Εδώ βρισκόμαστε και πάλι, ανάμεσα σε τοίχους από μπετό και κάγκελα, ανάμεσα σε κάμερες επιτήρησης κι ανθρωποφύλακες. Εδώ βρισκόμαστε και πάλι, δίχως να σκύβουμε το κεφάλι, περήφανοι γι’ αυτό που είμαστε. Περήφανοι που είμαστε κομμάτι των άξαφνων αγέρηδων που αποζητάνε να ξεκάνουν κάθε πλέγμα εξουσίας. Μιας εξουσίας που γι’ άλλη μια φορά βγάζει τη μάσκα και φανερώνει τι είναι στ’ αλήθεια, σε όλη της τη βαρβαρότητα αλλά και σ’ όλη της την αδυναμία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η συνεργασία ανάμεσα στο ισπανικό και στο χιλιανό κράτος ώστε να επιτευχθεί η αιχμαλωσία μας, αποδεικνύει το επίπεδο συντονισμού που έχουν αναπτύξει προκειμένου να αποκρούσουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως απειλή. Κι όμως, η σημασία που μας αποδίδουν αυτοί οι κύριοι δεν αντανακλά παρά το πόσο εύθραυστοι είναι. Τα τρύπια λογύδριά τους περί ασφάλειας είναι μονάχα το σάβανο που σκεπάζει το φόβο της επίγνωσης πως μια τυχαιότητα μπορεί να προκαλέσει το γενικευμένο μπάχαλο. Τα χτυπήματα και οι δαγκωματιές τους δεν κάνουν άλλο απ’ το να μας θωρακίζουν στο ακόνισμα των ιδεών και της ζωής μας, ώστε να βελτιωθούμε στο πεδίο της μόνιμης σύγκρουσης.
Χαιρετίζουμε με μια δυνατή αγκαλιά όλες τις εκφράσεις στήριξης· για μας είναι μια ώθηση που λυγίζει τα σίδερα. Αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη ως τη διαρκή εφαρμογή των αναρχικών μας ιδεών, σε κάθε τους μορφή, που δίνουν στον εχθρό να καταλάβει πως τίποτα δεν τελειώνει εδώ, πως όλα συνεχίζονται, είτε στη φυλακή είτε στο δρόμο. Όπου κι αν βρεθούμε: ούτε ένα λεπτό σιωπής, και μια ζωή στη μάχη. Εκτιμάμε ιδιαίτερα την απέραντη αλληλεγγύη των συντρόφων που βάλανε μπροστά για όπλο το σώμα τους ξεκινώντας απεργία πείνας [αναφορά στους φυλακισμένους Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Χουάν Αλίστε, Χανς Νιεμέγερ και Κάρλος Γκουτιέρρες Κουϊδουλέο, οι οποίοι προχώρησαν σε συμβολική απεργία πείνας ενόσω διαρκούσε η βδομάδα δράσεων αλληλεγγύης].
Χαιρετίζουμε όσους συνεχίζουν να εξυφαίνουν συνωμοσίες, όσους ρίχνονται περιπετειωδώς στο άγνωστο, όσους τους τσιγκλάει η αβεβαιότητα, όσους επιμένουν για την αναρχία. Στέλνουμε σ’ όλους αυτούς το σεβασμό και τη στοργή μας.
Πληροφορηθήκαμε με μεγάλη μας θλίψη το χαμό του Σεμπαστιάν, αλλά την ίδια στιγμή μάς γέμισε χαρά η γνώση πως η ζωή του συντρόφου υπήρξε συνεπής προς τα ιδανικά του – ένας ολάκερος μαχητής. Θα θέλαμε να ’μαστε πλάι στα συντρόφια κλαίγοντας το θάνατο του πεσόντα μας, αλλά μπορούμε μονάχα να τους στείλουμε από ’δώ μέσα όλη μας τη δύναμη και μια υπόσχεση πως «σύντομα θ’ ανταμώσουμε».
Μόνικα Καμπαγέρο
Φρανσίσκο Σολάρ