Η αλληλεγγύη είναι μια δύναμη ζωντανή! Τσίτα τα γκάζια!

Τη Δευτέρα, 16 Δεκέμβρη 2013, την ώρα που έδυε ο καυτός ήλιος στους 34 βαθμούς Κελσίου και ξεπρόβαλε τ’ ολόγιομο φεγγάρι στον ουρανό, επισκεφτήκαμε την τράπεζα Santander επί της λεωφόρου Οσβάλντου Αράνια, απέναντι από ένα πόστο των μπάτσων. Μπήκαμε στο τραπεζικό υποκατάστημα και αφήσαμε πλάι στα ΑΤΜ ένα χριστουγεννιάτικο εμπρηστικό δωράκι, έχοντας την ξεκάθαρη πρόθεση να ρημάξουμε το μέρος. Κατόπιν τούτου, ο χρόνος και η φωτιά κάνανε το κομμάτι τους. Δεν πήγαμε εκεί για να κλέψουμε τα βρομερά λεφτά τους, αλλά για να τα κάψουμε, κι ο στόχος μας επετεύχθη:

Επιτεθήκαμε, προκαλέσαμε καταστροφές, την κάναμε αλώβητοι, και δείξαμε με αυτή την ενέργεια πως η αλληλεγγύη δεν είναι ένα κενό σλόγκαν κι ότι δε βρίσκει την καλύτερη έκφρασή της μοναχά στα λόγια. Αυτή η μικρή χειρονομία αποδεικνύει πως η αύξηση των μέτρων επιτήρησης στην πόλη του Πόρτο Αλέγκρε δεν μπορεί να φρενάρει τη βούλησή μας ν’ αμφισβητούμε διαρκώς την εξουσία, μιας και πάντα μπορούμε να βρούμε τρόπους να ξεγλιστρήσουμε από το «μέγα κτήνος», ξεκινώντας απ’ την αποδόμηση των ίδιων μας των φόβων.

Ας αποτελέσει αυτή η δράση έναν πυροκροτητή για όλες τις αντάρτικες καρδιές, ώστε να περάσουνε στη μάχη ενάντια στα «σχέδια επιτάχυνσης της ανάπτυξης», κι επίσης κόντρα στο Μουντιάλ 2014, που παίρνει τα πάντα παραμάζωμα πηγαίνοντας με χίλια. Είναι προφανές ωστόσο ότι ο αγώνας δεν περιορίζεται μονάχα εναντίον αυτής της αθλητικής διοργάνωσης που βιάζει τόσο και τόσο κόσμο. Με τη θέρμη αυτού του εμπρησμού δείχνουμε την αλληλεγγύη μας και στους Ραφαέλ Βιέιρα και Ζαΐρ Σέισας «Μπαϊάνου», κρατούμενους στο Ρίο ντε Ζανέιρο για τις ταραχές των προηγούμενων μηνών, σε όσους αντιστέκονται στον υδροηλεκτρικό σταθμό του Μπέλο Μόντε, σε όλους όσους διώκονται για τις διαδηλώσεις του χειμώνα (δηλ. Ιούνη με Σεπτέμβρη), αλλά και σε όλους όσους μάχονται ενάντια στην εξουσία σε κάθε γωνιά της γης κι έρχονται αντιμέτωποι με το βάρος του σωφρονιστικού συστήματος σε Αργεντινή, Ελλάδα, Ινδονησία, Χιλή, Ιταλία, ΗΠΑ, Βουλγαρία, Μεξικό, Γερμανία, Ισπανία.

Μ’ αυτήν τη μικρή επίθεση εναντίον ισπανικών συμφερόντων στέλνουμε την αλληλέγγυα δύναμή μας στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, έγκλειστους πίσω απ’ τα θανατηφόρα σίδερα του ισπανικού κράτους, σε καθεστώς απομόνωσης και υψίστης ασφαλείας FIES.

Απέναντι στην καταστολή, ενεργό αλληλεγγύη με όλες τις πιθανές μεθόδους!

Δύναμη και αλληλεγγύη στη Μόνικα και στον Φρανσίσκο!

Λευτεριά στον Μπαϊάνου και στον Ραφαέλ Βιέιρα, αιχμαλώτους στο Ρίο ντε Ζανέιρο!

Σημείωση: Απ’ όσο είδαμε, ο καθεστωτικός Τύπος δεν ανέφερε τίποτε για την επίθεση της 16ης Δεκέμβρη· έλα όμως που η καταστροφή ήταν παραπάνω από αισθητή, αφού τα ΑΤΜ γίνανε σμπαράλια, με αποτέλεσμα η τράπεζα να παραμένει ως σήμερα κλειστή…

στα πορτογαλικά

O 24χρονος Ian Stark, που βίωνε το πρόβλημα της έλλειψης στέγασης, πάγωσε μέχρι θανάτου τη νύχτα της Τρίτης, 10 Δεκέμβρη 2013, στο Μπλούμινγκτον της Ιντιάνα.

