χρόνο, με τον φίλο και σύντροφο μέλος της ΣΠΦ Χρήστο Τσάκαλο, στις φυλακές του Κορυδαλλού…

ii) Το δεύτερο πρόσχημα ήταν με αφορμή τη δημόσια επιστολή μου. Αναφέρει λοιπόν ο ειδικός εφέτης ανάκρισης Ευτύχης Νικόπουλος ότι στην επιστολή μου δεν περιγράφω το περιεχόμενο των συνομιλιών μου στο επισκεπτήριο της φυλακής… Επίσης, θεωρεί ιδιαίτερο στοιχείο ότι επικροτώ αντάρτικες ενέργειες.

Εγώ από τη μεριά μου έχω να πω να εξής: Δεν προτίθεμαι σε καμία περίπτωση να απαντήσω στις εικασίες και τα προσχήματα του κάθε εισαγγελέα, αφού αυτά τα “στοιχεία” της δικογραφίας δεν τα θεωρώ ικανά όχι για σύλληψη και προφυλάκιση αλλά ούτε καν για προσαγωγή.

Η σύλληψη μου μπορεί να ερμηνευτεί και στα πλαίσια μιας στρατηγικής που φαίνεται να υιοθετεί το ελληνικό κράτος το τελευταίο διάστημα απέναντι στον εσωτερικό εχθρό: τους αναρχικούς και συγκεκριμένα το ρεύμα της Νέας Αναρχίας. Και αυτή η στρατηγική είναι το να αντιγράφει κατασταλτικές επιχειρήσεις και τακτικές άλλων χωρών. Έτσι, όπως είχαμε στην Ιταλία τα τελευταία 2 χρόνια την επιχείρηση Ardire (Ευτολμία) με τις διώξεις μεταξύ άλλων ατόμων για μεταφραστικά και εκδοτικά εγχειρήματα ή για διαχείριση ιστοσελίδων, έτσι και στην Ελλάδα φαίνεται κάποιοι να σχεδιάζουν κάτι αντίστοιχο. Το κράτος γνωρίζει καλά πως τέτοια μέσα και δομές δεν αποτελούν το φτωχό συγγενή της άμεσης δράσης αλλά έχουν τη δικιά τους τεράστια ιδιαίτερα σημαντική συμβολή στη διαρκή αναρχική εξέγερση.

Η περίπτωση μου πέρα από την ομηρία μου έχει και μία δεύτερη ανάγνωση. Δημιουργεί μία παρακαταθήκη φόβου για όποιον στο μέλλον κινηθεί ανάλογα προωθώντας μέσα από δημόσια εγχειρήματα την αναρχική διαρκή εξέγερση, την αδιαμεσολάβητη πρακτική θεωρία, την έμπρακτη αλληλεγγύη.

Όλα αυτά τα περιγράφω ώστε να δημιουργηθεί μια δημόσια παρακαταθήκη για τον τρόπο σκέψης και δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών. Σε καμιά περίπτωση δε ζητιανεύω την αλληλεγγύη ούτε της αριστεράς ούτε ενός “χώρου” που τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετήσει μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά κινημάτων κοινωνικής ανυπακοής, που έκανε πάρτι και “ανακουφίστηκε” με τη σύλληψη μου.

Υ.Γ. Αυτούς τους έξι μήνες διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης (άμεσες δράσεις, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις με σπρέι, πανό, αφίσες, τρικάκια κ.ά.) γίναν για να εκφραστεί η αλληλεγγύη προς το πρόσωπο μου και προς τον σύντροφο και φίλο Αντρέα Τσαβδαρίδη. Αυτή η αλληλεγγύη μου έδωσε πολύ δύναμη και γκρέμισε την απομόνωση που το κράτος ορθώνει στους αναρχικούς αιχμαλώτους πολέμου.

 ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΔΥΛΑΣ

ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Α’ ΠΤΕΡΥΓΑ

4 Ιανουαρίου 2014

Αποσπάσματα από την απόρριψη της προηγούμενης αίτησης:

spyros_-_Copy

πηγή

Σκέψεις πάνω στην απεργία πείνας και δίψας και τα όσα ακολούθησαν

Κείμενο που μας στάλθηκε ανώνυμα μέσω mail στο Inter Arma:icon-report-fundraising-Direct-Mail

 

Ως ένας «απλός» σύντροφος παρακολουθώ τα τεκταινόμενα εντός των φυλακών Κορυδαλλού με σχετική έκπληξη και απορία.

