Η ενημέρωση γίνεται από αλληέγγυους στην οργάνωση και μας αποστέλλεται μέσω mail
88η Συνεδρία
Συνεχίστηκε η ανάγνωση εγγράφων.
Συνεδρίαση 87η
Σύντροφος της ΣΠΦ στην αρχή της συνεδρίας διέκοψε την ομαλή ροή της δίκης παίρνοντας τον λόγο σχετικά με όσα είχαν ακουστεί στην προηγούμενη συνεδρίαση. Συγκεκριμένα δήλωσε: “Αφού πλέον μπήκαμε στο τελευταίο βούλευμα, θέλω να κάνω ένα σχόλιο σχετικά με την παρουσίαση της υπόθεσης της ΣΠΦ. Όπως γνωρίζεται οι ανακριτικές και διωκτικές αρχές έχουν διαπράξει την τέλεια αντίφαση. Στην υπόθεση του Δεκέμβρη εμφανίζουν τρεις από εμάς που έχουμε αναλάβει την ευθύνη της συμμετοχής μας στη Συνωμοσία ως αρχηγούς, που δίναμε εντολές σε άτομα που δεν έχουν καμία σχέση μαζί μας. Απ’ τη μία λοιπόν μας χαρακτηρίζουν ως τρομοκρατική οργάνωση αναρχικών και απ’ την άλλη αποδίδουν σε κάποιους από εμάς τον ρόλο των αρχηγών. Το ερώτημα είναι απλό. Πώς γίνεται οι αναρχικοί να έχουν αρχηγούς; Ως αναρχικοί είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Κι όμως διαβάζουμε δημοσιεύματα που μιλάνε για ηγετικά στελέχη, για αρχηγούς, για εντολές που δίνονται μέσα απ’ τις φυλακές. Όλα αυτά βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τη συλλογιστική των εισαγγελέων που λίγο καιρό πριν, άσκησαν εναντίων μας δίωξη για ηθική αυτουργία στο διεθνές “σχέδιο Φοίνικας”.
Ο λόγος της δίωξής μας είναι ο χαιρετισμός που απευθύναμε από αυτήν εδώ τη δικαστική αίθουσα στους συντρόφους του παράνομου τομέα της ΣΠΦ που ανατίναξαν το αυτοκίνητο της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού. Όμως η έννοια της ηθικής αυτουργίας προϋποθέτει την ύπαρξη διαχωρισμένων ρόλων. Για να υπάρχει ο ηθικός αυτουργός υπάρχει και ο φυσικός αυτουργός. Δηλαδή ο εγκέφαλος και ο χειρωνάκτης, ο εντολέας και ο εντολοδόχος. Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες και να απαριθμώ ένα προς ένα την έλλειψη στοιχείων που διαμορφώνουν μία τέτοια συλλογιστική και κατασκευάζουν μία τέτοια κατηγορία. Υπάρχουν αναρίθμητες αντιφάσεις που αποδομούν πλήρως την κατηγορία των διευθυντικών ρόλων. Όμως ούτε τώρα ούτε ποτέ δεν επιλέξαμε την ποινική ερμηνεία των κατηγοριών. Αντίθετα πάντα όλες μας οι τοποθετήσεις γίνονται υπό το πρίσμα της αναρχικής οπτικής. Γι’ αυτό δεν θα αντιμετωπίσουμε την κατηγορία του διευθυντικού ρόλου ως κατηγορία, αλλά ως συκοφαντία. Είναι γνωστό πως σε κάθε πόλεμο η προπαγάνδα παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο Γκέμπελς, ο υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ, έλεγε: “Λέγε λέγε, κάτι θα μείνει…”. Στην περίπτωση του αναρχικού αντάρτικου πόλης, η εξουσία χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να εμφανίσει τέρατα και αντεστραμμένες πραγματικότητες.