Μια πρώτη απάντηση στο γεγονός αυτό δώσαμε 50-70 άτομα το βράδυ της Παρασκευής, 13 Δεκέμβρη, με πυρσούς, πανό, σπρέι για γκράφιτι, και πυροτεχνήματα, εκφράζοντας οργή για το χαμό του Ίαν Σταρκ. Αναρχικοί, ακτιβιστές κατά των φυλακών, σπουδαστές, άστεγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι που ξέραμε τον Ίαν, οι περισσότεροι με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά μας, βγήκαμε ατίθασοι στο δρόμο υπό το σύνθημα «Καμιά δικαιοσύνη για τον Ίαν Σταρκ – Μοναχά φωτιά».

Η εξόρμησή μας στους δρόμους κράτησε κάνα δίωρο, καλύπτοντας σχεδόν το σύνολο του κέντρου της πόλης. Συμμετέχοντες στην πορεία απενεργοποιήσαμε αρκετές δεκάδες παρκόμετρα, γράψαμε συνθήματα, βομβαρδίσαμε τραπεζικά υποκαταστήματα με μπογιές, σκάσαμε λάστιχα αυτοκινήτων, και μοιράσαμε εκατοντάδες φυλλάδια ενημερώνοντας για το θάνατο του Ίαν, την έλλειψη στέγης, την αστυνόμευση στο Μπλούμινγκτον. Επίσης, δεν αφήσαμε να πάει χαμένη η ευκαιρία, και κάναμε ντου σε μπόλικα γιάπικα εστιατόρια όπου λούσαμε τους τύπους που δειπνούσαν ατάραχοι με βροχή από τρικάκια.

Παρ’ ότι χρειάστηκε κάποιες φορές να τις παίξουμε σώμα με σώμα με ένστολους, παρ’ ότι εντοπίστηκαν στο διάβα μας τουλάχιστον τρεις ασφαλίτες, και μας έκανε τσαμπουκά ένας χοντροκόπανος πολίτης-μπάτσος κατά τη διάρκεια της πορείας, δε σπάσαμε και κρατήσαμε το δρόμο, ανάβοντας όλο και περισσότερους πυρσούς και πυροτεχνήματα. Κανείς μας δε συνελήφθη.

Ο θάνατος του Ίαν έρχεται σε μια τεταμένη στιγμή στο Μπλούμινγκτον. Γίνονται συχνά πυκνά κουβέντες για την μπατσοκρατία, την επιτήρηση και τους αστέγους, καθώς οι Αρχές της πόλης ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι τα έσοδα από τα νέα παρκόμετρα θα χρηματοδοτήσουν πεζές περιπολίες της αστυνομίας στο κέντρο και καινούργιες κάμερες παρακολούθησης. Έχουνε σκοπό, απ’ ό,τι λένε, να περιορίσουν την αντιαισθητική παρουσία των αστέγων στο κέντρο της πόλης διά της ανακατεύθυνσής τους προς τις κοινωνικές υπηρεσίες…

Τα παρακάτω λόγια είναι από ένα φυλλάδιο που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας:

«Όταν η δημοτική αρχή μιλάει χωρίς σταματημό για το “πρόβλημα των αστέγων στο Μπλούμινγκτον” μιλάει για ένα απεχθές θέαμα, μιαν αφηρημένη επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις στο κέντρο της πόλης και για τα φουσκωμένα όνειρα των αναπτυξιακών παραγόντων.

Όταν εμείς μιλάμε για το “πρόβλημα των αστέγων στο Μπλούμινγκτον” μιλάμε για συνεχή παρενόχληση από την αστυνομία, τη συγκάλυψη της φτώχειας και ανθρώπους που εκδιώκονται από άσυλα όπου πασχίζουν να βρουν καταφύγιο σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν.

Κοντολογίς, μιλάμε για ένα άτομο που πέθανε απ’ το κρύο.

Δεν πήραμε απόψε τους δρόμους για να ζητιανέψουμε οίκτο από τους μπάτσους ή περισσότερα ψίχουλα απ’ τους φορείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών.

Την ώρα που μια επαυξημένη αστυνομική παρουσία, μια μόνιμη παρακολούθηση και άλλοι μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου έχουνε ξαμοληθεί ενάντια στα πιο ευάλωτα κομμάτια του πληθυσμού στο Μπλούμινγκτον, νιώθουμε κι εμείς τις επιπτώσεις στο πετσί μας.

Τα όνειρά τους για μια ελεγχόμενη, απολυμασμένη πόλη δε θα περάσουνε ποτέ!»

πηγή

Τη νύχτα της 12ης προς την 13η Δεκέμβρη 2013, σπάστηκε η βιτρίνα και ξεκοιλιάστηκε η πόρτα ενός υποκαταστήματος του ομίλου Bouygues (που καταπιάνεται και με την κατασκευή φυλακών, ανάμεσα σε άλλα), επί της οδού Λεπίκ, στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού.

Στις 13 Νοέμβρη πέντε συντρόφια συνελήφθησαν στη Βαρκελώνη, κατηγορούμενα για αναρχικές επιθέσεις ενάντια σε εκκλησίες. Αυτή η δράση έγινε για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στα συντρόφια, δύο εκ των οποίων προφυλακίστηκαν. Τους στέλνουμε δύναμη και κουράγιο!

Δραττόμαστε της ευκαιρίας για να κλείσουμε συνωμοτικά το μάτι στους συντρόφους που κατηγορούνται για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, στην Ελλάδα.

Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!

πηγή