Όταν όλος ο κόσμος γιορτάζει εμείς θυμόμαστε αυτούς που ο κόσμος θέλει να ξεχάσει.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
Συγκέντρωση έξω απ’ τις Φυλακές Κορυδαλλού 31/12/2013 • 23:30 στο πάρκο επί της Γρηγορίου Λαμπράκη
Οι φωνές μας δε θα πάψουν να υψώνονται και να περνούν μέσα από τους τοίχους και τα κάγκελα της φυλακής, να ενώνονται με τις φωνές αυτών που βρίσκονται στα κολαστήρια του κράτους και αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία.
Θα δυναμώνουν μέχρι αυτοί οι τοίχοι να γκρεμιστούν.
«Ο σιωπηλός αντάρτης βαδίζει με βήματα μεθοδικά και σχολαστικά μελετημένα, είναι η φωνή της συνοχής, της αντιμετώπισης του κόσμου της καθημερινής και συστηματοποιημένης βίας και της εκτίναξής μας μέσα στην εξαίσια ιδέα της ελευθερίας. Μυστικές συζητήσεις καταλήγουν στην προετοιμασία των ενεργειών μας. Δεν υπάρχει χρόνος να κοντοσταθούμε, είναι η αναγκαιότητα του να ζήσουμε ελεύθεροι, που μας σπρώχνει στο να πάρουμε λίγα και να ρισκάρουμε τα πάντα. Παίρνει μονάχα λίγα λεπτά, να τους κάνουμε να καταλάβουν πως είμαστε πάντα εδώ, κάτω από τις μύτες τους, με τα χέρια ιδρωμένα, με το μέταλλο, που θα ξεράσει το μίσος μας, έτοιμο, καλά προετοιμασμένο, κρυμμένο, πάντα κρυμμένο. Τα πάντα πρέπει να τους εκπλήσσουν, τους αιώνιους υπερασπιστές της αστικής ευταξίας, γιατί από τη μεριά μας τα πάντα είναι σχέδιο και οργάνωση. Τα ρούχα μας είναι προσαρμοσμένα στο χώρο και το χρόνο, τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη, η νευρικότητα του να αντιπετωπίζουμε τον εχθρό πρόσωπο με πρόσωπο και το να μην ξέρουμε αν αυτή τη φορά θα αποχωρήσουμε με επιτυχία. Είναι το μονοπάτι που διαλέξαμε πριν πολλά χρόνια, σμιλεμένο με το χέρι. Ο χρόνος φαίνεται νεκρός, τα πάντα μοιάζουν ανησυχητικά ήρεμα. Ξανακοιτάμε το σχέδιο, εσύ εκεί, εγώ εδώ, οι τσάντες μας άδειες, έτοιμες να γεμίσουν με λεφτά, τίποτα από αυτά που ήρθαμε να κλέψουμε από την εμπορική ροή μιας νεκρής ζωής δε θα γίνει ιδιοκτησία μας, ζούμε για μια ιδεά ελευθερίας που δεν παραδίνεται. Για ακόμη μια φορά, θα τους γνωστοποιήσουμε πως είμαστε εδώ, “Είναι ώρα να μπούμε μέσα!”»
«Ένας λαδί μουσαμάς μπλοκάρει την οπτική στο εσωτερικό του υποκαταστήματος της Banco Estado, που βρίσκεται στην οδό Avenida La Estrella, στην Pudahuel. Τα σημάδια από τις σφαίρες, που διαπέρασαν τα παράθυρα του διαχωριστικού και ένα πυροβόλο όπλο στο πάτωμα, συνθέτουν το σκηνικό της βίαιης ληστείας, που συνέβη στο υποκατάστημα εχθές.»
Έτσι πληροφορηθήκαμε κάποιοι από εμάς τις οδυνηρές λεπτομέρειες της ενέργειας, που εκτέλεσες την Τετάρτη 11 Δεκέμβρη 2013, όταν μαζί με άλλους ετοιμαζόσουν να πάρεις πίσω ένα κομμάτι του πλούτου, που κλέβουν οι πλούσιοι και ισχυροί αυτής της χώρας. Αντιλαμβανόσουν τη συνοχή μεταξύ λόγου και πράξης και ήξερες να μάχεσαι τις εξαιρετικά φτωχές συνθήκες μαζί με εκείνους, που τροφοδοτούν αυτά τα όνειρα. Η ληστεία, η απαλλοτρίωση, όχι μόνο χρημάτων, αλλά και του χρόνου από τη μισθωτή σκλαβιά, που επανακτούμε, είναι αυτό που μας καλεί να χρησιμοποιήσουμε ένα από τα πιο πολυχρησιμοποιημένα εργαλεία των επαναστατών στην ιστορία. Μοιραζόμαστε την απόφασή σου: Πρέπει να συνεισφέρεις στον αγώνα και να βάζεις τα δυνατά σου.
