Όταν όλος ο κόσμος γιορτάζει εμείς θυμόμαστε αυτούς που ο κόσμος θέλει να ξεχάσει.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
Συγκέντρωση έξω απ’ τις Φυλακές Κορυδαλλού 31/12/2013 • 23:30 στο πάρκο επί της Γρηγορίου Λαμπράκη
Οι φωνές μας δε θα πάψουν να υψώνονται και να περνούν μέσα από τους τοίχους και τα κάγκελα της φυλακής, να ενώνονται με τις φωνές αυτών που βρίσκονται στα κολαστήρια του κράτους και αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία.
Θα δυναμώνουν μέχρι αυτοί οι τοίχοι να γκρεμιστούν.
«Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ! ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΥΤΕ ΜΕΡΑ!»
Καταρχήν δεν είμαστε κρατούμενοι, κρατούμενοι είστε όλοι εσείς που δεν έχετε ζήσει ούτε για μια στιγμή πραγματικά ελεύθεροι.
Σε μια κοινωνία που έμαθε να μετράει τη ζωή με το χρήμα, να υπολογίζει τη φιλία με το κέρδος και να πιστώνει τα όνειρά της με δάνεια, εμείς επιλέξαμε να γίνουμε ληστές τραπεζών. Επιλέξαμε τη συντροφιά των λύκων! Οπλιστήκαμε με αξιοπρέπεια και ελευθερία παίρνοντας πίσω λίγο από τον κλεμμένο πλούτο των τραπεζών.
Αν ψάχνετε, λοιπόν, για εγκληματίες μην τους αναζητάτε σε εμάς, έγκλημα δεν είναι να ληστεύεις μια τράπεζα, έγκλημα είναι να ιδρύεις μία. Οπότε για εγκληματίες να ψάξετε στους χοντρούς διευθυντές με τα κουστούμια και τις γεμάτες κοιλιές.
Όσον αφορά τα ψέματα των δημοσιογραφικών κορακιών που μας εμφανίζουν εμπλεκόμενους σε κυκλώματα της νύχτας έχουμε να πούμε τα εξής: Μας αρέσει η νύχτα του ουρανού με τα αστέρια και του αέρα της ελευθερίας και δεν έχουμε σχέση με τη νύχτα των αρχηγών, των «νονών», των μπράβων και της αστυνομίας… Το γεγονός ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις ληστείες τραπεζών που έχουμε διαπράξει δεν σημαίνει ότι θα κάνουμε το «χατίρι» στους μπάτσους να μας φορτώσουν με οποιαδήποτε ανεξιχνίαστη ενέργεια έχει συμβεί, απλά και μόνο για να κλείσουν τους φακέλους τους…
Υ.Γ. Τέλος, εγώ ο Δ.Βαρβαρέσος θέλω να σας πω για τον δήθεν κλοιό που γράφετε ότι στένευε και δεν μπορούσα να κάνω βήμα και γι’ αυτό παραδώθηκα. Είναι ο ίδιος κλοιός που έχει στενέψει πολλές φορές και όμως πάντα τον έσπαγα όπως στη Ρόδο, στο Χαλάνδρι, αλλά και σε άλλες αστυνομικές επιχειρήσεις που δεν έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας σε Πάτρα – Εξάρχεια – Ψυρρή – Γλυφάδα, στο Άττικα το πολυκατάστημα, στο γήπεδο Γ.Καραϊσκάκης κτλ. Ο λόγος που πήγα μόνος μου στην Αστυνομία δεν σας αφορά και δεν θα μιλήσω γι αυτό.
Θέμης Δήμου
Δημήτρης Βαρβαρέσος
Ληστές τραπεζών
Α’ πτέρυγα – φυλακές Κορυδαλλού
22 – 12- 2013
Σημείωση του εγχειρήματος : Ο Θέμης Δήμου και ο Δημήτρης Βαρβαρέσος κρατούνται στις φυλακές Κορυδαλλού και αντιμετωπίζουν κατηγορίες για ληστείες τραπεζών σε Αττική και επαρχία, ενώ οι μπάτσοι τους φωτογραφίζουν επανειλημμένως για μια υπόθεση διπλής δολοφονίας στην Πάτρα. Οι ίδιοι έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε σχέση με την υπόθεση με προηγούμενο κείμενό τους.
Συντροφιά με τ’ όπλο της αλληλεγγύης.