Και να εξηγήσω τι εννοώ…

Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν μετά τον ξυλοδαρμό του ανθρωποφύλακα Μυλωνά. Ακολούθησε λοιπόν ο διασκορπισμός των εμπλεκομένων συντρόφων σε διαφορετικές πτέρυγες, απομόνωση 5 εξ αυτών, απεργία πείνας και δίψας 7 εξ αυτών και τελικώς την μερική υποχώρηση τόσο των δεσμοφυλάκων (παραμένουν όλοι μαζί) όσο και των ίδιων (βρίσκονται πλέον στην Δ’ πτέρυγα αντί για την Α’ όπου απαιτούσαν να επιστρέψουν).

Μέχρι εδώ όλα καλά…

Αλλά ξαφνικά σε όλα τους τα κείμενα (και τα 2 που βγήκαν μετά την λήξη της απεργίας) αφήνονται αιχμές κατά άλλων κρατουμένων προνομιούχων, ελίτ και κουμανταδόρων στην φυλακή. Τις οποίες αιχμές δεν θα θεωρούσα προπαγανδιστικό τρικ (ναι υπάρχουν ιεραρχίες, ελίτ, έμποροι πρέζας και ότι θες) αν προ λίγων μηνών δεν είχε δημοσιευθεί κείμενο από τους συντρόφους Γ. Μιχαηλίδη και Δ. Πολίτη (Μία κριτική στην Ε.Ο ΣΠΦ) με το οποίο θεωρούσαν τα υπονοούμενα και τις αιχμές σκόπιμη τακτική δημιουργίας αμφιβολιών και λανθασμένων εντυπώσεων για την ακρίβεια θεωρούσαν την αοριστία στον λόγο της Ε.Ο ΣΠΦ «λόγο της σύγχυσης». Επειδή δεν έχουμε όλοι κοντή μνήμη σύντροφοι αν έχετε να πείτε κάτι πείτε το ξεκάθαρα και όχι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Αλλιώς μην μας κουράζετε αδίκως με τέτοια δημόσια κείμενα αλλά να τα στείλετε σε όσους για κάποιον λόγο καταλαβαίνουν.

Υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο βέβαια. Είναι δύσκολο να αποδεχτεί κάποιος την ήττα του πόσω δε μάλλον όταν βρίσκεται εκτεθειμένος στους συντρόφους ανά την ελλάδα. Πέρα από ένα απλό «θα δούμε τι θα γίνει από δω και πέρα» ο σύντροφος Γ. Ναξάκης κάνοντας μια καταγραφή των γεγονότων το μοναδικό συμπέρασμα που βγάζει είναι σε σχέση με την Ε.Ο ΣΠΦ. Για την ακρίβεια εξεπλάγη με τη μη συμμετοχή της στα γεγονότα. Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι και ο ίδιος ως μέλος της «μοναδικής κοινότητας κρατουμένων στον Κορυδαλλό» παίρνει θέση 15 μέρες αργότερα από τη λήξη της κινητοποίησης. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά εξεπλάγην που ένα μέλος της κοινότητας δεν είχε πάρει καν θέση επί των γεγονότων όταν αυτά συνέβαιναν. Αυτό που δυστυχώς συμπεραίνω είναι πως υπάρχει μια αγωνιώδης προσπάθεια μετατόπισης ευθυνών ή αλλαγή αιχμής στο γεγονός.

Ο σύντροφος Γ. Ναξάκης περιγράφει απλά τα γεγονότα (άγαρμπα κατ’ εμέ, τι σημαίνει κόντρα, κόντρα, κόντρα; Ήταν δηλαδή μια απονοηματοδοτημένη και χωρίς πολιτικό υπόβαθρο κίνηση, μια κόντρα στην κόντρα ή αγώνας για την αξιοπρέπεια των εμπλεκόμενων συντρόφων;)