Νομίζουν πως τα όνειρα, στα οποία ήλπιζες, θάφτηκαν μαζί με το σώμα σου, κοσκινισμένα από τις μισθοφόρες σφαίρες ενός άθλιου υποτακτικού του Κράτους/Κεφαλαίου, αλλά κάνουν λάθος σε ένα πράγμα: Η ιδέα μας για την ελευθερία δεν πεθαίνει. Ενωνόμαστε με κάθε μορφή προπαγάνδας που χρησιμοποίησες, εκτιμούμε την απόλυτη και ολοκληρωμένη σου ακεραιότητα και αυτό είναι εκείνο, που δικαιώνουμε σήμερα.
Ο Sebastián Oversluij Seguel πέθανε όρθιος, πολεμιστής, χαρούμενος, μαχόμενος τις δυστυχίες αυτού του κόσμου, επιτιθέμενος στο κέντρο της συσσώρευσης πλούτου και εμείς, παρά τον βαθύ πόνο που μας προκαλεί ο θάνατός του, είμαστε χαρούμενοι, που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε στη ζωή, να συναντηθούν οι δρόμοι μας και να ανταλλάξουμε χαμόγελα.
Σήμερα, μπορούμε να δούμε ολόκληρο το μηχανισμό του Κράτους. Ο τύπος, πάντα πειθήνιος στις εντολές των ισχυρών, μαζί με την αστυνομία και τους εισαγγελείς, χτυπούν ο ένας την πλάτη του άλλου, συγχαίροντας ο ένας τον άλλον για την καλή δουλειά, κάνοντας αγενείς δηλώσεις από κοινού με εκείνους, που θέλουν να συντρίψουν τους κοντινούς κύκλους του συντρόφου. Το κυνήγι ξεκίνησε, επιδρομές σε σπίτια, ψαχτικές σε συντρόφους και έρευνες για άλλα άτομα. Γι’ αυτό, η στιγμή μας καλεί να επιδείξουμε το ύψιστο επίπεδο αφοσίωσης σε θέληση και δέσμευση, πράξη και συνοχή.
Χαιρετίζουμε τη μαχητική ζωή του Sebastián, τη γενναιόδωρη αφοσίωσή του, το μόνιμο αγώνα του, για τον οποίον πολλοί θα μιλήσουν (για κακό ή για καλό, λίγη σημασία έχει), αλλά λίγοι θα τολμήσουν να ακολουθήσουν. Χαιρετίζουμε, επίσης, τους κοντινούς του, που κατανοούν πως κομμάτι του εξεγερτικού δρόμου είναι, παραδόξως, το να πεθάνεις μαχόμενος. Δικαιώνουμε, από εδώ και πέρα, τα επικίνδυνα ελεύθερα βήματά σου.
Για εκείνους που έπεσαν στο παρελθόν, για εκείνους που έπεσαν σήμερα, για εκείνους που θα πέσουν στο μέλλον.
Πόλεμος σε Κράτος και Κεφάλαιο!
Ζήτω η Προπαγάνδα με την Πράξη!
Sebastian Oversluij: Presente!
Αυτοκίνητα για οδοφράγματα Μαυροπράσινη Εξεγερτική Ίλη
Αντικληρικός Πυρήνας “Hortensia Quinio”
Εικονοκλαστικός Κύκλος “Michele Angiolillo”
Ανταγωνιστικοί Πυρήνες του Νέου Αντάρτικου Πόλης
Ανώνυμοι για την Καταστροφή
Φίλοι της Πυρίτιδας
Ετερογενής φράξια Ελευθεριακών Μαχητών
Εξεγερτικός Αντιεξουσιαστικός Πυρήνας “Παναγιώτης Αργυρού” – FAI/IRF
Πυρήνας “Ζήτω ο Ilya Romanov”
Εξεγερτικό Συμβούλιο Αντάρτικου Πόλης “Ο Claudio Lavazza πετάει πανκοτρικάκια”
Πηγή: War on Society
Μετάφραση: Έρεβος
Από e-mail που μας στάλθηκε:
“Αθήνα – Λαύριο 6 συνθήματα δρόμος”
Το ξημέρωμα της Κυριακής 29-12-2013 κάποιες λίγες ατομικότητες ξεχυθήκαμε στους δρόμους και αποφασίσαμε να δράσουμε κόντρα στην απάθεια που επιβάλει η κοινωνία.