Όταν αποφασίζουμε να επιτεθούμε με τη δράση μας ενάντια στην εξουσία σε κάθε της έκφανση, προκρίνουμε την άμεση δράση. Έχουμε επίγνωση του τι μπορεί να επιφέρει αυτή μας η στάση και καθένα απ’ τα επακόλουθα ή κόστη που ρισκάρουμε. Γνωρίζουμε ότι ο εχθρός παραμονεύει κι ότι η εξουσία κινεί όλα της τα πιόνια, επιχειρώντας να εξοντώσει όσους κι όσες την αντιμάχονται. Το ξέρουμε. Δεν μασάμε, κι ενεργούμε έχοντας συνείδηση ότι η επίθεση στο κατεστημένο δεν μπορεί να περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες, καμουφλάροντας έτσι το φόβο. Είμαστε ανυπότακτα, τολμηρά, αδάμαστα και ενεργά υποκείμενα σε αυτόν τον κηρυγμένο πόλεμο.
Αδέρφια μου είναι όσοι κι όσες τα δίνουν όλα σε τούτη τη μάχη, ακόμα και την ίδια τη ζωή τους. Τα πάντα, προκειμένου να προωθήσουν και να συνεχίσουν την καταστροφή του συστήματος, της εξουσίας, των Αρχών της και των προνομίων της. Σε όλα αυτά τ’ αδέρφια εύχομαι τα καλύτερα, και στέλνω όλο μου το σεβασμό και τη δύναμη για να αντιπαλέψουν τα χτυπήματα της εξουσίας εις βάρος τους. Δεν έχω κανένα ίχνος αμφιβολίας ότι όπου κι αν βρεθούν θα σταθούν με αξιοπρέπεια και θα πράξουν κατά συνείδηση.
Όλη τη δύναμη του κόσμου σε όλα τα αιχμάλωτα αναρχικά συντρόφια ανά τον κόσμο, και ιδίως στον Φρανσίσκο Σολάρ, στη Μόνικα Καμπαγέρο, στους Χουάν Αλίστε, Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Φρέντυ Φουεντεβίγια, στον Χρήστο Τσάκαλο, στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και σ’ όσους κι όσες δεν ξεχνάνε τα έγκλειστα αδέρφια τους. Δύναμη και συνενοχή, να μη νιώσει μονάχο κανένα αγωνιζόμενο συντρόφι στη φυλακή.
Σας στέλνω μια εξεγερμένη αγκαλιά,
Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες
Τομέας 9 της πρώην Πενιτενσιάρια
Δεκέμβρης 2013
Τη Δευτέρα, 16 Δεκέμβρη 2013, την ώρα που έδυε ο καυτός ήλιος στους 34 βαθμούς Κελσίου και ξεπρόβαλε τ’ ολόγιομο φεγγάρι στον ουρανό, επισκεφτήκαμε την τράπεζα Santander επί της λεωφόρου Οσβάλντου Αράνια, απέναντι από ένα πόστο των μπάτσων. Μπήκαμε στο τραπεζικό υποκατάστημα και αφήσαμε πλάι στα ΑΤΜ ένα χριστουγεννιάτικο εμπρηστικό δωράκι, έχοντας την ξεκάθαρη πρόθεση να ρημάξουμε το μέρος. Κατόπιν τούτου, ο χρόνος και η φωτιά κάνανε το κομμάτι τους. Δεν πήγαμε εκεί για να κλέψουμε τα βρομερά λεφτά τους, αλλά για να τα κάψουμε, κι ο στόχος μας επετεύχθη:
Επιτεθήκαμε, προκαλέσαμε καταστροφές, την κάναμε αλώβητοι, και δείξαμε με αυτή την ενέργεια πως η αλληλεγγύη δεν είναι ένα κενό σλόγκαν κι ότι δε βρίσκει την καλύτερη έκφρασή της μοναχά στα λόγια. Αυτή η μικρή χειρονομία αποδεικνύει πως η αύξηση των μέτρων επιτήρησης στην πόλη του Πόρτο Αλέγκρε δεν μπορεί να φρενάρει τη βούλησή μας ν’ αμφισβητούμε διαρκώς την εξουσία, μιας και πάντα μπορούμε να βρούμε τρόπους να ξεγλιστρήσουμε από το «μέγα κτήνος», ξεκινώντας απ’ την αποδόμηση των ίδιων μας των φόβων.
