Τα Indymedia UK και Indymedia Bristol έχουν επανειλημμένα επιτρέψει να χρησιμοποιηθούν οι ιστοσελίδες τους ως πλατφόρμες για να κηλιδωθεί και να δυσφημιστεί το εξεγερσιακό εγχείρημα, η FAI/CCF/IRF, το 325 και οι αναρχικοί της πράξης.
Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι αυτές οι ιστοσελίδες επιτρέπουν την διάδοση ψεμάτων εναντίων των εξεγερσιακών και επιτρέπουν τη δημοσίευση φωτογραφιών από πορείες, χωρίς να αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά των προσώπων αυτών που συμμετέχουν, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά τους και, ακόμα πιο αηδιαστικό, αυτών που συλλαμβάνονται, βοηθώντας έτσι την αστυνομία πολύ γρήγορα να τους φακελώσει για τις πράξεις τους.
Όχι μόνο επιτρέπουν τη δημοσίευση και διάδοση φημών, οι οποίες εξυπηρετούν μόνο την καταστολή, αλλά έχουν ενεργήσει και σαν δικαστές ως προς την υποτιθέμενη φύση πράξεων σαμποτάζ και επιθέσεων. Θέλησαν να επιβάλουν τις διακρίσεις τους σχετικά με επιθέσεις και ομάδες δράσης, με στόχο να αποκτήσουν κυρίαρχη επιρροή πάνω στη συμπεριφορά τους, όπως οι κοινωνιστές αναρχικοί, που επίσης πίστεψαν ότι οι υστερικές καταγγελίες τους θα μπορούσαν να επιβάλλουν τη δουλικότητά τους πάνω στους ανεξέλεγκτους.
Η εχθρικότητά τους απέναντι στα εγχειρήματα κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελεί, καθώς τα IMC UK και IMC Bristol αποτελούν μικροσκοπικά φόρουμ για τις τελευταίες απεγνωσμένες κραυγές του βρετανικού ακτιβιστικού κοπαδιού, που έχει κολλήσει στο βούρκο του λεγκαλισμού και της αποκαλούμενης “άμεσης” δημοκρατίας. Παρά τις συνεχείς καταστροφές αναρχικών υποδομών και τις εξεγέρσεις του 2011, το “κίνημα” έχει δείξει να βρίσκεται σχεδόν ολοκληρωτικά εκτός τόπου και χρόνου· η φωτιά της ατομικής εξέγερσης δεν χρειαζόταν ερασιτέχνες δημοσιογραφικούς ψύλλους, αυτοκράτορες του πληκτρολογίου ή φιλάνθρωπες ύαινες.
Ο νέος αναρχικός διεθνής πόλεμος, επίσης, ούτε χρειάζεται ούτε αναζητά τέτοιους άχρηστους ανθρώπους, επειδή έχει δημιουργήσει τις δικές του δομές πληροφόρησης και βοήθησε να συν-δημιουργηθούν πολλές ακόμη, οι οποίες έχουν ενδυναμώσει τους αγώνες στο “κοινωνικό” και “αντικοινωνικό” πεδίο. Το άτυπο διεθνές μεταφραστικό δίκτυο και δίκτυο αντιπληροφόρησης αποτελεί μια συγκεκριμένη πραγματικότητα, που περιλαμβάνει πολλά περισσότερα από τα επιμέρους τμήματά του, που έχει επισκιάσει πολλές ιστοσελίδες του Indymedia, οι οποίες βασίζονται σε ένα πολύ αδύναμο σύνολο πολιτικών και κοινωνικών αξιών, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο ψεύτικο κοινωνικό συμβόλαιο των πολιτικών δικαιωμάτων, στη διαπραγμάτευση και στη νομική περιφρόνηση της δημοκρατίας, που χαρακτήριζε τις “αντι-συνόδους” της “αντι-παγκοσμιοποίησης”, απ’ όπου και ξεπήδησε πριν από 13 χρόνια. Το άτυπο διαδικτυακό αναρχικό δίκτυο ξεπερνά πολλά από τα προηγούμενα sites του πληροφοριακού ακτιβισμού και η συνεχής ανάπτυξή του λαμβάνει χώρα σε διεθνές επίπεδο. Πολλοί από τους προηγούμενους χώρους του ¨κινήματος”, φυσικοί και διαδικτυακοί, βρίσκονται τώρα στα χέρια του εχθρού ή θα μπορούσαν κάλλιστα να βρεθούν.