Αφορμή ήταν η δολοφονία του 26χρονου συντρόφου μας Sebastián Oversluij Seguel, ο οποίος έπεσε μαχόμενος σε απόπειρα ληστείας τράπεζας, στις 11-12-2013 στο Σαντιάγο της Χιλής.
Στην εξόρμησή μας αυτή γράψαμε συνθήματα σε τείχους, σε Αθήνα, Κερατέα και Λαύριο, τις φωτογραφίες των οποίων στέλνουμε για να τις αφιερώσουμε αρχικά, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον αδικοχαμένο σύντροφό μας Sebastián, του οποίου ο θάνατος θα φροντίσουμε να μην είναι μάταιος και σε καμιά των περιπτώσεων δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί (και) αυτή η κρατική δολοφονία.
Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε. Τα δουλικά των κρατών θα πληρώσουν για τον χαμό όλων των συντρόφων μας ανά τον κόσμο.
Σε δεύτερο φάση, αφιερώνουμε την δράση μας αυτή σε όλα τα αναρχικά αδέρφια μας εκεί έξω που με κάθε τους βήμα ωθούν την αναρχία χιλιόμετρα, τρομοκρατώντας τους εχθρούς μας.
Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τα φυλακισμένα αδέρφια μας, τον Χρήστο Τσάκαλο και τα υπόλοιπα μέλη της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, τον Σπύρο Μάνδυλα, τον Ανδρέα Τσαβδαρίδη, τον Θεόφιλο Μαυρόπουλο και όλους τους Αναρχικούς αιχμαλώτους διεθνώς, στους οποίου φωνάζουμε πως ο πόλεμος για την Αναρχία δεν τελειώνει με τον εγκλεισμό κανενός συντρόφου μας και να ξέρουν ότι με κάθε μας πνοή στέλνουμε μήνυμα στους νοικοκυραίους και τους υποταγμένους αυτού του κόσμου που λέει :
Ανοίξτε τους τάφους σας, εσείς μελλοθάνατοι,μιας και αυτή θα είναι η τελική σας κατοικία, όσο για εμάς, θα ζούμε αιώνια, γιατί ζούμε μέσα από την Ελευθερία και η Ελευθερία είναι αθάνατη.
Για την Ελευθερία, για την Αναρχία
Ως την ολοκληρωτική καταστροφή των καθεστώτων.
Άναρχοι λύκοι πόλεων
Μέσα στον Ιανουάριο του 2014 θα πραγματοποιηθεί συνέντευξη-συζήτηση με τον Χρήστο Τσάκαλο, μέλος της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, σχετικά με την F.A.I./I.R.F. και την τάση της Νέας Αναρχίας.
Όσοι ενδιαφέρονται επί του θέματος θα μπορούσαν να μας στείλουν ερωτήσεις στο e-mail μας anti-mail@mail.com, προκειμένου να εμπλουτιστεί η συνέντευξη και να καλύψει όσο τον δυνατόν περισσότερα κενά και απορίες.
Συντροφικά η διαχειριστική του “Αντίλογου της Καρμανιόλας”
Απαλλοτριώσεις τραπεζών μέχρι να λευτερωθούμε απ’ τις αλυσίδες του Κεφαλαίου… Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ παρών!
Ας είναι η επίθεση μόνιμη, ωσότου καταστρέψουμε και το τελευταίο προπύργιο των φυλακών.
Την Πέμπτη, 19 Δεκέμβρη 2013, στην περιοχή της πανεπιστημιούπολης Χουάν Γκόμες Μίγιας, μια τριαντάρα μαχόμενοι και ανατρεπτικοί νεολαίοι θελήσαμε να δώσουμε το παρών στο πλαίσιο της εβδομάδας αγκιτάτσιας για τα συντρόφια Φρανσίσκο και Μόνικα, απαχθέντες του φασιστικού ισπανικού κράτους με τη συνέργεια των χιλιανών αρχών, αλλά και να στηρίξουμε τη συμβολική απεργία πείνας των κρατούμενων συντρόφων Μαρσέλο Βιγιαροέλ Σεπούλβεδα, Φρέντυ Φουεντεβίγια Σάα, Χουάν Αλίστε Βέγκα και Χανς Νιεμέγερ.
