O 24χρονος Ian Stark, που βίωνε το πρόβλημα της έλλειψης στέγασης, πάγωσε μέχρι θανάτου τη νύχτα της Τρίτης, 10 Δεκέμβρη 2013, στο Μπλούμινγκτον της Ιντιάνα.
Μια πρώτη απάντηση στο γεγονός αυτό δώσαμε 50-70 άτομα το βράδυ της Παρασκευής, 13 Δεκέμβρη, με πυρσούς, πανό, σπρέι για γκράφιτι, και πυροτεχνήματα, εκφράζοντας οργή για το χαμό του Ίαν Σταρκ. Αναρχικοί, ακτιβιστές κατά των φυλακών, σπουδαστές, άστεγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι που ξέραμε τον Ίαν, οι περισσότεροι με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά μας, βγήκαμε ατίθασοι στο δρόμο υπό το σύνθημα «Καμιά δικαιοσύνη για τον Ίαν Σταρκ – Μοναχά φωτιά».
Η εξόρμησή μας στους δρόμους κράτησε κάνα δίωρο, καλύπτοντας σχεδόν το σύνολο του κέντρου της πόλης. Συμμετέχοντες στην πορεία απενεργοποιήσαμε αρκετές δεκάδες παρκόμετρα, γράψαμε συνθήματα, βομβαρδίσαμε τραπεζικά υποκαταστήματα με μπογιές, σκάσαμε λάστιχα αυτοκινήτων, και μοιράσαμε εκατοντάδες φυλλάδια ενημερώνοντας για το θάνατο του Ίαν, την έλλειψη στέγης, την αστυνόμευση στο Μπλούμινγκτον. Επίσης, δεν αφήσαμε να πάει χαμένη η ευκαιρία, και κάναμε ντου σε μπόλικα γιάπικα εστιατόρια όπου λούσαμε τους τύπους που δειπνούσαν ατάραχοι με βροχή από τρικάκια.
Παρ’ ότι χρειάστηκε κάποιες φορές να τις παίξουμε σώμα με σώμα με ένστολους, παρ’ ότι εντοπίστηκαν στο διάβα μας τουλάχιστον τρεις ασφαλίτες, και μας έκανε τσαμπουκά ένας χοντροκόπανος πολίτης-μπάτσος κατά τη διάρκεια της πορείας, δε σπάσαμε και κρατήσαμε το δρόμο, ανάβοντας όλο και περισσότερους πυρσούς και πυροτεχνήματα. Κανείς μας δε συνελήφθη.
Ο θάνατος του Ίαν έρχεται σε μια τεταμένη στιγμή στο Μπλούμινγκτον. Γίνονται συχνά πυκνά κουβέντες για την μπατσοκρατία, την επιτήρηση και τους αστέγους, καθώς οι Αρχές της πόλης ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι τα έσοδα από τα νέα παρκόμετρα θα χρηματοδοτήσουν πεζές περιπολίες της αστυνομίας στο κέντρο και καινούργιες κάμερες παρακολούθησης. Έχουνε σκοπό, απ’ ό,τι λένε, να περιορίσουν την αντιαισθητική παρουσία των αστέγων στο κέντρο της πόλης διά της ανακατεύθυνσής τους προς τις κοινωνικές υπηρεσίες…
Τα παρακάτω λόγια είναι από ένα φυλλάδιο που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας:
«Όταν η δημοτική αρχή μιλάει χωρίς σταματημό για το “πρόβλημα των αστέγων στο Μπλούμινγκτον” μιλάει για ένα απεχθές θέαμα, μιαν αφηρημένη επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις στο κέντρο της πόλης και για τα φουσκωμένα όνειρα των αναπτυξιακών παραγόντων.
Όταν εμείς μιλάμε για το “πρόβλημα των αστέγων στο Μπλούμινγκτον” μιλάμε για συνεχή παρενόχληση από την αστυνομία, τη συγκάλυψη της φτώχειας και ανθρώπους που εκδιώκονται από άσυλα όπου πασχίζουν να βρουν καταφύγιο σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν.
Κοντολογίς, μιλάμε για ένα άτομο που πέθανε απ’ το κρύο.
Δεν πήραμε απόψε τους δρόμους για να ζητιανέψουμε οίκτο από τους μπάτσους ή περισσότερα ψίχουλα απ’ τους φορείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών.
Την ώρα που μια επαυξημένη αστυνομική παρουσία, μια μόνιμη παρακολούθηση και άλλοι μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου έχουνε ξαμοληθεί ενάντια στα πιο ευάλωτα κομμάτια του πληθυσμού στο Μπλούμινγκτον, νιώθουμε κι εμείς τις επιπτώσεις στο πετσί μας.
Τα όνειρά τους για μια ελεγχόμενη, απολυμασμένη πόλη δε θα περάσουνε ποτέ!»