Για άλλη μια φορά λοιπόν τα προπαγανδιστικά τρικ και ο λόγος της σύγχυσης θριαμβεύει. Σε ποια τους κινητοποίηση στάθηκε η ΣΠΦ αντιθετικά; Παρακαλώ η απάντηση να είναι σαφής, τεκμηριωμένη και χωρίς αοριστίες γιατί αποτελεί σοβαρή κατηγορία τουλάχιστον στη δική μου αναρχική αντίληψη. Σας εμπόδισε η ΣΠΦ να αγωνιστείτε για κάτι σύντροφε ή δεν μπορούσατε να «σηκώσετε» κάποια κινητοποίηση μόνοι σας και χρεώνετε τη ΣΠΦ για την μη κινητοποίηση σας;

Αυτή η αόριστη, εντελώς αόριστη το τονίζω κατηγορία αποκτά άλλη βαρύτητα διαβάζοντας παρακάτω το κείμενο. Υπάρχει ένα μεταφυσικό συμπέρασμα. Η ΣΠΦ έκανε κάπου κάποια σχόλια δημόσια (άρα στο ίντερνετ) και ο Γ. Νάξακης ξέρει ότι ήταν αυτοί επειδή «ήταν καρμπόν με αυτά που τους έλεγαν τον τελευταίο καιρό»; Και λόγω αυτών τον σχολίων αηδίασε και σιχάθηκε και κλείνει το μάτι συνωμοτικά ότι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Για όποιον δεν κατάλαβε σας το λέω εγώ για σχόλια σε αναρτήσεις στο ίντερνετ λέει. Αλλά και τα (ανώνυμα πάντα) σχόλια τα χρεώνονται και όλοι τους (όλη η ΣΠΦ εννοεί). Ξαναλέω ότι τυχαίνει ή μάλλον επέλεξα να έχω παρακολουθήσει την δημόσια αλληλογραφία και τοποθετήσεις των πολιτικών κρατουμένων και θέλω να πω πως ευτυχώς ή δυστυχώς, καλώς ή κακώς μέχρι στιγμής η ΣΠΦ όταν θέλει να τοποθετηθεί το κάνει δημόσια και δεν κρύβει τις θέσεις τις όποιες κι αν είναι αυτές και μπορεί να τις στηρίζει.

Καλώ τον σύντροφο λοιπόν αν θέλει να διατηρήσει έστω ίχνος από την σοβαρότητα του να ανακαλέσει την αστεία αυτή τοποθέτηση και αν τον ενδιαφέρει να δει την ουσία των πραγμάτων, που είναι και ο λόγος που ασχολήθηκα να γράψω αυτό το κείμενο. Το σημείο που πρέπει να προβληματίσει τους συντρόφους, ίσως και εμάς έξω, είναι ότι πρώτη φορά κρατούμενοι διώχνουν από την πτέρυγα αναρχικούς. Πάντα υπήρχαν κλίκες, μαφιόζοι, ντίλερ, μπράβοι, ιεραρχίες, πρεζάκια κλπ στις φυλακές και δυστυχώς πάντα υπήρχαν και αναρχικοί. Ο καθένας, πάντα με τον δικό του τρόπο δημιουργούσε και δημιουργεί γεγονότα μεγαλύτερα ή μικρότερα και εστίες έντασης.

Ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί ή ο καθένας ξεχωριστά για τα ουσιαστικά προβλήματα και τις αδυναμίες που συλλογικά ή ατομικά έχουμε, και να γίνει ένας σοβαρός απολογισμός της πορείας μας συλλογικής ή ατομικής, εντός και εκτός των τειχών και ας αφήσουμε τις μικρότητες, τις αβάσιμες λασπολογίες και τις πονηρές αοριστίες γιατί κάθε φορά χάνουμε όλοι μας (σε όποια τάση κι αν ανήκουμε) ένα ίχνος από την σοβαρότητά μας και ώρες από τη ζωή μας που σίγουρα δεν έχουμε για πέταμα.

Y.Γ Διάβασα ότι τουλάχιστον μέχρι και χθες ο Στέφανος Αμίλητος βρισκόταν στην Α πτέρυγα και όχι στην Δ’ όπως ανακοινώθηκε από τον ίδιο και τους συντρόφους του. Ας μας ενημερώσουν οι σύντροφοι που γνωρίζουν αν υπάρχει πρόβλημα στο να μεταφερθούν τα μέλη της αναρχικής κοινότητας μαζί ή τέλος πάντων τι συμβαίνει γιατί επικρατεί ένα χάος.

Ανώνυμο