Όπως συνηθίζουμε να πράττουμε σε οδομαχίες, αποφασίσαμε για άλλη μια φορά να παραμείνουμε στην πλήρη ανωνυμία, έχοντας παρέα την καλή μας φίλη την κουκούλα. Αυτήν τη δόση, χωριστήκαμε σε δυο ομάδες με μαύρα και κόκκινα διακριτικά, μοστράροντας στους διώκτες της λευτεριάς ότι και καλύτερα οργανωμένοι είμαστε, και τον αγώνα μας παίρνουμε στα σοβαρά, αλλά κι ότι τα έγκλειστα συντρόφια δεν είναι μόνα τους.
Βγήκαμε αλληλέγγυα, με φωτιά και μίσος στα χέρια μας, πετώντας τρικάκια και μπλοκάροντας τη λεωφόρο Γκρέσια κατά τις 18:30, αναμένοντας την αντίδραση των σκυλιών της εξουσίας. Γι’ άλλη μια φορά βάλαμε μπροστά τον εξεγερτικό μας αγώνα, ξεπροβάλλοντας από την άλλη πύλη της πανεπιστημιούπολης, οπλισμένοι με ασπίδες και καταιγισμό από μολότοφ, αλυχτώντας συνθήματα από τα κατάβαθα του είναι μας, σπάζοντας την καθημερινότητα…
Δικαιώνουμε τη μνήμη του συντρόφου μας Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, δολοφονημένου από ένα φύλακα του Κεφαλαίου και της ιδιωτικής περιουσίας στις 11 Δεκέμβρη 2013 κατά τη διάρκεια απόπειρας απαλλοτρίωσης ενός υποκαταστήματος της BancoEstado στη γειτονιά του Πουδαουέλ. Το αιματοκύλισμα να μην περάσει ατιμώρητο, να συνεχίσουμε τη μάχη!
Δεν παραβλέπουμε επίσης την κρατική σκευωρία εναντίον του Βίκτορ Ούγκο Μοντόγια, ούτε και τον εγκλεισμό των συντρόφων μας που αγωνίζονται κόντρα σε κάθε εξουσία. Η φλόγα της καταστροφής δε σβήνει – συνεχίζουμε να παλεύουμε μέχρι να ρημάξουμε και το τελευταίο κλουβί, κι ωσότου διαρρήξουμε την καθημερινότητα της σκλάβας κοινωνίας. Ας σπάσουμε τα σχήματα της εξουσίας, κι ας βγούμε στη μάχη, αναγνωρίζοντας τις αλυσίδες που μας κρατάν τιθασευμένους σε κάθε τόπο αιχμαλωσίας… Λευτεριά στους κρατουμένους του αγώνα.
Επιπλέον, πετάξαμε τρικάκια σχετικά με τα 14 συντρόφια που συνελήφθησαν πριν από 3 μήνες στην κοινότητα της Βίγια Φράνσια, στο πλαίσιο των συγκρούσεων για την επέτειο των 40 χρόνων από το πραξικόπημα και τη στρατιωτική χούντα. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των αγωνιζόμενων συντρόφων μας. Να ξέρετε ότι δεν πρόκειται να ξαποστάσουμε μέχρι να ξεκάνουμε κάθε προπύργιο καταπίεσης, κι ότι όσο το σύστημα των φυλακών κρατά αιχμάλωτους συντρόφους θα μας βρίσκετε συνέχεια στο δρόμο.
Δίχως φόβο, η μαχητική μας νιότη τραβά για τη συνολική απελευθέρωση! Μέχρι να στείλουμε στον αγύριστο την κοινωνία του εγκλεισμού που φυλακίζει αγωνιστές! Οι πεσόντες σύντροφοι δε λησμονιούνται, αλλά ζουν στην κάθε δράση! Και μια, και δυο, και δέκα φορές θα νικήσουμε!