Πόσες φορές δεν ακούσαμε για τον κίνδυνο της ανθρώπινης ζωής τυχαίων περαστικών, πόσες φορές κυβερνητικά κτήρια, πρεσβείες ή φυλακές που δέχτηκαν τις επιθέσεις μας, δεν παρουσιάστηκαν ως περιουσία του κοσμάκη, ή πόσες φορές βασανιστές μπάτσοι και νεοναζί δε βαφτίστηκαν “αθώα” θύματα. Όμως η εξουσία δεν αρκείται μόνο σε αυτό. Δε διστάζει να μας συκοφαντήσει παρουσιάζοντάς μας ως μία αναπαράσταση του εαυτού της. Μας εμφανίζει ως μία ιεραρχικά δομημένη οργάνωση με αρχηγούς, μέλη, καθήκοντα, κυρώσεις, εντολές και διαταγές. Προσέξτε την παραφροσύνη. Γνώριμες λέξεις της εξουσίας, όπως αρχηγοί, εντολές, κυρώσεις, πλαστογραφούνται για να αποδοθούν σε μας. Μα ακριβώς ο λόγος που επιλέξαμε να δημιουργήσουμε τη ΣΠΦ είναι γιατί αντιπαθούμε τους αρχηγούς, αρνούμαστε τις εντολές και παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Η ΣΠΦ είναι μια αναρχική-αφορμαλιστική οργάνωση που στηρίζει το δίκτυο της FAI-IRF. Είμαστε αναρχικοί γιατί δε δεχόμαστε ούτε αρχηγούς, ούτε ακολουθητές. Είμαστε αφορμαλιστές γιατί δεν αποδεχόμαστε συγκεντρωτικά μοντέλα και φόρμες που γεννούν ειδικεύσεις και ρόλους. Ο ρόλος του αρχηγού, του εκτελεστή, του θεωρητικού, του ληστή, του βομβιστή περιορίζουν τη δημιουργικότητα του εαυτού μας και δημιουργούν την αυθεντία. Δηλαδή την άτυπη εξουσία των κοινωνικών σχέσεων που γεννά τη θεσμική εξουσία. Οι άνθρωποι που αποδέχονται τους ρόλους της εξουσίας, παύουν να επικοινωνούν και απλά εκτελούν καθήκοντα. Για εμάς οι σχέσεις είναι ρευστές και βασίζονται στην εξέλιξη των ικανοτήτων του καθενός μας.
Ο Μαξ Στίρνερ που αναφέρθηκε απ’ τον εισαγγελέα στην προηγούμενη συνεδρία, στο βιβλίο του “Ο μοναδικός και το δικό του”, έγραψε “θεμελίωσα την υπόθεσή μου στο τίποτα”. Αν και ο ίδιος ο Στίρνερ ήταν ένας ακαδημαϊκός διανοητής, και δεν είχε καμία σχέση με τον αναρχοατομικισμό της πράξης, εντούτοις έθεσε έξυπνα τα θεμέλιά του. Το “τίποτα” του Στίρνερ είναι η διαρκής εξέλιξη, είναι το σημείο που ο κτίστης είναι συνάμα και καταστροφέας, είναι η αιώνια αρχή που εκμηδενίζει τα πάντα γεννώντας διαρκώς το καινούργιο. Σε αυτήν την συλλογιστική δεν χωράνε αρχηγοί και υποτακτικοί. Παρόλα αυτά η εξουσία επιμένει να μας εμφανίζει ως απεικόνιση για να αρνηθεί την υπόστασή μας. Αυτό είναι το δεύτερο βήμα του πολέμου μετά την προπαγάνδα. Αρνείσαι την ύπαρξη του εχθρού. Η εξουσία λέει: “Δεν υπάρχουν αναρχικοί, υπάρχουν παρανοϊκοί τρομοκράτες που δίνουν εντολές, διαθέτουν αόρατα διευθυντήρια και στρατολογούν μέλη στους σκοτεινούς σκοπούς”. Ξεχνώντας πως έτσι μας παρουσιάζει καθ’ εικόνα και ομοίωσή της. Δε μου αρέσει να μακρηγορώ μιλώντας για τα αυτονόητα. Κλείνοντας θα χρησιμοποιήσω μια φράση απ’ την ιστορία του Ηροδότου. Ήταν κάποτε τρεις Πέρσες που συζητούσαν για το ιδανικό πολίτευμα, ο ένας υποστήριζε τη μοναρχία, ο δεύτερος την ολιγαρχία και ο τρίτος είπε: “Ούτε γαρ άρχειν ούτε γαρ άρχεσθαι εθέλω…”, “Δε θέλω ούτε να εξουσιάζω, ούτε να εξουσιάζομαι…”. Αυτή είναι η αρχή που χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας μέσα στη Συνωμοσία.
Συνεδρίαση 86η
Ξεκίνησε η ανάγνωση εγγράφων που σχετίζονται με τις συλλήψεις ατόμων τον Δεκέμβρη του 2010. Τα άτομα αυτά έχουν αρνηθεί την οποιαδήποτε σχέση τους με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Αξίζει να σημειωθεί πως οι διωκτικές και δικαστικές αρχές σ’ αυτή την υπόθεση έχουν κατηγορήσει και συντρόφους-μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Συγκεκριμένα μάλιστα τρεις από αυτούς τους χαρακτήρισαν ως “διευθυντικά στελέχη-αρχηγούς” που έδιναν εντολές στους συλληφθέντες του Δεκέμβρη.