Ας αποτελέσει αυτή η δράση έναν πυροκροτητή για όλες τις αντάρτικες καρδιές, ώστε να περάσουνε στη μάχη ενάντια στα «σχέδια επιτάχυνσης της ανάπτυξης», κι επίσης κόντρα στο Μουντιάλ 2014, που παίρνει τα πάντα παραμάζωμα πηγαίνοντας με χίλια. Είναι προφανές ωστόσο ότι ο αγώνας δεν περιορίζεται μονάχα εναντίον αυτής της αθλητικής διοργάνωσης που βιάζει τόσο και τόσο κόσμο. Με τη θέρμη αυτού του εμπρησμού δείχνουμε την αλληλεγγύη μας και στους Ραφαέλ Βιέιρα και Ζαΐρ Σέισας «Μπαϊάνου», κρατούμενους στο Ρίο ντε Ζανέιρο για τις ταραχές των προηγούμενων μηνών, σε όσους αντιστέκονται στον υδροηλεκτρικό σταθμό του Μπέλο Μόντε, σε όλους όσους διώκονται για τις διαδηλώσεις του χειμώνα (δηλ. Ιούνη με Σεπτέμβρη), αλλά και σε όλους όσους μάχονται ενάντια στην εξουσία σε κάθε γωνιά της γης κι έρχονται αντιμέτωποι με το βάρος του σωφρονιστικού συστήματος σε Αργεντινή, Ελλάδα, Ινδονησία, Χιλή, Ιταλία, ΗΠΑ, Βουλγαρία, Μεξικό, Γερμανία, Ισπανία.
Μ’ αυτήν τη μικρή επίθεση εναντίον ισπανικών συμφερόντων στέλνουμε την αλληλέγγυα δύναμή μας στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, έγκλειστους πίσω απ’ τα θανατηφόρα σίδερα του ισπανικού κράτους, σε καθεστώς απομόνωσης και υψίστης ασφαλείας FIES.
Απέναντι στην καταστολή, ενεργό αλληλεγγύη με όλες τις πιθανές μεθόδους!
Δύναμη και αλληλεγγύη στη Μόνικα και στον Φρανσίσκο!
Λευτεριά στον Μπαϊάνου και στον Ραφαέλ Βιέιρα, αιχμαλώτους στο Ρίο ντε Ζανέιρο!
Σημείωση: Απ’ όσο είδαμε, ο καθεστωτικός Τύπος δεν ανέφερε τίποτε για την επίθεση της 16ης Δεκέμβρη· έλα όμως που η καταστροφή ήταν παραπάνω από αισθητή, αφού τα ΑΤΜ γίνανε σμπαράλια, με αποτέλεσμα η τράπεζα να παραμένει ως σήμερα κλειστή…
Ελευθερία δεν υπάρχει. Ούτε βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο βρίσκεται μονάχα ο αγώνας για την ελευθερία. Και τι θα πει ελεύθερος; Ελεύθερος είναι αυτός που δε φοβάται να σκοτώσει ή να πεθάνει στον αγώνα για την ελευθερία”
Η αιχμαλωσία είναι μια συνέπεια του πολέμου ενάντια στην εξουσία. Όσο υπάρχουν αιχμάλωτοι, ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει… Η μνήμη της αιχμαλωσίας όσων λείπουμε από τους δρόμους, γεννά την προοπτική να γκρεμίσουμε τις φυλακές εντός και εκτός από αυτές. Ο Σάββας Ξηρός “λείπει” περίπου 11,5 χρόνια. 11,5 χρόνια φυλακισμένος μέσα στους τέσσερις τείχους των υπογείων της ειδικής πτέρυγας και των νοσοκομείων. Δε θα υποκριθούμε ότι μοιραζόμαστε κοινές αντιλήψεις με τον Σάββα, ούτε ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα. Προερχόμαστε από διαφορετικές αφετηρίες αντιλήψεων, που συχνά ηλεκτρίζονται από τις αντιθέσεις τους. Όμως η προσωπική μας γνωριμία στις “τυχαίες” συναντήσεις μας εντός των τειχών μας συνέδεσε με το κοινό μίσος που νιώθουμε για την εξουσία. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να αναλωθούμε μιλώντας τη γλώσσα των δικαιωμάτων. Ούτε θα επικαλεστούμε τα γνωστά σε όλους σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο Σάββας. Δε θα παραχωρήσουμε στον εχθρό την ευχαρίστηση να προσποιηθεί ότι είναι μεγαλόψυχος. Το μόνο που θέλουμε από αυτόν είναι ο πόλεμος. Και πόλεμο θα έχει…
Γιατί το στοίχημα είναι να μεταφέρουμε το ζήτημα της απελευθέρωσης αιχμαλώτων συντρόφων, από τις αίθουσες των δικαστηρίων στην κάνη ενός όπλου που θα σημαδεύει μπάτσους, δεσμοφύλακες και δικαστές…
Ο ΣΑΒΒΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ…
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF
πυρήνας φυλακής
Σημείωση του εγχειρήματος: Οι σύντροφοι και η συντρόφισσα της ΣΠΦ δεν επιθυμούν να αναδημοσιεύονται τα κείμενά τους στο Indymedia.