«Άνγκρυ, ο εξεγερτικός σου σπόρος ανθεί σε κάθε άτομο που θέλει να επιτεθεί σε αυτή την καθημερινότητα και σ’ όλα τα μοντέλα που επιβάλλει η κοινωνία ανά τον κόσμο»
Μετάφραση: Contra Info
Ορμώμενοι από πρωτοβουλία ατομική, χωρίς βάσεις βοηθείας μήτε πολύπλοκες γλωσσολογίες/επαναστατικές θεωρίες, αλλά ούτε και περίπλοκους μηχανισμούς καταστροφής, εφορμούμε! Ντου μοναδικό μηδενιστικού εξαγνισμού, ταυτόσημο και δίχως ηθικές, ιδεολογικές ή υλικές περιστροφές.
Σε αυτόν τον αναπόδραστο πόλεμο ριχνόμαστε μέσω της εγγύτητας και εξασκούμε τον αφορμαλισμό από την μπάντα της ατομικής πρωτοβουλίας. Οι εμπρησμοί και οι εκρήξεις αυτής της πράξης είναι απότοκο της εικονοκλαστικής επιθυμίας κάθε αγριεμένου που συσχετίστηκε εγωιστικά μαζί τους. Είναι η μονάδα που συγκρούεται με τον πολιτισμό και το τεχνοβιομηχανικό σύστημα, κι είναι μέσα απ’ τη μοναδικότητα που αναδύεται η συγγένεια με κάθε σπάστη.
Ακολουθούν μερικές στροφές και δράσεις που τις εντάσσουμε στο Σχέδιο Φοίνικας και τις αφιερώνουμε σε συγκεκριμένες ατομικότητες με τις οποίες συμμεριζόμαστε όσα πράττουν και δικαιώνουν, παρά τις παθιασμένες διαφορές που ίσως να προκύπτουν. Τούτο ’δώ πάει εξαιρετικά αφιερωμένο, σαν κολασμένη πυρά γιομάτη βούληση, στους Αλφρέντο Κόσπιτο και Νικόλα Γκάι του Πυρήνα Όλγα/ΑΑΟ, στον Ανδρέα Τσαβδαρίδη, μέλος της ΑΑΟ και χωμένο στο Σχέδιο Φοίνικας, στον αντιπολιτισμικό πολεμιστή Αντριάν Μαγνταλένο (κρατούμενο σ’ αυτές τις γαίες), καθώς και στον εξεγερμένο ληστή Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, προσφάτως πεσόντα στη μάχη.
Αδέρφια, εδώ είμαστε!
Χαράζει!
Μι’ απόπειρα γραφής η οποία δεν ξεφορτώνει
Το κακόφωνο αβίωτο που ζούμε
Κάθε ανατολή το κάνει υποχρεωτικό
Άλλο ξημέρωμα!
Φουμάροντας λιγάκι, δίχως ντελίριο
Κρυστάλλινη αλήθεια, δεν ξεγελάς τις πράξεις
Η μέρα δεν είναι άλλο παρά καρουζέλ με ώρες
Θε’ μου χρόνε! Πατέρα μου πολιτισμέ!
Άλλο ξημέρωμα!
Ρουτίνα πρωινή, απογεματινή ή και νυχτόφωτη
Τεχνολογία/βιομηχανία, τα μπινιάρια που ’ναι πάντοτε παρόντα
Άλλο ξημέρωμα!
Κι είπε η φαντασία:
Πού θα πάει το σκοινί;
Κι Εγώ το πάθος ασυγκράτητο
Κάτι θα κάνει κρακ
όπου να ’ναι
Σημείο τιλτ, θριαμβολογεί πικρά το Εγώ
Σαν κατακάθι ζωής
Αφού τρόπος άλλος δεν μπορεί να υπάρχει
για τους αλήτες της πράξης
Άλλο ξημέρωμα!
Τ’ αντέχεις;
Ύμνος ζωής, και μην τυχόν τον κακομεταφράσεις!
Όχι βιονικοί
Ούτε κομμούνια/χριστιανοί
Γέλα, τραγούδα, χόρεψε σαν νιότη αγριεμένη
Ανέμελοι, κυνικοί και εικονοκλάστες
Άλλο ξημέρωμα!
Ξημέρωμα;
Να τα πάρει πρόσωπο η δρεπάνη!
Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για τις επιθέσεις με εκρηκτικούς μηχανισμούς το ξημέρωμα της 18ης Νοέμβρη (του 2013) σε μια εκκλησία και μια τράπεζα στη συνοικία Σαν Σεμπαστιάν της Τολούκα, στο Μεξικό, όπως και για την τοποθέτηση του εμπρηστικού/εκρηκτικού μηχανισμού που ’σκασε σε άλλη τράπεζα στις 21 Δεκέμβρη (του αυτού έτους) κοντά στο αεροδρόμιο της Τολούκα.