Τίποτα, παρά μόνο μια μπαγιάτικη σοσιαλιστική αύρα νοσταλγίας για “καλύτερες μέρες”, δεν μπορεί να προέλθει από το “κοινωνικό/αναρχικό κίνημα” στη Μεγάλη Βρετανία. Ο κοινωνισμός τους είναι το ακριβώς αντίθετο της εξέλιξης της νέας διεθνιστικής αναρχίας και της επόμενης γενιάς του ένοπλου αγώνα. Ο κοινωνικός αναρχισμός καταγγέλλει τον νέο αναρχικό πόλεμο, τις μεθόδους του, τις αρχές του και απορρίπτει την εξεγερσιακή συνείδηση, την επαναστατική γλώσσα και την ατομική συνειδητοποίηση της αμεσότητας της επίθεσης.
Η πρόσφατη δίκη στη Γένοβα του Alfredo Cospito και του Nicola Gai μας φέρνει πίσω στην καταγγελία εκ μέρους της Αναρχικής Ομοσπονδίας Μ. Βρετανίας και του Libcom, κατά του πυροβολισμού του διευθύνοντος συμβούλου Roberto Adinolfi. Οι φυλακισμένοι αναρχικοί του Πυρήνα Όλγα της FAI απέδειξαν την αξιοπρεπή και επαναστατική τους θέση απέναντι στο δικαστήριο και το θάρρος τους. Ποιο είναι το κληροδότημα του κοινωνικού αναρχισμού αυτήν τη στιγμή; Οι ανακριβείς και πανικόβλητες δηλώσεις, που αποδεικνύουν τη δειλία του μπροστά στην αναρχική “τρομοκρατία”! Διαπληκτισμοί, προδότες με πισώπλατα μαχαιρώματα, βρίσκονται πιο κοντά στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Εργαζομένων (Socialist Workers Party) παρά στους αναρχοκομμουνιστές του παρελθόντος ή τους νέους αντάρτες του σήμερα.
Ανυπόμονοι μόνο για υποκατάστατα δύναμης, επειδή στη ζωή τους δεν έχουν καμία, οι κοινωνιστές αναρχικοί περιστρέφονται γύρω από ένα συμβολικό κίνημα σαν ταυτότητες-κλώνοι, από τους χώρους τους και τις ομάδες-μαριονέτες για την αστυνομική επιτήρηση. Πολλοί από αυτούς, βυθισμένοι σε ψευδαισθήσεις περί ποσότητας και κοινωνικής αποδοχής, παραμένουν απομονωμένοι με τη λατρεία προς την υποκουλτούρα τους και οι ενέργειές τους έχουν ενισχύσει την κοινωνική ειρήνη ως κομμάτι του δημοκρατικού μηχανισμού, που συντηρεί την υπαγωγή τους μέσα στην πολιτική παγίδα του καθεστώτος. Δεν θα διακινδυνεύσουν ποτέ την πολιτιστική τους θέση.
Αποφύγετε τα περιττά πτώματα των παλιών αναρχικών οργανώσεων, των ακτιβιστικών ομάδων και των κοινωνικών κέντρων. Είναι μια παγίδα για να εγκλωβίσουν και να φακελώσουν τους απρόσεκτους και τους καλοπροαίρετους. Στη Μεγάλη Βρετανία θα βρείτε λίγους εξεγερσιακούς εκεί. Αναπτύξτε τις δικές σας επαναστατικές φιλίες, αυτομορφωθείτε, εκπαιδευτείτε, παραμείνετε υγιείς, αναζητήστε τους στόχους σας και χτυπήστε. Μη χάνετε το χρόνο σας με τα ψέματα των ψευτο-επαγγελματιών αντι-καθεστωτικών. Πιστέψτε στον εαυτό σας, κάψτε το παρελθόν σας και ζήστε.
Αναρχικοί μηδενιστές ενάντια στο ακτιβιστικό κατεστημένο
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα “Anarchy – Civil or Subversive?: A Collection of Texts Against Civil Anarchism” των εκδόσεων Dark Matter σε συνεργασία με το 325.