Την Πέμπτη στις 19/12 στις 9 πμ δικάζεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά (Σκουζέ & Φίλωνος), η νέα αίτηση διακοπής της έκτισης ποινής του Σάββα Ξηρού, για σοβαρούς λόγους υγείας.
Ο Σάββας Ξηρός αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση μέσα στα ειδικά καθεστώτα που έχουν φτιαχτεί για τους πολιτικούς κρατούμενους. Παραμένει κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού για 11½ χρόνια, μετά το βαρύτατο τραυματισμό του, τις πολλαπλές σωματικές βλάβες και τα προβλήματα υγείας που υπέστη, μια κράτηση που για τον συγκεκριμένο πολιτικό κρατούμενο ισοδυναμεί με αργό θάνατο. Στο πρόσωπο του Σάββα Ξηρού, που είναι καταδικασμένος σε 5 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για τη συμμετοχή του στη 17Ν, το κράτος έχει εξαπολύσει μια από τις πιο ακραίες εκδικητικές πρακτικές εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων.
Θα είμαστε εκεί για να δοθεί ένα τέλος στις εκδικητικές μεθοδεύσεις του κράτους που έχει καταδικάσει σε αργό θάνατο τον αγωνιστή Σάββα Ξηρό
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΞΕΧΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Αλληλέγγυοι-Αλληλέγγυες
Το πανό των συντρόφων γράφει: «Αλληλεγγύη στον Σπύρο Στρατούλη, που είναι 33 ημέρες σε απεργία πείνας, και διώκεται εξαιτίας των αγώνων του μέσα στη φυλακή».
Αλληλεγγύη από το Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο)
στους φυλακισμένους απεργούς πείνας στην Ελλάδα.
Το πρωί της 15ης Δεκέμβρη, περίπου 15 συντρόφια μαζευτήκαμε στο κεντρικό Λονδίνο, κρεμάσαμε ένα πανό από μια γέφυρα και μοιράσαμε ενημερωτικό κείμενο σχετικά με την υπόθεση του κρατουμένου Σπύρου Στρατούλη, που μάχεται αυτή την ώρα με απεργία πείνας.
Ο Σπύρος Στρατούλης, σε απεργία πείνας απ’ τις 11 Νοέμβρη 2013, διεκδικεί να του επαναχορηγηθεί το δικαίωμα σε άδειες εξόδου απ’ τη φυλακή, το οποίο ανακλήθηκε με την πρόφαση της υποτιθέμενης ανάμειξής του στην υπόθεση με τα «Στέκια Θεσσαλονίκης». Οι μπάτσοι κίνησαν έρευνες και διώξεις, κατηγορώντας 60 άτομα για συμμετοχή σε δράσεις του αντεξουσιαστικού κι αναρχικού χώρου. Παρ’ ότι τα 60 συντρόφια αφέθηκαν ελεύθερα σε αναμονή εκδίκασης της υπόθεσης, στη συνέχεια ο Σπύρος –που ήτανε ήδη φυλακισμένος (όντας στα κελιά εδώ και δυο δεκαετίες)– στερήθηκε εντελώς αυθαίρετα τις άδειες εξόδου του. Ο λόγος πίσω απ’ αυτή την εξέλιξη είναι ότι ο Σπύρος εμπλέκεται στον αγώνα που διεξάγεται εντός των τειχών, παλεύοντας ενάντια στην καταστρατήγηση δικαιωμάτων τόσο του ίδιου όσο και συγκρατουμένων του. Δηλαδή, τιμωρείται ξεκάθαρα λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η διεύθυνση της φυλακής διαμήνυσε στον Σπύρο να μην τολμήσει καν να το σκεφτεί να αιτηθεί ημέρες άδειας.
Η περίπτωση Στρατούλη αναδεικνύει το σιχαμερό πρόσωπο του δικαιοδοτικού και σωφρονιστικού συστήματος στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα:
• την πλήρη παραβίαση των δικαιωμάτων των κρατουμένων,
• την τιμωρία των κρατουμένων που μετέχουν σε πολιτικές δραστηριότητες,
• την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό των διευθυντών των φυλακών και των δικαστών.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/-ες με το φυλακισμένο αγωνιστή Σπύρο Στρατούλη, τον αναρχικό κρατούμενο Ράμι Συριανό, ο οποίος μπήκε σε απεργία πείνας για την ίδια υπόθεση στις 21 Νοέμβρη, όπως και με τους φυλακισμένους συντρόφους Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλη Ραμαδάνογλου, που επίσης διεξάγουν απεργία πείνας απ’ τις 25 Νοέμβρη.