Αντιπολιτισμική Φράξια του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης
προσκείμενη στην Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FA/FLT/FAI)
Εδώ βρισκόμαστε και πάλι, ανάμεσα σε τοίχους από μπετό και κάγκελα, ανάμεσα σε κάμερες επιτήρησης κι ανθρωποφύλακες. Εδώ βρισκόμαστε και πάλι, δίχως να σκύβουμε το κεφάλι, περήφανοι γι’ αυτό που είμαστε. Περήφανοι που είμαστε κομμάτι των άξαφνων αγέρηδων που αποζητάνε να ξεκάνουν κάθε πλέγμα εξουσίας. Μιας εξουσίας που γι’ άλλη μια φορά βγάζει τη μάσκα και φανερώνει τι είναι στ’ αλήθεια, σε όλη της τη βαρβαρότητα αλλά και σ’ όλη της την αδυναμία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η συνεργασία ανάμεσα στο ισπανικό και στο χιλιανό κράτος ώστε να επιτευχθεί η αιχμαλωσία μας, αποδεικνύει το επίπεδο συντονισμού που έχουν αναπτύξει προκειμένου να αποκρούσουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως απειλή. Κι όμως, η σημασία που μας αποδίδουν αυτοί οι κύριοι δεν αντανακλά παρά το πόσο εύθραυστοι είναι. Τα τρύπια λογύδριά τους περί ασφάλειας είναι μονάχα το σάβανο που σκεπάζει το φόβο της επίγνωσης πως μια τυχαιότητα μπορεί να προκαλέσει το γενικευμένο μπάχαλο. Τα χτυπήματα και οι δαγκωματιές τους δεν κάνουν άλλο απ’ το να μας θωρακίζουν στο ακόνισμα των ιδεών και της ζωής μας, ώστε να βελτιωθούμε στο πεδίο της μόνιμης σύγκρουσης.
Χαιρετίζουμε με μια δυνατή αγκαλιά όλες τις εκφράσεις στήριξης· για μας είναι μια ώθηση που λυγίζει τα σίδερα. Αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη ως τη διαρκή εφαρμογή των αναρχικών μας ιδεών, σε κάθε τους μορφή, που δίνουν στον εχθρό να καταλάβει πως τίποτα δεν τελειώνει εδώ, πως όλα συνεχίζονται, είτε στη φυλακή είτε στο δρόμο. Όπου κι αν βρεθούμε: ούτε ένα λεπτό σιωπής, και μια ζωή στη μάχη. Εκτιμάμε ιδιαίτερα την απέραντη αλληλεγγύη των συντρόφων που βάλανε μπροστά για όπλο το σώμα τους ξεκινώντας απεργία πείνας [αναφορά στους φυλακισμένους Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Χουάν Αλίστε, Χανς Νιεμέγερ και Κάρλος Γκουτιέρρες Κουϊδουλέο, οι οποίοι προχώρησαν σε συμβολική απεργία πείνας ενόσω διαρκούσε η βδομάδα δράσεων αλληλεγγύης].
Χαιρετίζουμε όσους συνεχίζουν να εξυφαίνουν συνωμοσίες, όσους ρίχνονται περιπετειωδώς στο άγνωστο, όσους τους τσιγκλάει η αβεβαιότητα, όσους επιμένουν για την αναρχία. Στέλνουμε σ’ όλους αυτούς το σεβασμό και τη στοργή μας.
Πληροφορηθήκαμε με μεγάλη μας θλίψη το χαμό του Σεμπαστιάν, αλλά την ίδια στιγμή μάς γέμισε χαρά η γνώση πως η ζωή του συντρόφου υπήρξε συνεπής προς τα ιδανικά του – ένας ολάκερος μαχητής. Θα θέλαμε να ’μαστε πλάι στα συντρόφια κλαίγοντας το θάνατο του πεσόντα μας, αλλά μπορούμε μονάχα να τους στείλουμε από ’δώ μέσα όλη μας τη δύναμη και μια υπόσχεση πως «σύντομα θ’ ανταμώσουμε».
Μόνικα Καμπαγέρο
Φρανσίσκο Σολάρ