Το σωφρονιστικό σύστημα έχει ως στόχο να τιμωρεί κάθε αγώνα μες στις φυλακές και κάθε πολιτικοποιημένο κρατούμενο για τις πεποιθήσεις του, συνεχίζοντας έτσι την καταπίεση της «δημοκρατικής κοινωνίας» τους έξω απ’ τις φυλακές, ενάντια σε όσους κι όσες αντιστέκονται και αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Ο αγώνας για τα δικαιώματα των φυλακισμένων, ο αγώνας για μια κοινωνία χωρίς φυλακές είναι μακροχρόνιος, όσο είναι και σκληρός.
Αλληλεγγύη και υψωμένες γροθιές στους απεργούς πείνας και πολιτικούς κρατουμένους.
Αλληλεγγύη στον Σπύρο Στρατούλη στον αγώνα του.
Όπως ενημερώνουν τα συντρόφια του αντεξουσιαστικού εγχειρήματοςRefractario, στις 9.30 το πρωί της 11ης Δεκέμβρη 2013 μια ομάδα αποπειράθηκε ν’ απαλλοτριώσει ένα υποκατάστημα της κρατικοδίαιτης τράπεζας BancoEstado στην περιοχή του Πουδαουέλ, στο Σαντιάγο. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο 26χρονος αναρχικός Sebastián Oversluij Seguel.
Ο Σεμπαστιάν μπούκαρε στο υποκατάστημα, και τη στιγμή που τράβηξε το υποπολυβόλο το οποίο έφερε μαζί του, δέχτηκε τα θανάσιμα πυρά ενός φρουρού της τράπεζας, που όπως έγινε αργότερα γνωστό ήταν εκπαιδευμένος φονιάς με συμμετοχή στον πόλεμο του Ιράκ και στη στρατιωτική κατοχή της Αϊτής απ’ τις δυνάμεις του ΟΗΕ.
Οι μπάτσοι κύκλωσαν όλη την κοινότητα του Πουδαουέλ, με στόχο τον εντοπισμό των υπόλοιπων μελών της ομάδας που επιχείρησε τη ληστεία. Η κατασταλτική επιχείρηση κατέληξε στη σύλληψη δύο αντεξουσιαστών, του 27χρονου Alfonso Alvial Sánchez και του 25χρονου Hermes González Henríquez. Το απόγευμα της ίδιας μέρας τα σκυλιά της εξουσίας πραγματοποίησαν εφόδους σε διάφορα σπίτια, ανάμεσα σ’ αυτά κι εκείνο των γονιών του πεσόντα συντρόφου, ενώ οι διωκτικές αρχές κάνουν λόγο για δύο ακόμη άτομα τα οποία διέφυγαν της σύλληψης.
Οι δυο κρατούμενοι περάσανε από εισαγγελέα στις 12 του Δεκέμβρη με τις κατηγορίες της παράνομης οπλοκατοχής και της απόπειρας ληστείας, και προφυλακίστηκαν στον τομέα υψίστης ασφαλείας της CAS (Φυλακή Υψηλής Ασφαλείας) στο Σαντιάγο.
Ακολουθεί ένα από τα τραγούδια του Σεμπαστιάν, ο οποίος καταπιανόταν με την εξεγερτική προπαγάνδα και μέσω του χιπ χοπ:
youtube=http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=45qv5dPOn5Q
Δοσμένοι στον πόλεμο αδιάκοπα, ανοίγοντας πυρ, μποϊκοτάροντας, κι ο κίνδυνος πάντα να ελλοχεύει. Ανώνυμοι που κάνουμε το βήμα της εξέγερσης.
Τη νύχτα της 12ης προς την 13η Δεκέμβρη 2013, σπάστηκε η βιτρίνα και ξεκοιλιάστηκε η πόρτα ενός υποκαταστήματος του ομίλου Bouygues (που καταπιάνεται και με την κατασκευή φυλακών, ανάμεσα σε άλλα), επί της οδού Λεπίκ, στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού.
Στις 13 Νοέμβρη πέντε συντρόφια συνελήφθησαν στη Βαρκελώνη, κατηγορούμενα για αναρχικές επιθέσεις ενάντια σε εκκλησίες. Αυτή η δράση έγινε για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στα συντρόφια, δύο εκ των οποίων προφυλακίστηκαν. Τους στέλνουμε δύναμη και κουράγιο!
Δραττόμαστε της ευκαιρίας για να κλείσουμε συνωμοτικά το μάτι στους συντρόφους που κατηγορούνται για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, στην Ελλάδα.